Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Nog nooit eerder vertoond: Tadej Pogacar wint WK, twee monumenten en twee grote rondes
Dat Tadej Pogacar tot de allerbesten ooit behoort, is inmiddels geen verrassing meer. Maar zijn overwinning in de Ronde van Lombardije zorgt ervoor dat de Sloveense alleskunner iets gedaan heeft dat nog nooit eerder vertoond is. Nog nooit won iemand het wereldkampioenschap, twee grote rondes en twee monumenten in een seizoen. Tot vandaag dan…
Toen Pogacar aankondigde dat hij in 2024 de dubbel Giro-Tour zou gaan rijden, verklaarden veel wielerliefhebbers de Sloveen voor gek. Toch bewees de absolute kopman van UAE Emirates alle pessimisten (of realisten) hun ongelijk. Nadat hij de Giro d’Italia won met een voorsprong van bijna tien minuten (!) op voornaamste uitdager Daniel Felipe Martinez, kroonde hij zich deze zomer tot een van de allergrootsten door ook de Tour de France te winnen. Zowel in Italië als in Frankrijk wist Pogi bovendien maar liefst zes etappes te winnen.
Een geslaagd seizoen zou je zeggen. Al helemaal omdat Pogacar in het klassiekervoorjaar ook nog even de overwinning in Luik-Bastenaken-Luik mee had gesnoept. Maar de drievoudig Tourwinnaar was nog niet uitgegeten. Sterker nog: het hoofddoel moest nog komen.
In Zürich moest voor de Sloveen dan eindelijk een lang gekoesterde droom in vervulling gaan (hij is pas 26), wereldkampioen worden. Omdat hij al lang genoeg had moeten wachten op de regenboogtrui, besloot Pogacar met nog honderd kilometer te gaan voor de aanval te kiezen. Zijn grootste concurrenten wreven in hun handen. Maar de ‘domme move’ bleek een geweldige aanval die hem naar de eerste wereldtitel uit zijn carrière zou brengen.
Ook in Zürich stond er geen maat op Pogacar – foto: Cor Vos
Inmiddels stond de teller in 2024 dus op één monument, de Giro d’Italia, de Tour de France en het wereldkampioenschap. En dan hebben we het niet eens over zijn (eind)zeges in de kleinere rittenkoersen en klassiekers als Strade Bianche of Grand Prix Cycliste de Québec gehad. Vandaag, in de Ronde van Lombardije, wilde Pogacar nog maar eens tonen wie de sterkste van 2024 is.
En dat lukte. Toen de Sloveen op de slotbeklimming van de dag aanging, leek de rest niet eens te willen volgen. Wat wel volgde was een eenzame solo-ontsnapping richting Como, waar hij met een voorsprong van meer dan drie minuten zou zegevieren. Een tweede monument voor Pogacar in 2024 dus, een zevende in totaal. En dus sluit hij zijn wonderjaar af met een unieke prestatie. Twee grote rondes. Twee monumenten. Eén wereldkampioenschap.
Tadej Pogacar is the first rider to win the World Championships, two Grand Tours and two Monuments in the same season.
— CafeRoubaix (@CafeRoubaix) October 12, 2024
Opnieuw lange solo
Maar ook als je alleen naar de Ronde van Lombardije hebt gekeken en de rest van het seizoen hebt gemist, was je getuige van een stukje wielerhistorie. Na lange solo’s in de Strade Bianche en het wereldkampioenschap in Zürich eerder dit jaar kwam de Sloveen met 3 minuten en 16 seconden voorsprong over de streep in Como. Een historisch groot verschil dat hem in een rijtje met grote namen plaatst.
De laatste keer dat de Ronde van Lombardije met meer dan drie minuten verschil werd gewonnen was in het jaar 1971. Dat jaar wist Eddy Merckx de Italiaan Franco Bitossi 3 minuten en 31 seconden voor te blijven. Ruim vijftig jaar later is het ook Tadej Pogacar gelukt de grens van de drie minuten te overschrijden. Het levert de Sloveen de vijfde grootste marge op sinds de Tweede Wereldoorlog.
