Nick Doup
woensdag 2 oktober 2024 om 12:15

Ondanks maagklachten en sterke vlucht wint Arvid de Kleijn in Maleisië: “We kunnen ook improviseren”

Video Met een oerkreet kwam Arvid de Kleijn aansnellen in de finishstraat in Bentong, kort nadat hij de vierde etappe van de Tour de Langkawi had gewonnen. Het was kantje boord in de finale, want de kopgroep werd pas in de slotkilometer ingerekend. De Kleijn zelf twijfelde niet, maar ploeggenoten Rick Pluimers en Maikel Zijlaard vonden het ‘iets te spannend’ op het einde. WielerFlits sprak de drie Nederlanders van Tudor, die duidelijk moesten improviseren.

“Ik maak me daar niet druk om”, blikte De Kleijn terug op de slotfase, waarin de kopgroep – die was weggereden op de zwaarste klim van de dag, al vroeg in de rit – pas op het nippertje werd ingerekend. “Ik hou me bezig met mezelf en mijn sprint. In de laatste kilometer zag ik dat we het waarschijnlijk gingen halen.”

“Dan focus ik me volledig op Maikel en die wist me perfect af te zetten. Ik zat even bij Casper van Uden in het wiel, maar ik moet niet gokken en gewoon zelf gaan”, was de belangrijkste les die hij in de eerste twee verloren sprints had geleerd. “Ik moest even de lange weg kiezen, maar ik dacht: ik ga gewoon vol aan en dan zie ik het wel. Ik voelde al dat het goed zat.”

Voor Pluimers was de aanloop wel spannend. Hij is naast sprintaantrekker ook wegkapitein, dus hij stuurde de ploeg aan richting de finale. “Dit was een beetje te spannend, eigenlijk”, lacht hij. “We hebben er veel moeite in moeten steken om dit terug te krijgen. De radio had geen connectie op de klim, dus wisten we daar geen verschillen. En opeens was het 4,5 minuut. Met zes man in je ploeg is dat best veel, maar gelukkig hadden Astana Qazaqstan en dsm-firmenich PostNL ook de intentie om te sprinten. Maar we hebben de hele ploeg moeten opofferen.”

‘Maikel en Arvid moesten zelf hun weg zoeken in de sprint’
Nils Brun had zich de hele dag al uit elkaar gereden en daarna moesten Simon Pellaud en Sebsatian Kolze Changizi extra vroeg op kop, waardoor van een sprinttrein geen sprake meer was. “Ik zei toen tegen Maikel dat hij zelf zijn plek moest zoeken met Arvid, en dat hij mij niet moest volgen. Ik deed een suicide pull om zo dicht mogelijk te komen en toen wist ik in de laatste kilometer wel dat we ze terug zouden pakken”, herinnert hij zich.

Vervolgens was het aan sprintaantrekker Zijlaard om De Kleijn af te zetten in de laatste bocht. “Het was vooral heel veel improviseren”, geeft hij toe. “We hebben het voor onszelf iets te spannend gemaakt. Maar we hebben laten zien dat we hier zijn om te winnen. We brengen het terug, improviseren dat Rick en Sebastian al vroeg op kop moeten en dan weten Arvid en ik onszelf koel te houden en het mooi af te maken.”

De twee mislukte sprints aan het begin van de week en maagklachten, sinds maandag, hadden toch voor wat spanning gezorgd bij De Kleijn. “Hij was een beetje gefrustreerd en dat snap ik ook, want hij wil zo graag winnen. Als het in Parijs-Nice kan, snap ik dat je het hier wil bevestigen”, aldus Zijlaard, die met de Tudor-trein nog vier etappes voor de boeg heeft waarin een massasprint telkens tot de scenario’s behoort.

RIDE Magazine
RIDE Magazine