Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Openhartige Thymen Arensman beseft na corona opgave in Vuelta dat het anders moet
Interview Na zijn zesde plek in de Giro d’Italia leefde Thymen Arensman 2,5 maand als een monnik voor zijn sport om ook in de Vuelta a España een kort klassement te rijden. In de Spaanse ronde sluimerde het coronavirus een week lang in zijn lijf en vrat letterlijk al zijn energie op. Zwaar teleurgesteld moest de Nederlander in dienst van INEOS Grenadiers na tien dagen opgeven. Het deed ook het besef bij hem aanwakkeren dat hij zijn sport misschien wel op een manier moet aanpakken.
De glimlach krult weer rond zijn mondhoeken. In een jaar waar teleurstellingen zelfs zijn zesde plek in het eindklassement van de Giro d’Italia overschaduwen, is de zoektocht naar het plezier zeker zo belangrijk als de speurtocht naar de in de wielersport heilig verklaarde ‘marginal gains’. Zoals het mentale aspect nog altijd in het wielrennen een ondergeschoven kindje is.
Zonder twijfel is Thymen Arensman momenteel Nederlands beste ronderenner. Zijn tweede plek in de Tour de l’Avenir in 2018 op 18-jarge leeftijd achter niemand minder dan Tadej Pogacar was een bewijs van zijn talent. Zijn vijfde plek in de Vuelta a España (2022) en zesde plekken in de Giro d’Italia (2023 en 2024) bevestigen dat hij mee doet in de top van het rondewerk. De tegenwoordig in Andorra woonachtige Gelderlander kan bergop met de besten mee en ook in de tijdritten plaatst hij zich tussen eersten.
Arensman in actie op het EK in Belgisch Limburg – foto: Cor Vos
Na zijn vijfde plek op het EK tijdrijden in Hasselt was Arensman woensdagavond openhartig. Het positieve resultaat tegen de klok in Belgisch Limburg had hij niet meteen verwacht. “Mijn voorbereiding was niet ideaal en het vlakke parcours was ook niet op mijn lijf geschreven.”
Bovenal: de periode na zijn opgave in de Vuelta a España was heel zwaar. “Ik was heel verdrietig. Het zat echt wel heel diep. Ik had een doel van de Vuelta gemaakt en me heel goed voorbereid. Ik voelde me goed. Tijdens de hoogtestage merkte ik dat ik meer aan kon dan op andere trainingskampen. Dat extra rondje, of een extra blok waar ik anders al eens voor afhaakte, dat kon ik nu wel aan.”
In de put
“Ik had enorm veel zin in de Vuelta en had ook de nodige verwachtingen. Toen ik moest opgeven, zat ik echt wel in de put. Ik heb het nog vrij lang proberen te rekken, maar ik was gewoon ziek. Op het laatst had ik helemaal geen energie meer. Het deed heel veel pijn om op te geven.”
Arensman benadrukt dat het niveau in de grote rondes tegenwoordig heel hoog ligt. “Er waren mensen die me vroegen waarom ik tussen de Giro en de Vuelta geen andere wedstrijden heb gereden. Maar je moet gewoon die hoogtestages volgen en in de aanloop wekenlang met die intensieve trainingen en ook met een voedingspatroon bezig zijn om mee te kunnen doen met de besten.”
“Ik heb na de Giro d’Italia 2,5 maand toegewerkt naar de Vuelta en in die periode super hard gewerkt. En ook weer weken boven op een berg getraind. Dan doet het pijn als je de eerste week in de Vuelta al voelt dat het niet super gaat. Ik voelde dat er iets mis was. In het tweede weekend werd ik echt ziek. Als je maandenlang enorm veel hebt opgeofferd om in de Vuelta goed te zijn, dan doet het veel pijn als daar door ziekte niks uitkomt. Mentaal en fysiek heb ik een week lang last gehad van de corona symptomen. Op het laatst ging het niet meer. Dan is het lastig om na zo’n periode de knop weer om te zetten. Ik was blij dat ik dit EK tijdrijden als een klein doel kon stellen. Dat ik weer iets had om naar toe te werken.”
Arensman kende door een coronabesmetting een zeer frustrerende Vuelta – foto: Cor Vos
Arensman erkent dat het in die periode belangrijk was om het plezier in het wielrennen weer terug te vinden. “Zeker wanneer je altijd voor de klassementen in grote rondes gaat. Daar moet je zoveel voor opofferen en zo vaak boven op een berg zitten. Er komt zoveel meer bij kijken: stress, druk, continue goed gepositioneerd zitten, elke dag opletten dat je nergens tijd verliest. Dan is het belangrijk dat je ook plezier uit het wielrennen haalt.”
Met alle respect voor de marginal gains, maar is plezier hebben in de sport niet het allerbelangrijkste?
“Ja, plezier hebben is het belangrijkste. De Giro d’Italia was uiteindelijk wel goed. Al heb ik ook heel veel lessen uit die ronde getrokken. Mijn bloedwaardes waren in het begin van de Giro superslecht, daardoor presteerde ik minder in de eerste twee ritten. Ik heb richting de Giro té hard gewerkt. Was té gefocust. Heb té veel gedaan en wilde qua gewicht té licht zijn.”
