Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Pers komt superlatieven tekort voor ‘buitenaardse’ Van der Poel: “Van een andere planeet”
Mathieu van der Poel won zondag voor de tweede keer Parijs-Roubaix. En hoe. Na een imposante solo van bijna zestig kilometer, had hij op de Velodrôme van Roubaix precies drie minuten voorsprong op zijn naaste drie belagers. De buitenlandse pers komt inmiddels ook superlatieven tekort om de prestaties van de wereldkampioen te duiden.
“Hij blijft zijn naam met gouden letters in de geschiedenisboeken van het wielrennen schrijven”, vat de Spaanse sportkrant AS het samen. “Mathieu deed het in Parijs-Roubaix op een bijna ongeziene manier. Met een aanval van zestig kilometer. Hij ging op de kasseistrook van Orchies, toch zeker niet de moeilijkste secteur. Maar als je zó sterk, zó goed bent… Dan maakt het niet uit waar je demarreert. Dan is niemand in staat om te volgen. Hij bleef nadien ook zijn snelheid opvoeren. Onfeilbaar is Van der Poel momenteel. En voor anderen compleet onbereikbaar. Buitenaards.”
Ook in die andere bekende Spaanse sportkrant, Marca, is er aandacht voor de prestatie van Van der Poel in Parijs-Roubaix. “Mathieu van der Poel is het perfecte wapen van de lente. De kleinzoon van Raymond Poulidor voert demonstratie na demonstratie na demonstratie op. Hij eist een bevoorrechte plek op aan de tafel van de grootste klassieke renners uit de geschiedenis. Hij zweeft over de kasseien en sloopt de concurrentie. In elk monument volgt er een demonstratie.”
Een ander tijdperk
In Italië is men ook diep onder de indruk van de 29-jarige Nederlander. “De Hel van het Noorden is het voor andere renners, voor hem is het een paradijs”, begint La Gazzetta dello Sport zijn literaire ode. “Er liggen zes miljoen kasseien, die bij een normale sterveling de rug en de spieren in de armen en nek doen breken. Maar zelfs deze kasseien kunnen de sterkste klassiekerkampioen van deze generatie niet afstoppen. Met Van der Poel rijdt al de rest voor plek twee. Parijs-Roubaix, de Koningin van de klassiekers, moest zich overgeven aan de enige echte koning.”
De Franse sportkrant L’Équipe komt ook superlatieven tekort om de solotocht van Van der Poel te duiden. “Hij verpletterde alles en iedereen. En dat een week na zijn overwinning in de Ronde. Dit is echt historisch. Zijn supersonische aanval komt zelfs uit een ander tijdperk. Meedogenloos reed hij iedereen naar huis. Dan nog eens geleidelijk aan de voorsprong blijven uitbouwen. Van der Poel is gewoon van een andere planeet.”
Ik heb van de dames slechts de laatste 30 km gezien, maar dat was eigenlijk een wereldkampioene onwaardig. Zoals ook de rest van de rensters er eigenlijk weer een vertoning van maakten die een beetje leek op Gent Wevelgem.
De dames timmerden lekker aan de weg en maken vaak leuke koers, maar dit wat gewoon niet om aan te gluren. Niet aanvallen, wieltjes plakken, zowel in de kopgroep als daarachter bijna stil staan.
Dan mag de zege van Mathieu misschien saai zijn en alle spanning uit de laatste 50 km gehaald hebben, het was in ieder geval een staaltje groots en kampioenwaardig fietsen. En ben ik het helemaal eens met de superlatieven uit de media.
Wat er precies zo episch aan was ontgaat mij ook, dan vond ik de zege vorig jaar in bijvoorbeeld Milaan-San Remo veel meer beklijven en om lang te herinneren, net als VDP's winst in Strade Bianche.