Olav Kooij wint Clásica de Almería na indrukwekkende lead-out van Wout van Aert
Olav Kooij heeft de 39ste editie van de Clásica de Almería op zijn naam geschreven. De Nederlandse sprinter wist zijn favorietenstatus waar te maken, met dank aan een indrukwekkende lead-out van zijn ploeggenoot Wout van Aert. Kooij rekende na een hectische finale in de sprint af met Matteo Moschetti, de winnaar van 2023.
De Clásica de Almería is een van de weinige sprinterskoersen op Spaans grondgebied. Dit jaar mocht de eendagswedstrijd zich verheugen op de deelname van Visma | Lease a Bike, met Wout van Aert en Olav Kooij als kopmannen. Daarmee is ook meteen de topfavoriet genoemd in Zuid-Spanje, want Kooij was op papier toch zeker de snelste renner aan het vertrek van deze eendagskoers. Hij moest echter nog wel eerst zien af te rekenen met onder meer Arnaud De Lie, titelverdediger Matteo Moschetti en Jordi Meeus.
Vroege vlucht met Alex Molenaar
Deze editie van de Clásica de Almería bracht het peloton in 192,3 kilometer van Puebla de Vicar naar Roquetas de Mar, dat ongeveer 60 kilometer ten zuiden van Almería ligt. Zes renners kozen na de start voor het ruime sop en vormden de vlucht van de dag. Het peloton liet begaan en zo kon de voorsprong van Baptiste Vadic (TotalEnergies), Luis Ángel Maté (Euskaltel-Euskadi), Ander Okamika (Burgos-BH), Will Barta (Movistar), José María García en Nederlander Alex Molenaar (Illes Balears Arabay Cycling) oplopen tot goed vijf minuten.

Maté was een van de drijvende krachten in de kopgroep – foto: Cor Vos
In de eerste wedstrijdhelft werd het klimwerk niet geschuwd. De Alto de Celín (7,1 km aan 4,6%), de Alto de La Alqueria (1,5 km aan 6,7%) en de Alto de Fuente Marbella (1,5 km aan 7,1%) vormden de grootste obstakels in de eerste honderd kilometer, maar in het peloton was er weinig animo om koers te maken. De beklimmingen werden dan ook in een vrij gezapig tempo afgewerkt, waardoor de sprinters zich geen zorgen hoefden te maken. Een sprint stond vooraf in de sterren geschreven, en een sprint zouden we ook krijgen in Roquetas de Mar.
Vluchters worden weer ingerekend, op naar een sprint
De vroege vluchters deden nog wel hun stinkende best om zo lang mogelijk uit de greep te blijven van de sprintersploegen, maar ze werden op goed vijftien kilometer van het einde weer bij de lurven gegrepen. De nervositeit in het peloton nam in de daaropvolgende kilometers zienderogen toe, op weg naar de smalle en verraderlijke slotomloop van zes kilometer in de straten van de finishplaats. De mannen van Visma | Lease a Bike wisten zich goed te handhaven aan kop van het peloton, net als Lotto Dstny, de ploeg van De Lie.

foto: Cor Vos
In de hectische finale werd het peloton helaas opgeschrikt door een valpartij, maar de grootste favorieten voor de zege bleven gelukkig wel overeind. In de laatste drie kilometer was het een komen en gaan van sprinttreintjes, maar geen enkele ploeg wist echt de bovenhand te nemen. Arkéa-B&B Hotels dreef het tempo op met nog twee kilometer te gaan, in dienst van Arnaud Démare. Visma | Lease a Bike was dan weer in geen velden of wegen te bekennen, maar Wout van Aert moest nog komen…
Tandem Van Aert-Kooij slaat toe
De Belg wist met een indrukwekkende tussenversnelling de kop te pakken en wist daarna een al even imponerende lead-out uit zijn benen te schudden. Kooij werd zo perfect in stelling gebracht, nam over van Van Aert en snelde naar de zege. Matteo Moschetti kwam in de laatste meters nog aardig dicht, maar Kooij hield stand. Matteo Trentin was de derde man op het podium, De Lie en Gerben Thijssen strandden op vier en vijf. De spurt werd overigens nog ontsierd door een zware valpartij van enkele renners.

foto: Cor Vos
Het punt is dat hij eigenlijk nooit pure massaspurts heeft gereden, zelfs bij de beloften waren die zeldzaam en werd hij ook daar door zijn plaatsing soms geklopt door tragere renners (bv. Marijn Van den Berg).
Wil je iets doen tegen straks de oliepopiejopies en hun competitie zijn dit no brainers.
En hoe vaak moeten er nog valpartijen plaatsvinden op kaarsrechte snelwegen voordat bij iedereen duidelijk wordt dat het probleem van sprintetappes toch eigenlijk altijd bij de renners zelfs ligt..
Persoonlijk ben ik zelf nooit fan geweest van wedstrijden die eindigen in zulk sprintgeweld. Het dieptepunt was misschien nogwel tijdperk Cipollini, 170 km in kruipsnelheid fietsen om de laatste 10 km als een bezetene op de streep af te gaan.
Ik heb het al best vaak geponeerd: organiseer zo’n stedelijke passage op pakweg 20 k van de meet en leg de finish ergens in het achterland.
Nu door het belang van punten steeds meer WT ploegen die met een goede sprinter naar kleinere koersen komen en dan krijg je vaker dan niet problemen.
Absoluut akkoord over Jaen natuurlijk, veel beter die koers op maanden, maar Alméria is natuurlijk degene met geschiedenis en ook de hoogst gequoteerde (.Pro), dus ik zie het niet snel gebeuren.
De versmallingen, asverschuivingen, drempels, etc etc heb jij niet gezien?
Maar man man man, wat een belachelijke chaos. Moeten we niet meer eens gewoon gaan kappen met sprintaankomsten zolang de heren renners niet hun verantwoordelijkheid kunnen nemen en veilig kunnen koersen? Waren er zo weer handenvol die wel een schorsing mogen krijgen vanwege achterlijk gevaarlijk gedrag.
Maar in zijn 6de jaar haalt hij wellicht zijn achterstand in?
Bij het afgeven van drukt van Aert Demare nog bijna de hekken in die op zijn beurt weer door een kamikaze piloot bijna ten val komt.
Wegblijven uit dit soort onzin Wout straks ligt je er een keer bij omdat Olav Kooij zonodig moet winnen,
Mick/Tim van Dijke kunnen deze sprintjes ook prima aantrekken voor O.K.
De valpartij kwam ook door 1 van die mafkezen overigens.
Het begon al gelijk toen ik inschakelde bij het inrekenen van de kansloze kopgroep. Barta liet zich als enige niet uitzakken maar reed nog een paar kilometer op kop van de Movistar trein verder om zich dan dwars door het midden te laten uitzakken…
De toon was gezet voor nog eens tien kilometer knettergek gedoe.
De voorbereiding van een massasprint in een grote ronde is er niets tegen…
Skippen die handel!
is een totale parodie met die clown.
Engelse commentaar op eurosport verloedert ook met de dag,
Jan Hermsen hoor ik ook liever nooit meer,
gelukkig is dit nog maar een flut koers
finish ook extreem amateuristisch in beeld gebracht,
lijkt wel alsof ze het er allemaal om doen,
Dat gezegd zijnde blijft het wel een risico en kan je je afvragen of dit koersje nu echt dat risico waard is. Mathieu beperkt het dan tenminste nog tot grote koersen.
Heeft van der Poel daar sprints aangetrokken? Dat was het onnodige risico waarover het ging.
Ook die tanden in de hand blijft mij bij...