“Het plezier was daardoor ook een beetje verloren gegaan. Na de Giro was ik niet echt happy. Vervolgens komt dan die domper van de Vuelta er nog bovenop. Als je fysiek en mentaal altijd op de limiet zit, dan is het lastig om dit vak nog jarenlang vol te houden.”
Arensman snapt dat hij het af en toe anders moet aanpakken. Dat hij ook op bepaalde momenten uit het keurslijf moet kunnen stappen. Daarom heeft hij de komende dagen een biketrip gepland.
“Met de auto vertrek ik daags na dit EK tijdrijden terug naar Andorra. Het is vervolgens de bedoeling dat ik met de broer van mijn vriendin op de fiets terug rij naar Nederland. Met een grote tas achter op de fiets, een tas tussen de stang en nog een tasje op het stuur om toch de nodige zaken voor onderweg bij ons te hebben.”
Een groot avontuur
“De route hebben we nog niet uitgestippeld. We slapen de eerste nacht in Andorra en vervolgens heb ik onderweg alleen afgesproken dat we een nacht bij Romain Bardet kunnen slapen, die sinds mijn tijd bij Team DSM een goede vriend van mij is. Maar verder is het een groot avontuur. Waar we de andere nachten slapen? Geen idee. Misschien dat we bij mensen aankloppen. “
“Dit is iets waar ik altijd naar heb uitgekeken. Trekken door heel Frankrijk. Nieuwe wegen ontdekken. Mensen ontmoeten. Genieten van alles wat je onderweg tegen komt. Het is een beetje de romantiek van de sport. Ik kijk daar enorm naar uit. Dit is iets dat ik misschien in de toekomst vaker wil doen. Ik hoop hier ook lessen uit te trekken
Arensman reed dit jaar een goed klassement in de Giro – foto: Cor Vos
Ik zal vervolgens met mijn team moeten bekijken of dergelijke biketrips vaker in mijn trainingen zijn in te plannen.”
Arensman heeft voor deze fietstocht zelfs het WK in Zürich op voorhand al afgezegd bij bondscoach Koos Moerenhout. “Ik wilde deze trektocht echt proberen. Al ga ik na deze tocht wel enkele Italiaanse klassiekers rijden. Welke wedstrijden precies is nog niet met de ploeg afgestemd. Al zal daar waarschijnlijk wel de Ronde van Lombardije bij zitten. Een prachtige koers. Ik kijk nu weer uit naar de laatste weken van het seizoen.”
Vraag is natuurlijk of Arensman die hele focus op de klassementen van de grote rondes niet een beetje los moet laten? Gewoon ook kleinere rittenkoersen rijden en er daar vol invliegen, zodat het wedstrijdplezier er ook is.
“Misschien klopt dat wel een beetje. Zoals ik dat ook de eerste jaren bij de profs deed. Dat is iets waar ik zeker met het team over ga praten. Al is het anderzijds ook zo dat het team me betaalt om een klassement in een grote ronde te rijden. Eens kijken of we daar een mooie mix in kunnen vinden. Ik ben daar wel een voorstander van.”
In de RIDE Magazine Zomergids 2025 (€12,50) lees je een uitgebreid interview van 8 pagina's met Thymen Arensman. Hij gaat uitgebreid in op zijn nieuwe rol bij INEOS Grenadiers en de ontwikkeling die hij de afgelopen jaren heeft gemaakt, als wielrenner, maar ook als persoon. En wanneer gaat hij als kopman naar de Tour de France? Bestel jouw exemplaar van het zomernummer 2025 van RIDE Magazine hier!!
En verder lekker voor de Giro gaan, past goed bij hem. Podium zit er zeker in!
Andere aanpak zou inderdaad verfrissend werken, maar ak opgeven zou echt jammer zijn.
Bernal heeft het niet en komt misschien wel nooit meer helemaal terug, Rodriguez is echt niet verder. Pidcock draait een matig jaar en denk ook niet dat daar met z'n andere doelen op korte termijn een top klassementsrenner uit voort kan komen.
Bovendien denk ik niet dat Rodriguez en zelfs geen Bernal een Arensman in de weg zitten. Ze zijn qua type coureur anders, Zolang de drie grote rondes qua parcours afwijken van elkaar, zal er altijd wel iets in zitten waar hij beter bij past dan z'n teamgenoten die ook een goed klassement kunnen afhaspelen.
Toch blijft ook constant de link Ineos en Evenepoel (over ideale klassementsmannen voor Ineos gesproken) rondgaan. Ze zoeken dus wel degelijk een nieuwe optie.
In deze bedoel ik dus niet een vervanger die er meteen moet staan als in kopman halen zoals Bora met Roglic heeft gedaan. Ineos had dat doel ook niet, gezien dat ze Thomas nog steeds uitspelen als troef.
Arensman heeft genoeg potentieel laten zien om echt een behoorlijke tourrijder te kunnen worden. Met klinkende resultaten in het laatste deel van een grote ronde (afsluitende TT Giro en konginnenetappe Vuelta). Dat is van een veel betere orde dan types als Van Wilder kunnen overleggen.