📊🏆⏱️ Largest winning margins in 🇮🇹 Il Lombardia (WW2→)
6:23 | 1945 | Mario Ricci
5:24 | 1947 | Fausto Coppi
4:45 | 1948 | Fausto Coppi
3:31 | 1971 | Eddy Merckx
3:16 | 2024 | Tadej Pogacar#ILombardia— ammattipyöräily (@ammattipyoraily) October 12, 2024
In de RIDE Magazine Zomergids 2025 (€12,50) lees je een uitgebreid interview met wereldkampioen Tadej Pogačar. De Sloveen kwam spontaan naar de Alpecin Barbershop voor een knipbeurt en dat draaide uit op een interessant interview. Pogačar praat over het pakken van KOM's en het nastreven van nieuwe doelen. Bestel jouw exemplaar van het zomernummer 2025 van RIDE Magazine hier!!
Dit soort discussies voegen niets toe, geniet gewoon van de sport, Pogacar zien winnen is al saai genoeg. Daarbij is wielrennen een van de schoonste sporten tegenwoordig. Bloedpaspoort, en toppers als Pogacar worden praktisch iedere dag gecontroleerd. Laten we in ieder geval hopen dat we over 10 jaar geen onthullingen te horen krijgen.
Ik heb ook heel veel twijfels bij UAE en Pogacar. Gianetti en co hebben hun hele leven niets anders gedaan dan doping gebruiken en geven aan renners. Waarom zouden ze zonder spijtbetuiging en schuldbewustheid ineens iets anders doen?
De combi Tour/Giro is sinds Pantani niet meer gelukt. Zelfs niet door Contador die in 2011 zelfde omstandigheden had in de Giro met een relatief zwak deelnemersveld en ook Nibali en Froome lukte het niet. Dit terwijl beiden op het moment dat ze het proberen echt de maat der dingen waren. Pogacar laat gewoon 2 grote rondes lang geen zwakke dag zien.
Vervolgens wint hij ook nog even 2 monumenten en het WK met solo's die we jaren niet hebben gezien.
Hier moeten meer vraagtekens bij gezet worden en/of kritische benadering op zijn vanuit media. Kijk Armstrong was een eikel als mens (mocht hem als renner overigens graag zien koersen) en Pogacar is aaibaar. Grapje hier, grapje daar. Maar als Lance een seizoen had gehad als Pogi nu hadden de heren Walsh en mensen met pen van L'equipe niet opgehouden met beschuldigingen schrijven.
Vreet hij niet gewoon de meeste en beste ketonen, plus talent, goede morfologie 66kg,176 cm, meeste poen, beste team? En misschien beste seizoenindeling, voorjaar, rust, zomer, rust, najaar?
Als Pogacar het van de verboden middelen moet hebben, dan had hij nooit de Tour van 2022 en 2023 verloren (tegen een zuivere renner). Als het argument zou zijn dat hij het pas sinds dit seizoen neemt, dan had hij nooit de Tour van 2020 en 2021 (en zovele andere koersen) gewonnen.
PS: Hoe de slechte werkomstandigheden rond het WK van Qatar een argument kan zijn in het bashen van UAE ontgaat me trouwens helemaal, want dat zijn 2 compleet verschillende landen (los van dat ze beide een zeer bedenkelijke reputatie hebben natuurlijk).
En voor al die droeftoeters die in plaats van een diepe buiging voor deze topatleet te maken alleen maar komen met ongefundeerde beschuldigingen en verdachtmakingen: ga je diep, heel diep schamen!
Ik vraag me dan toch echt af wat er in godsnaam om gaat in je hoofd en of je écht niet snapt dat dit figuur de absolute dood van de gehele wielersport is.
Ben niet per se fan van de rijstijl van Roglic. Maar als mens, doorzetter en koerzinzicht. Spot on.
Nooit een slechte dag, de beste in het hooggebergte, heuvels, grote rondes (2x!), eendagskoersen. Altijd en overal.
Ik blijf het zeggen, als hij wou won hij ook de Vuelta op zijn gemak. Bizar dat hij daar niet startte of net niet.
