Onderzoek KNWU: Wielrenners slachtoffer van chantage, intimidatie en pesterijen
Een aanzienlijk deel van zowel de amateur- als profwielrenners is het slachtoffer van chantage, seksuele intimidatie en pesterijen. Dit blijkt uit het vandaag verschenen rapport ‘Opschakelen. Onderzoek naar ongewenste gedragingen in de wielersport’ van de Koninklijke Nederlandsche Wielren Unie.
De KNWU besloot om in 2017 – naar aanleiding van verhalen over seksueel misbruik in zowel de nationale als internationale sportwereld – Bureau Beke in te schakelen, een onderzoeksinstituut in Arnhem dat onderzoek en advies geeft op het gebied van veiligheid en criminaliteit. Samen met Professor Marjan Olfers – hoogleraar sport en recht aan de Vrije Universiteit van Amsterdam – werd er een onafhankelijk onderzoek gestart, met als doel om zicht krijgen op de aard en omvang van diverse vormen van grensoverschrijdend gedrag binnen de wielersport.
In totaal deden ruim 2000 amateurs en 113 profwielrenners op anonieme basis mee aan het onderzoek, via enquêtes en interviews. Uit het rapport komt naar voren dat een ruime meerderheid te maken krijgt met chantage, intimidatie en pesterijen. Zo geeft bijna de helft van de respondenten aan zich slachtoffer te voelen van chantage. Daarnaast blijkt één op de drie het afgelopen jaar slachtoffer te zijn geweest van fysiek of verbaal geweld.
Rapport: harde cultuur zorgt voor dergelijke excessen
Volgens de onderzoekers komen deze excessen voort uit de harde cultuur die de wielersport kenmerkt. Zowel renners, ouders, ploegleiders als managers zijn hard voor elkaar. Meer dan een vijfde van de renners geeft aan dat hierdoor het plezier in de sport wordt weggenomen.
Een ander aangestipt probleem is het aanzetten tot gewichtsverlies. Volgens het onderzoek wordt er binnen de wielersport een te grote nadruk gelegd op gewicht en voeding, wat eetstoornissen en psychische problemen zoals depressies en een laag zelfbeeld in de hand zou werken.
‘Leg nadruk op gezonde voeding en gewicht’
Het rapport komt – naast het schetsen van de problematiek – ook met enkele aanbevelingen. Zo pleit men voor het bespreekbaar maken van de huidige ‘cultuur’ binnen de topsportgeledingen en verenigingen, om zodoende een verandering te bewerkstelligen.
Andere aanbevelingen die worden gedaan zijn het benadrukken van de negatieve gevolgen van een laag gewicht, investeren in positieve coaching, het verbeteren van de arbeidsrechtelijke positie van wielrenners door evenwichtige contracten, het opstellen van gedragsregels voor jongeren en ouderen en het vergroten van de bestuurlijke verantwoordelijkheid bij grensoverschrijdend gedrag.
Als er links van me iemand keihard remt en daardoor iemand die vent helemaal vol gaat vloeken vind ik dat meer dan terecht. (Ik rijd bij de nieuwelingen, dit gebeurt nog heel vaak.)
Er wordt alleen maar op je gevloekt als je gevaarlijk rijdt.
Nee.
Wegwielrennen is een nare sport. Met veel roddel en achterklap, vriendjespolitiek etc.
Renners onderling brrr praat me er niet van.
Wat een verademing, het mountainbiken. Véél collegialer.
Als eerste reactie zijn krachttermen niet te vermijden, maar na een paar tellen kan je ook op een normale manier iemand vertellen wat je er van denkt.
"Daarnaast hebben de coaches hun renners ook aangesproken met het verzoek om
de vragenlijst in te vullen."
Welke viespeuk van een coach spoort zijn renners nu aan om een vragenlijst over grensoverschrijdend gedrag in te vullen?
Hrt gaat vooral om de ethiek over hoe de sport beoefend wordt. Laag gewicht weinig eten harde cultuur onderling. Aangeven dat je te zwaar bent is in mij opinie discriminatie en erg slecht voor de ontwikkeling van de renner als persoon maar ook als sporter.
Sporten moet gezond zijn met goede begeleiding en juiste waarden en normen vanuit de organisatie.
Dat is nu dus niet het geval.
Pfffff ok :)
Raakt kant noch wal dan wat ik zeg.
- Ik had het gevoel dat ik geen privéleven meer had (mijn doen en laten
en dagelijks leven werden gecontroleerd)
- Ik voelde me gedwongen om gewicht te verliezen
- Ik voelde me gedwongen mijn medische informatie te delen
- Ik moest geld betalen om deel uit te (blijven) maken van het team/de
selectie, bijvoorbeeld voor verplichte activiteiten (trainingskamp e.d.)
- Ik voelde me onder druk gezet om meer trainingsuren te maken dan
ik aankan
Van de amateurwielrenners heeft 18 procent dwang en/of chantage ervaren.
maar wat klinkt er nu spannender:
-41% van de profwielrenner ervaart dwang/chantage
-3 van de 104 ondervraagde profsporters voelen zich SOMS onder druk gezet om bepaalde middelen/medicijnen te gebruiken (de overige 101 voelt zich nooit onder druk gezet hierin)
afgaande op dat onderste resultaat kun je stellen dat het allemaal wel meevalt, maar je kunt natuurlijk ook de resultaten van alle stellingen bij elkaar vegen en met een heerlijke smeuïge conclusie komen.;)
@DonQuijote
Blijkbaar was toch 30% van de onderzochte topsporters wegwielrenner.:)
Bij De integriteit van het onderzoek zet ik hierom geen vraagtekens, zo kun je alles ontkrachten en filosofisch benaderen.