Thomas is 38 jaar, er moet dringend een opvolger komen en het is wel duidelijk dat Arensman 'm niet wordt. Anoniem ergens tussen plaats 5 en 10 eindigen in Giro of Vuelta is oké voor een kleiner team, maar Ineos wil naar ik aanneem een renner die meespeelt voor podium Tour (nog 2 niveautjes hoger).
Aangezien de laatste jaren en de eerstkomende jaren naar het zich laat aanzien alles tussen Pogacar en Vingegaard verdeeld gaat worden, Evenepoel de eerste in lijn is bij pech of focus op een andere ronde, dan zijn er m.i. geen bewezen kopmannen over die (structureel) iets kunnen winnen op dat niveau. Van het jonge spul dat zou kunnen is denk ik Ayuso de enige die heeft overtuigd en die zit al bij een top team.
Gezien de leeftijd van Thomas geef ik je wel gelijk dat Arensman wel wat sneller het echte kopmanschap zou moeten gaan pakken en dragen. Dus volgend seizoen zal hij zich echt ergens moeten laten zien (had dit seizoen logischerwijs al moeten gebeuren), dan heeft hij ook de leeftijd waar de goede jaren zich normaal gesproken aandienen.
Ik ontken niet dat Arensman een sterke renner is, maar is het een rondekopman voor een topploeg als Ineos? Volgens mij niet, daarvoor is hij te weinig winnaarstype. Ik zie er meer iemand als Kelderman in, die reed uiteindelijk podium in een grote ronde. Ook een goede tijdrijder maar niet het flitsende van de afmaker.
Volgens mij moet je hem ook niet opzadelen met die druk, daar wordt ie niet gelukkiger van. Daarom: eigen ambities wat bijstellen en voor een goede kopman rijden. Daar voelt die zich het beste bij, lijkt het. Of naar een kleiner team voor eigen rekening rijden.
Van hem verwachten dat het een Roglic of Evenepoel wordt, is te gek voor woorden. Die 2 behoren tot de absolute veelwinnaars van dit tijdperk en zijn in elk aspect van het wielrennen gewoon nog een heel stuk beter.
Ik denk dat het qua grote ronde rijden 1x per jaar mogelijk is om kort tegen een Roglic van het vertoonde niveau van dit jaar aan te zitten en een keer of twee redelijk kort te eindigen in een ronde van een (kleine) week. Dat bedoelde ik meer, niet het palmares van zulks een renner. Arensman snap ik ook wel van dat die weinig tot geen rondes van 1 week gaat winnen. Hij gaat eveneens weinig etappes binnen harken, maar doet het op dat vlak alvast beter dan Kelderman.
Ik zeg bewust “ blijven” omdat je o.b.v. talent er eerst wel komt maar o.b.v. genoemde karaktereigenschappen je het moeilijk maakt voor jezelf om aan de top te blijven. Idd zie ik een parallel met Dumoulin maar er zijn vele andere voorbeelden die “ last” hebben gehad van deze karakteriologische eigenschappen.
Roglic en Evenepoel rijden nu ook ergens in dat niemandsland. Dat is een kansrijke positie zolang je daar goed post kan vatten. Zijn de grote twee er niet of gebeurt er iets mee strijd je mee voor de overwinning en anders kun je mee het podium op als 3de.
Vraag me af of Arensman zich niet beter omschoolt richting knechtschap. Rondes winnen zit er niet in, dus waarom niet de voldoening behalen van af en toe in het winnende team te zitten?
Dan heb je Roglic en Evenepoel die denk ik nu op duidelijk gepast afstande qua niveau daarachter zitten. Zij hebben dan zelf weer weinig te duchten van de andere (steady) klassementsrijders als Mas, Hindley, Rodriguez, Martinez, Thomas, Carapaz en Landa. Twee jaar terug zat Thomas nog in dat gat waarin Evenepoel dit jaar rondreed op zo'n 8 tot 12 minuten in de Tour achter Pogacar/Vingegaard.
Bedoelde met niemandsland dan vooral dat er eigenlijk niemand achterop echt veel druk lijkt te kunnen geven. Niet dat je dan niks wint, want dat doen types als Roglic en Evenepoel wel. Klassementen dan wel etappes of beide. Een Thomas die zich daar ook bevond heeft de afgelopen zes jaar ook enkel Romandië en Zwitserland gewonnen en 1 etappe. Zo kun je ook aanhaken op ongeveer dat niveau maar niet perse veel winnen.
Een tikkeltje erbij, goed starten in een ronde (is niet iedereen gegeven zie Poels) en wat stabiliteit (mentaal) erbij en ik zie het wel gebeuren voor Arensman. Iets dat ik niet zo zie bij Uijtdebroecks en Van Wilder. Van Wilder lijkt me goed voor sommige wekelijkse rondes, Uijtdebroecks een krachteloze volhouder in de stijl van Kruijswijk.
Toegegeven, het is logischer dat een Jorgenson aanhaakt bij de toppers of een Ayuso op die plek.