Wat een renner, formidabel en een genot om naar te kijken
De argumenten waarom hij niet schoon is, zijn vaak ook belachelijk.
En als het zo is dat Pogacar gebruikt (sluit het niet uit!), dan zal hij heus niet de enige zijn. Iedereen in het peloton rijdt 5 km per uur harder dan 5 jaar geleden.
Maar ik denk dat de moderne techniek ook veel invloed heeft.
Ze weten voortaan allemaal precies wat hun vermogens zijn.
Neem nu Lombardije.
Pogacar plaatst op een kilometer of vijftig van de streep zijn ultieme inspanning om weg te rijden van de rest.
Niemand kan volgen.
Hij loopt uit tot boven op de top en heeft een goede voorsprong.
Daarna springt Evenepoel weg in de afdaling en die weet ook dat hij geen eerste meer kan worden dus rijdt gewoon op een vermogen dat hij tot de finish volhoudt en genoeg is om de voorsprong op degene achter hem te consolideren.
Pogacar daalt wat beter af en doet daarna precies hetzelfde als Evenepoel, namelijk consolideren.
Als je dan de laatste 40 kilometer op 90% van je kunnen kan rijden dan kom je inderdaad niet heel vermoeiend over de streep.
Sprinters zijn vaak helemaal kapot omdat hun inspanning echt de laatste paar kilometers is en ze dan 100% gaan.
Terzijde:
Een renner die al sinds heel jonge leeftijd een stijgend niveau laat zien.
Hij heeft een veel betrouwbaardere prestatiecurve dan menig ander renner (net als Remco Evenepoel overigens, samen met Pogacar de beste renner van de laatste decennia)
Vandaag echter ben ik nog steeds fan. Ik blijf fan omdat hij doet wat jarenlang onmogelijk was, namelijk grote ronden rijden maar ook klassiekers en monumenten.
In zijn eigen stijl, de koers openbreken op onverwachte momenten, aanvallen, niet rekenen, niet pokeren, niet zuigen, onberekend zonder omkijken gewoon gaan en winnen.
Maar ik vind er echt niets meer aan (open deur, i know). Dit jaar was erover.
Het begon bij de strade de bianchi, aanval vanop 80km. Het is erna alleen maar erger geworden.
Toch denk ik dat hij clean is,mss naïef. Hij is gewoon een belachelijk groot talent, vermoedelijk groter dan die andere grote meneer.
Iedereen hoopt dat 2025 anders zal zijn, de kans is echter groter dat hij nog meer afstand neemt gezien zijn curve. Het zal eerder mentale verzadiging zijn die die voor ommekeer kan zorgen. Anders blijven er slechts kruimels over, onder zijn goedkeuring..
Waarschijnlijk zal het wel iets zijn dat nog niet verboden is maar ooit wel op de lijst gaat komen net zoals de cortisonen van Gilbert destijds in zijn super jaar
Zo kun je iets zeggen van heel veel ploegleiders. Lefevere was ook al ploegbaas in het Mapei tijdperk, toen ze de tegenstand degradeerden in Parijs Roubaix. En daar heeft Dokter Vanmol ook heel lang rond gelopen (nu nog steeds?), die was ook toen al dokter. Net als die Ibarguren of hoe heet die man, die heeft ook een tijd bij QS rondgezworven.
De conclusie is dat er maar weinig renners zijn voor wie ik mijn hand in het vuur steek. En dat er nog altijd veel ploegen en ploegbazen zijn die, gezien hun verleden, prima over het randje willen gaan om te winnen.
Ze hebben sindsdien, in die 4 seizoenen, 58 overwinningen geboekt.
Het is dus niet omdat (een deel van) de staf vroeger de randjes opzocht, dat dat per definitie gelijkstaat aan nieuw gecheat (of hun vorm van gecheat zou mijlenver achterop moeten hinken tov dat van de andere ploegen).
