Ongenaakbaar! Topfavoriet Pogacar soleert naar zege in Amstel Gold Race
Tadej Pogačar heeft op grootse wijze zijn favorietenrol waargemaakt in de Amstel Gold Race. De Sloveen reed op goed dertig kilometer – op de flanken van de Keutenberg – weg van zijn laatste belagers Tom Pidcock en Ben Healy en soleerde vervolgens op imponerende wijze naar de overwinning.
Hoog tijd voor de Amstel Gold Race! De grootste Nederlandse klassieker leidde het peloton ook dit jaar weer door het Limburgse heuvellandschap. Na een koers over smalle wegen en maar liefst 33 hellingen kenden we de winnaar van de 57ste editie van de Amstel Gold Race, en de opvolger van Michal Kwiatkowski. In de finale was het onder meer uitkijken naar lastige scherprechters als de Eyserbosweg, Fromberg, Keutenberg, Cauberg, Geulhemmerberg en Bemelerberg. De finishstreep was, net als de voorbije jaren, getrokken op de Rijksweg.
Vroege vlucht van zeven
De vlucht van de dag kwam al vrij snel tot stand. Mathias Vacek (Trek-Segafredo), Leon Heinschke (Team DSM), Mattéo Vercher (TotalEnergies), Ward Vanhoof (Team Flanders-Baloise), Tobias Ludvigsson en Alessandro Fedeli (Q36.5 Pro Cycling) en Marin Urianstad (Uno-X) sloegen na een paar kilometer de handen ineen en reden in miezerige weersomstandigheden een voorsprong van goed vijf minuten bijeen. Het duurde echter niet lang vooraleer UAE Emirates – de ploeg van topfavoriet Tadej Pogačar – begon met achtervolgen, waardoor het verschil al snel weer halveerde.
Vroege vluchters Vacek, Heinschke, Vercher, Vanhoof, Luvdigsson, Fedeli en Urianstad begonnen desalniettemin nog met een mooie voorgift aan de Maasberg, Adsteeg, Korenweg en de Nijswillerweg, de eerste hellingen van de dag. In de eerste koersuren kabbelde de koers wat voort, maar op goed negentig kilometer van de streep besloten de mannen van Alpecin-Deceuninck het bal te openen. De Belgische formatie moest het vandaag doen zonder zijn boegbeeld Mathieu van der Poel, maar wilde zich niet zomaar neerleggen bij de overmacht van Pogačar.
Elitegroep – met Pogačar en Pidcock – rijdt weg
Alpecin-Deceuninck stuurde Gianni Vermeersch vooruit en de Belg bleek de aanstichter van een zeer sterke achtervolgende groep van in totaal vijftien renners. Vermeersch kreeg het gezelschap van (niemand minder dan) topfavoriet Pogačar, mede-favoriet Tom Pidcock, Magnus Sheffield, Tosh Van der Sande, Ben Healy, Lars van den Berg, Kevin Geniets, Quentin Pacher, Axel Zingle, Alexey Lutsenko, Christopher Juul-Jensen, Matteo Sobrero, Arjen Livyns en Andreas Kron. Niet mee in deze groep: de mannen van Bahrain Victorious. Deze formatie had de slag volledig gemist en was dan ook op achtervolgen aangewezen.
En wat met de zeven vroege vluchters? Die waren inmiddels al ingerekend en achtergelaten, waardoor we met vijftien (nieuwe) koplopers begonnen aan de laatste vijftig kilometer. In het peloton was het aan Bahrain Victorious en Jumbo-Visma – dat na het afhaken van Van der Sande nu ook vol moest achtervolgen – om het vuile werk op te knappen. De twee WorldTeams slaagden erin om het verschil te stabiliseren, maar de voorsprong van groep-Pogačar bleef wel schommelen rond de halve minuut. Het ging in een rotvaart naar de laatste beklimmingen van de dag, wat leidde tot nog meer nervositeit en – helaas ook – valpartijen.
Ontketende Pogačar rijdt tegenstand in de vernieling
Met nog vijftig kilometer voor de boeg werd het peloton opgeschrikt door een grote valpartij. Met Valentin Madouas, Rémi Cavagna, Dorian Godon en Neilson Powless waren meerdere (schaduw)favorieten betrokken bij de crash. Intussen reden de tien overgebleven koplopers naar de volgende hellingen, de Gulperberg, Kruisberg en de bijzonder pittige Eyserbosweg. Net voor de Kruisberg stond Pogačar even aan de kant: voor de Sloveen bleek dit het beste moment om van fiets te wisselen. De tweevoudige Tourwinnaar bleef ogenschijnlijk kalm bij zijn korte stop en wist binnen een mum van tijd weer aan te sluiten.
Met Pogačar weer in de eerste groep volgde een kritieke fase in de koers: de beklimming van de Eyserbosweg. Op de steilste stroken van deze helling besloot de grote favoriet een eerste keer flink aan de boom te schudden. De kopgroep spatte hierdoor volledig uiteen en alleen Pidcock bleek in staat om de Sloveen te volgen. Voor alle andere koplopers ging het al duidelijk te snel, al wist de sterke Healy na de Eyserbosweg toch weer terug te keren. Ook Lutsenko en Kron probeerden de scheve situatie nog recht te zetten, maar de drie sterkste renners in koers zaten duidelijk vooraan: Pogačar, Pidcock en Healy.
