Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Olympische Spelen: Goud Primoz Roglic na sensationele tijdrit, zilver voor Tom Dumoulin
Primož Roglič heeft op de Olympische Spelen in Tokio goud veroverd op de individuele tijdrit. Na 44,2 kilometer over een heuvelachtig parcours rond het Fuji Speedway-circuit was hij na een sensationele strijd de snelste. Tom Dumoulin, die speciaal voor de Spelen terugkeerde van een tijdelijke pauze van het wielrennen, greep het zilver achter de Sloveen. Rohan Dennis verzekerde zich van het brons.
Evenepoel legt het af tegen Urán
Omdat de mannen twee rondes over het parcours van ruim 22 kilometer aflegden, werd gestart in drie blokken. Een eerste snelle tijd werd neergezet door Hugo Houle (57.56 minuut). De Canadees was de snelste renner van het eerste blok en zette met die tijd zelfs Remco Evenepoel, Alberto Bettiol en Rigoberto Urán flink onder druk.
In hun tweede ronde over het heuvelachtige parcours wisten Evenepoel en Urán wel afstand te nemen van de verrassende Houle. Het Belgische talent zette een eindtijd van 57.21 op de borden. Urán had onderweg een flinke voorsprong op Evenepoel en viel in de finale wat stil, maar dook toch drie seconden onder de tijd van Evenepoel: 57.18.
Tom Dumoulin voortvarend van start
In het derde en laatste blok gingen de grote favorieten van start. Tom Dumoulin was de eerste die aan het eerste tussenpunt een nieuwe toptijd noteerde, maar Primoz Roglič was er nog twee seconden sneller. Andere favorieten als Rohan Dennis, Rémi Cavagna, Stefan Küng, Geraint Thomas en Kasper Asgreen zaten na ruim negen kilometer op een minimale achterstand.
Ook Wout van Aert gaf er tijd toe, hij volgde op vier seconden van Roglič. De enige die er nog sneller was dan de Sloveen was Filippo Ganna, al was het met 59 honderdsten van een seconde. De top-7 zat er binnen tien seconden van elkaar, wat liet zien hoe dicht de beste tijdrijders van de wereld van elkaar verwijderd waren.
Roglic zet concurrentie op achterstand
Na een volledige ronde van 22,1 kilometer was Primož Roglič de snelste. Maar ook daar waren de verschillen klein. Achtereenvolgens Dumoulin, Ganna, Dennis, Van Aert en Küng stonden binnen vijftien (!) seconden van de Sloveense specialist. De Franse TGV Cavagna had wat vertraging en leek af te haken in de strijd om de medailles.
Tom Dumoulin – foto: Cor Vos
In de tweede omloop werden de verschillen wel flink uitvergroot. De van zijn valpartij herstelde Roglič zette iedereen op zijn nummer in de zware beginfase. Hij zette Dennis, Dumoulin en Ganna op ruim een halve minuut en Van Aert zelfs op meer dan één minuut bij het eerste meetpunt na 29 kilometer. Küng schommelde daar nog tussen.
Roglic flitst naar goud, Dumoulin verovert zilver
Aan het tweede tussenpunt van de ronde (na 37 kilometer) liep Roglic nog verder uit op zijn jagers. Dumoulin, Ganna, Küng en Dennis maakten daar nog kans op het zilver en het brons. Het onderlinge verschil tussen de vier was slechts zeven seconden, waardoor het zware slot richting het circuit bepalend ging zijn voor de medailles.
Aan de finish was Tom Dumoulin met een tijd van 56.06 minuut de eerste der medaillekandidaten, maar hij moest de hot seat verlaten omdat een oersterke Primoz Roglič (55.04) meer dan een minuut sneller bleek. Rohan Dennis verloor uiteindelijk twee seconden op Dumoulin en ook Küng, die nog sterk opkwam in het laatste stuk, beet zich stuk op de tijd van de Limburger.
Wereldkampioen Ganna was ook niet in staat om de Nederlander te kloppen. De Italiaanse stoomwals strandde zelfs op de vijfde plaats. Voor Van Aert restte een zesde plaats op ruim anderhalve minuut van de winnaar van olympisch goud.
https://youtu.be/hdIO3AhE9UY
Tonnen respect voor deze man!
Wat zijn tijdritten toch mooi! Het lijkt op wf nu ook goed te worden ontvangen.
Maar waarschijnlijk hebben op dit tijdstip alleen de liefhebbers gekeken.
Tom Dumoulin maakt zojuist aan alle onzekerheid een einde: hij stopt na zijn zilveren olympische medaille niet met fietsen. Hij gaat door en gaat ook dit jaar nog wedstrijden rijden.