Ik bekijk het zo: Hij is de beste, kan heel goed tijdrijden en daar profiteert hij van. Als hij solo wegrijdt van de rest, kan hij een constant tempo rijden. Achter hem ontspint zich iets anders: een deel van de renners legt zich neer bij de suprematie van Pogacar en gaat vanaf het moment dat hij wegrijdt alleen nog denken aan zichzelf: tweede worden is het beste resultaat. Van een echte georganiseerde achtervolging is dan geen sprake meer. Wat als Van der Poel en Evenepoel waren meegesprongen met Pogacar tijdens het WK. Dan hadden ze het waarschijnlijk met z'n drieën tot aan de meet samengereden en erom gesprint... En dan was Pogacar misschien geen wereldkampioen geworden. Ik ga er nog altijd vanuit dat Pogacar het zelf helemaal geen 'domme actie' vond op het WK, maar heel goed wist wat hij deed... Door op 100 km weg te springen wist hij dat Van der Poel en Evenepoel waarschijnlijk niet mee zouden rijden. Had hij gewacht tot een aanval op 50 km van de meet had hij deze twee wel meegehad.
Wout en Mathieu zijn op dit moment al 10 jaar onderweg.
de wegrenners stond? Daar sla je de bal compleet mis, want op die
leeftijden was hij nog fulltime cyclocrosser.
Het was pas op zijn 24ste, dat hij fulltime wegrenner bij de profs werd en er
door enkele mooie zege's, signalen kwamen dat hij wellicht in de komende jaren,
tot de top zou gaan behoren.
Iedereen is het er wel over eens dat dit saai is (een enkele "echte fijnproever" daargelaten).
We kunnen het Pogi niet kwalijk nemen, hooguit hoopvol kijken naar de concurrentie. En hoe TJV hem in 2022 en 2023 toch wist te kraken mag echt niet onderschat worden.
Het is heel simpel, je kunt onmogelijk wegkomen met doping tenzij er insiders bij de organisatie zijn of middelen worden gebruikt die niet opgespoord kunnen worden. Het lijkt me ook niet dat UAE 1 renner volproppen met doping en de rest niet? uAE qua team doet niks bijzonders alleen pogi stijgt er bovenuit. Volgens mij is het bij armstrong ook bekend dat er insiders vanaf wisten. En de doping controles zijn nu 100* beter dan toen.
Volg jij het wielrennen wel?
Wellens reed al z'n hele leven bij dezelfde ploeg. Ik weet niet of jij al eens van werk bent verandert, of van club of ploeg in de sport, maar als je ergens een nieuwe start maakt ben je automatisch gemotiveerder, scherper,... om een goede eerste indruk te maken, zeker als je een stap hogerop doet en in dienst komt te rijden van de beste renner ter wereld. Bovendien zat hij bij Lotto bij wijze van spreken al geïsoleerd op 100km van de meet, terwijl hij bij UAE nog een voltallige ploeg naast zich heeft op 3km omdat al zijn ploegmaats eigenlijk kopman zouden zijn bij een ander team. Bovendien werkt succes aanstekelijk en motiverend, je tilt elkaar letterlijk naar een hoger niveau. Het is niet voor niets dat elke sprinter na een overwinning in de eerste sprint van een grote ronde een zucht van opluchting slaakt, en elke keer zegt dat de kop er nu af is, de druk weg en dat het daarna vanzelf lijkt te gaan. De ploegen die een goede start nemen in een goede ronde, trekken die lijn vaak tot het einde door, terwijl diegene die daar falen het vaak erg moeilijk blijven hebben. En dan spreken we nog niet eens over een verschil in materiaal, budgetten voor trainingsstages, programma, etc.
Hirschi is al helemaal ridicuul wat je zegt, want die kende net zijn slechte periode in een shirt van UAE. Die knalde alles aan flarden in een truitje van DSM, maar had het nadien mentaal lastig door zijn veelbesproken transfer, alle verdachtmakingen en de druk van voor een hoog bedrag weggekocht te zijn. Hij is trouwens nog altijd maar net 26 en komt in de piek van zijn carrière, het is geen 36-jarige die al jaren niets gepresteerd had en plots 30 overwinningen boekt. Zo'n voorbeelden kan je in wel meer ploegen vinden, een carrière gaat nu eenmaal vaak met ups en downs en zelfvertrouwen en mentale rust zijn één van de meest cruciale factoren om te presteren.