Topfavoriet Pogačar zegeviert na grootse solo
Trokken we met deze drie kleppers naar de ultieme finale van de Amstel Gold Race? Het antwoord was nee, want op de bijzonder steile Keutenberg (met percentages boven de 20%) werd de koers in een definitieve plooi gelegd. Pogačar zat duidelijk nog niet door zijn beste krachten heen en gaf er nogmaals een lap op. Healy was de eerste renner die kleur moest bekennen en vlak voor de top trapte ook Pidcock op zijn adem. Pogačar was nu helemaal los en begon – met nog 28 kilometer te gaan – aan een lange solo-onderneming richting eindbestemming Vilt.
Eerste achtervolgers Pidcock en Healy bleven aanvankelijk nog even hangen op een vijftiental seconden, maar in de daaropvolgende vlakkere kilometers wist Pogačar zijn voorsprong toch verder uit te diepen. De koploper begon met een voorsprong van meer dan een halve minuut aan de Geulhemmerberg, de voorlaatste klim op de route. Op deze helling ging het licht definitief uit bij Pidcock. De Brit bleek niet in staat om de zeer sterke Healy, toch wel een van de revelaties van het voorjaar, te volgen. De Ier van EF Education-EasyPost ging zo in zijn eentje op jacht naar Pogačar en kwam zowaar nog wat dichter.
Ook bij supermens Pogačar vloeiden de krachten langzaam weg in de diepe finale en zag hij Healy naderen tot op twintig seconden, maar verder liet de Sloveen het niet komen. Hij wist zijn voorsprong in de laatste tien kilometer toch weer uit te breiden en had in de laatste kilometers alle tijd om te genieten van zijn eerste zege in de Amstel Gold Race. De 22-jarige Healy eindigde bij zijn eerste deelname aan de Amstel Gold Race knap als tweede. Een moegestreden Pidcock moest in de finale nog alle zeilen bijzetten om Lutsenko en Kron van zich af te houden, maar wist op het tandvlees nog de derde plaats veilig te stellen.

*Zie het nu nog eens. Al het asfalt is er nat dus niet stroef en Dumoulin zegt dat hetbeendan altijd link is. Wellicht deel asfalt waar nog altijd veel olie in toplaag zit. Bij minste water erop is dat link.
Godon heeft heel eind gegleden, kwam vanuit de berm naast een boom teruggekrabbeld.
Pidcock helemaal choco en alsnog door de Ier eraf gereden. Denk dat de Brit nog niet top is.
En Luckenko, weer echt vollop koersen maar ook choco. Wilde Kron er nog af gaan sprinten maar niet dus.
Zal zwaar zijn geweest want het is toch nog vrij koud.
S nachts peins ik vaak over eerlijker wielrennen en een verbod op de fietswissel staat met stip in de top 3.
En vanaf nu gelijk beide fiesten grondig testen, dus ook die ene die voor de zekerheid maar in een weiland is gegooid, diegene waarmee je de moeilijkste kasseien hebt gedaan terwijl je baas de andere fiets dwars door het bos met de auto naar en ander punt op het parcours heeft gebracht, en ook die tijdritfiets die je inwisselt vlak voor de laaste klim.
(en dan ook nog die onbenul die kilometers lang Poga op sleeptouw nam met z'n grote stationwagen)
(tenzij z'n strava verraadt dat hij een Démare-ke heeft gedaan na de pech)
Pogacar was weer indrukwekkend en ben fan. Maar ik hoop meer tegenstand in de Waalse Pijl en Luik. Ben benieuwd of Evenepoel wat kan doen aan zijn hegemonie.
Maar sinds de masterclass van TJV vorig jaar weten we: hij is niet onverslaanbaar.
Dus wat bezielde die 14 medevluchters om zo ijverig met Pogacar mee te draaien? Ook al was hij huizenhoog favoriet, ik had wel op iets meer vindingrijkheid van de andere ploegen gehoopt.. Om op zijn minst te *proberen* het hem lastig te maken..
Weten we nog dat Bernard Hinault, ongenaakbaar in de Giro d'Italia van 1982, in de tijdrit met ploegleider Cyrille Guimard continu op zijn achterwiel, met beide portieren haaks open.
Zogenaamd om de opdringerige tifosi uit de buurt van Hinault te houden ...
Hoeveel seconden voordeel zou dat hebben opgeleverd, in 2 tijdritten van 37 en 42 km???
Een enkele renner steekt overal boven uit, Pogacar, dan afgetekend tweede MvdP, de andere vier op het derde treetje, en daarna figuranten. Aparte tijd maken we mee nu.
Zoals al uitvoerig beschreven veel vraagtekens bij een aantal organisatorische zaken. Ik hoop dat dit onderzocht wordt. Ofwel is het onkunde ofwel slechte wil: in beide gevallen moet de schuldige plaats ruimen
Echt schandalig, de ploegleider van UAE die Ben Healy aan de kant toetert.