De eerste week was voor het eerst in weet ik hoe lang wel niet weer eens leuk. Vooral die etappe met de Gendt was op een parkoers waar iets kan gebeuren. En die etappe met de Belles Filles was ook prima.

Kritiek heb ik ook wel, de echte bergen zaten allemaal geclusterd. Dat betekent dat je je vorm waarschijnlijk beter kan plannen en minder lang supergoed hoeft te zijn. Zou liever zien dat ze dit spreiden. Week 1 Pyreneen etappes, daarna tussendoor glooiende etappes met iets als de Vogezen aan eind week 2 en vervolgens voor klimtijdrit en twee zware etappes in de Alpen gaan. 1 lange met lange cols, 1 kortere rit met meerdere cols.

De Tour eindige helaas wel met een eerder genoemde anticlimax. Deels door de blessure van Pinot en het weer, deels door de renners die meer naar elkaar keken op Pinot na dan. Dat gekijk naar elkaar gaf wel een leuke draai in het begin van de Giro maar heeft daar ook tot een anticlimax geleid waarbij je je afvraagt of de eindwinnaar wel dezelfde zou zijn geweest als er anders was gekoerst. Voelt toch vooral als een cadeautje aan iemand die anders 3de of 4de was geworden.
Dan bleek verrassend genoeg de Vuelta voor mij de leukste koers vanwege meer strijd tussen de toppers in diverse etappes, ook al was het minder spannend vanwege over het algeheel zwakker deelnemersveld, 1 heerser die het achterste van zijn tong niet heeft hoeven laten zien, en de ontsnappingen van mindere goden die ineens een mooie top 10 konden rijden