En dan de belgen, tja. Van Aert leek gewoon op. Het is dan ook een lange tijdrit, en dan nog de wegrit en de geweldige slotweek... Al moet ik toegeven dat ik mij niet kan herinneren hoe Wout het doet in tijdritten van 40+ km, dus misschien net als Ganna moet hij het van kortere afstanden hebben (maar gelieve me te corrigeren indien ik er naast zit). Evenepoel teleurstellend. Klopt, die val, maar hij koerst nu al 2 maanden, en liet het lopen in de wegrit, dan is verliezen van Uran die zowel de Tour als de wegrit vol meedeed gewoon slecht. Gewoon een jaartje herbronnen en zien hoe het volgend jaar gaat, hij heeft in het verleden al the veel getoond om nu zomaar af te schrijven, al ben je slechts zo goed als je laatste koers volgens velen.
EERLIJK IS EERLIJK
Tijdrit Olympische Spelen – Heren – 28.07.2021
Eerlijk is eerlijk: Beer kent er niets van. Had ik het even mis. Ganna, Dennis en van Aert; die renners zouden naar het Olympisch Tijdrit podium rijden. En, eerlijk is eerlijk, eigenlijk dacht/hoopte/wenste/wou/vermoede/wist ik ook samen met de rest van wieler minnend Vlaanderen dat het gewoon Wout van Aert zou zijn die het goud ging pakken. Wel, mooi niet dus. Onze nationale held kwam er jammer genoeg niet aan te pas. Het was misschien de koers te veel; volgens Wout. Een blik op de uitslag leert ook meteen dat de prijzen in deze tijdrit verdeeld werden door de ‘frisse’ mannen. Roglic, Dumoulin, Dennis, Ganna…. allemaal jongens die geen slopende Tour in de benen hadden. En ook allemaal jongens die in geen velden, wegen en Mikuni Passen te bekennen waren toen van Aert aan het buffelen sloeg in de Olympische wegrit. Dennis & Ganna kwamen er zelfs niet eens aan de start. Tijdrijden hoort anno 2021 toe aan de meesters van de hyperspecialisatie. Tenzij je Van Der Poel heet en ’s morgens belt naar Cameron Wurf of hij nog een set wielen op de (komt-ie) plank heeft liggen. Met een stel frisse benen en een minutieuze voorbereiding kom je verder dan met de wedstrijdhardheid uit de Tour, bleek in Tokio.
Maar, eerlijk is eerlijk, ook frisse benen zouden voor van Aert niet volstaan hebben om Olympisch tijdrit-goud binnen te halen. Het parcours op en rond de Fuji International Speedway leunde onvoldoende aan bij de mogelijkheden van de Belg. De beste Wout kan misschien een minuutje dichter komen; de volle 1m41 dicht rijden op één van de ultieme Sloveense klimmer-tijdrijders zou er nooit ingezeten hebben. Van Aert bleek dit na de eerste verkenning meteen zelf beseft te hebben. Logisch dus dat hij vol voor eremetaal ging in de wegrit.
Eerlijk is eerlijk, de Roglic Story is mooi. Na enkele competitie loze maanden van trainen, hoogtestages en andere opofferingen kwam hij van zijn berg met maar één doel voor ogen: de Tour winnen. Tot een beuk van een op hol geslagen Colbrelli (of een stuurfout) die droom in een split second aan diggelen sloeg. De Tour ging opnieuw naar zijn jongere versie; Tadej Pogacar. Roglic zelf mummificeerde. Om verdere beschadiging aan de Sloveense Farao te vermijden werd hij per sarcofaag naar Tokio getransporteerd. Toen zijn verzorger later het verband weghaalde, bleek Roglic echter nog steeds op zijn tijdritfiets te zitten. De Olympische tijdrit was dan ook het nieuwe grote doel. Roglic had in zijn Tour-voorbereiding immers uren op de tijdrit-bolide doorgebracht. Niets voor niets in het leven. Het resultaat van hard werk, uitzonderlijk talent en doorzettingsvermogen zagen we deze ochtend.
Eerlijk is eerlijk, ook de Dumoulin Story is mooi. Verloren gelopen in het labyrint van de wielersport. Op de dool in het magazijn van Jumbo. Opgesloten in een gouden kooi uit de Hema. Zelfs met de software van Visma niet te analyseren waar het programma juist vastliep. Ook met de sapjes van Vifit kreeg Dumoulin de smaak niet opnieuw te pakken. Nee, het werd niet Better. Tom wou niet op de Cervelo. Maar dan toch, stap voor stap haalde de passie het van de twijfels. De wielrenner in Dumoulin ontwaakte. In Tokio zagen we de klasbak terug die vooral op een tijdritmachine bij de absolute wereldtop hoort. Dumoulin was terug en zou nog steeds grote overwinningen in die lange benen van hem moet hebben. Maar… wat nu? Wat na de Olympische Spelen? Om 11 na 11 kwam de witte rook. Habemus Papam! Tom Dumoulin gaat door met wielrennen!
Hoe mooi de prestatie van Major Tom ook is, Dumoulin zal na zijn herstart opnieuw moeten bereid zijn om in teamverband te functioneren. Op dit ogenblik vormt Dumoulin immers een éénmansploeg binnen Jumbo-Visma. Hij gaat volledig zijn eigen weg zonder dat de teamleiding de afgelopen maanden verwachtte dat Dumoulin zou bijdragen aan de team-doelstellingen. Het is natuurlijk heel nobel van Jumbo-Visma dat het zich zo empathisch opstelt in de zoektocht van Dumoulin naar zichzelf, maar het is ook een luxe-situatie die in een team tjokvol kopmannen moeilijk te handhaven is. Het ogenblik nadert waarop Jumbo-Visma zal verwachten dat Dumoulin ook een keertje zijn goede benen opoffert aan het doel van een ploegmaat, zoals Kuss & van Aert bijvoorbeeld deden in de afgelopen Tour voor Vingegaard. Afwachten wat dit met de mindset, ‘goesting’ en het piekvermogen van Dumoulin richting eigen doelen zal doen.
Eerlijk is eerlijk, laat ons hopen dat deze comeback story’s ook de Aero-kogel uit Schepdaal zullen inspireren. Het zijn dergelijke vintage wielerverhalen die het wielrennen zo mooi maken. De wielersport als metafoor voor het leven waarin je moet volhouden, problemen overwinnen en nooit mag opgeven; hoe moeilijk je situatie ook mag zijn. In dat proces bevindt Evenepoel zich nu. Zijn uitslagen en prestaties tonen aan dat dit nog niet de Remco van voor de val is. Hoezeer internet-trollen online zijn prestaties uit 2019 & 2020 ook willen minimaliseren; Evenepoel leverde toen, op 19 & 20-jarige leeftijd, een reeks indrukwekkend prestaties af. Misschien wel ongezien voor een renner van die leeftijd. Dat talent en die grote motor zijn niet weg. De transmissie is echter wel beschadigd en de software heeft een update nodig zodanig dat het acceleratievermogen en de baanvastheid op niveau komen. Aan het volledige team van The Wolfpack om Evenepoel opnieuw af te stellen.
Eerlijk is eerlijk, ook Stefan Kung verdient hier een bijzonder vermelding. Wat scheelt het voor brons? Vier tienden van een seconde? Op die tijd kan ik nog geen scheet laten. Het is echter wel symbolisch voor de carrière van Kung. De sterke Zwitser heeft de eer, maar ook de pech, om tijdrijder te zijn in een periode waarin een uitzonderlijke generatie in de beugel duikt. Dennis, Ganna, Dumoulin, van Aert, Pogacar, Roglic… begin er maar eens aan. Hoe sterk Kung’s prestaties ook zijn, het is moeilijk om de echt grote prijzen te grijpen. Frans Verbeeck kon destijds ook hard met de fiets rijden, maar zonder Merckx en De Vlaeminck zou zijn erelijst rijker gevuld zijn. De tijdrit-uitslagen die Kung dit seizoen liet noteren, liegen er niet om: 2e, 1e, 14e, 15e, 1e, 10e, 2e, 4e en nu dus opnieuw 4e. Een rapport waar velen voor zouden tekenen, een absolute topper waardig, maar toch het blijft vechten voor de kruimels in de grootste wedstrijden. Vraag is of Kung nog veel marge heeft om dichter te komen en verder te evolueren naar een soort van King Kung 2.0 die hangend aan een wolkenkrabber met de bloemen mag zwaaien. De 27-jarige Zwitser zou nu ongeveer het toppunt van zijn mogelijkheden moeten bereiken, maar zit bij Groupama-FDJ misschien niet in het ideale team om zijn tijdrit-capaciteiten optimaal te laten ontbolsteren. Wat dat betreft zou een plaatsje in een van de grote tijdritstallen (Ineos, Jumbo-Visma , Deceuninck-Quick Step) hem misschien nog net dat extra duwtje in de rug kunnen geven. Bij die teams zou hij ook sneller aan winnen toe komen in het klassieke werk. Als een Asgreen bij Quick-Step uit de schaduw van van Aert wegknallen bij Jumbo; het zou zomaar moeten kunnen. Ware het niet dat Kung nog een contract heeft bij Groupama-FDJ tot eind 2023.
Zo blij voor m'n lievelingsrenner. :D