Nibali raakte spanning kwijt tijdens trainingskamp op Tenerife
Hoewel wielerploeg Astana nog steeds in onzekerheid verkeert over het behoud van zijn WorldTour-licentie, bereidden kopmannen Vincenzo Nibali en Fabio Aru zich onlangs op Tenerife voor op de komende wedstrijden. Nibali gebruikte dat uitstapje niet alleen om te trainen, maar ook om wat spanning kwijt te raken. “Hij was duidelijk gestrester dan normaal”, vertelt trainer Paolo Slongo aan Gazzetta dello Sport.
Om komende zomer als titelverdediger te beginnen aan de Tour de France neemt volgens Slongo voor zijn renner extra druk met zich mee. “Na het winnen van de Tour is er voor Nibali veel veranderd. Toen hij arriveerde op Tenerife was hij te gespannen. Het trainingskamp was voor hem nuttig om zijn hoofd leeg te maken en zichzelf opnieuw te ontdekken. Ik denk dat hij nu goed in vorm is.”
Nibali zal de komende tijd beter voor de dag komen dan in het eerste deel van het seizoen, belooft Slongo. “Hij had wat moeite met tempowisselingen en zware inspanningen, maar daar hebben we hard aan gewerkt. De Amstel Gold Race en de Waalse Pijl zal hij gebruiken om zijn vorm aan te scherpen en daarna moet hij er staan in Luik-Bastenaken-Luik.” Ook de Ronde van Romandië staat eind deze maand nog op de planning. “Daar wil hij hoge ogen gooien in het algemeen klassement.”
Edit: ik dacht dat de ironie duidelijk was, maar speciaal voor @west: ;)
Niet voor niets dat schaatsers harder bergop rijden dan coureurs. Een marathon op ijs is een grote tempoversnelling, constant interval, het nieuwe wielrennen misschien?
Waar is deze wijsheid op gebaseerd, als ik vragen mag?
Mark Tuitert niet gezien tegen Boogert? Lopers, zwemmers, roeiers en ook schaatsers hebben veel minder moeite met tempoversnellingen omdat ze gewoon veel harder trainen. Zet een goeie veldloper op een fiets en hij rijdt moeiteloos de Ventoux op.
Dan hadden Gesink en Mollema misschien om te beginnen eerst talent/aanleg moeten hebben voor tempowisselingen. Nibali heeft dat altijd gehad en had deze lente duidelijk een vormcrisis. Da's makkelijker te overkomen dan een gebrek in je kunnen.
@ schip
Schaatsers jengelen een keertje op Strava zo'n berg op. Die zijn getraind voor inspanningen van 2 minuten (1500) tot 15 minuten (10.000) tot een dik uur (Marathon)
Wielrenners rijden in wedstrijdverband, met 150/200 kilometer vooraf, tegen een berg op. En dan moeten ze de volgende dag en de volgende dag nog een keer. Alles gaat dus altijd sub-maximaal. Dat is een vrij heftige beperking in de manier waarop je kan trainen. Interval? Ja. Maar altijd met een vooraf bepaalde sub-maximale hartslag. Versnelling? Ja. Maar ook sub-maximaal. Een wielrenner mag niet extreem verzuren, want dan ben je in een meerdaagse wedstrijd gewoon het bokje. Een schaatser heeft die beperking niet.
Edit: @ Schip
Veel harder trainen is gewoon B.S. Je traint voor wat je doel is. En 20 kilometer max. is niet het doel van een wielrenner.
Huh, door harder te trainen minder moeite hebben met tempoversnellingen? Ik ben geen inspanningsfysioloog maar volgens mij heeft dat laatste toch vooral te maken met gericht trainen?
Heeft niks met harder trainen te maken, alles met de wijze van trainen.
Had jij het gisteren ook niet over banden die niet kapot kunnen gaan? Laat je niet door Erben Wennemars en Matthijs van Nieuwkerk souffleren ;)
Exact met gericht trainen doel ik op harder, interval doet pijn maar elke keer iets minder.
Probleem bij wielrennen is dat je een combinatie van duurtraining en interval moet toepassen. De enige sport waar het daarin volgens mij te vergelijken is moet schaatsen op natuurijs zijn. Ik denk wel dat er op het gebied van training en begeleiding in het wielrennen nog winst te behalen is
Van benthem reed 200km, kon alleen maar op natuurijs. Had gewoon een ijzeren conditie als boer en reed alle ambtenaren aan flarden. Nogmaals na 200km ben je niet kapot maar als diesel lekker opgewarmd als je niet vergeet te eten.
Veel goede marathonlopers stammen af vd korte afstand, kunnen juist daardoor beter tempowisselingen aan en hun basissnelheid ligt hoger.
Roeide zelf op de concept 4km op 165 hartslag aanvang en eindigend op 190/195.
Na 2km ben je halfdood maar ja terug is ook 2 dus ga je door. Na 3 denk je nog maar 1 en na 3,5 ga je sprinten. Daarna ben je 10 min uitgeteld. Wattage op 300gem maar toch niet te vergelijken met fietsen want alles doet pijn waar een fietser meestal nog gewoon kan praten.
Langlaufen, gaf ik al eens aan, zou renners goed doen id winter, hamstrings trainen maar vooral op ideaal gewicht blijven.
Je bent verkeerd ingelicht, goed lezen, over lekloze banden heb ik het niet gehad.
Je kan blijven proberen recht te lullen wat krom is, maar het slaat allemaal nergens op...
Wat heeft van Benthem ermee te maken? Trainde die veel Interval? Reed ie de elfstedentochten op interval?
Alle marathonlopers stammen af van een kortere afstand. Niet "veel goede marathonlopers". Maar: Allemaal. Alleen overblijfmoeders en mannen met een midlifecrisis beginnen hun hardloopcarriere met 42 kilometer.
Maar wat heeft dat te maken met de manier waarop ze voor de Marathon trainen? Ze trainen nu voor een marathon en vroeger voor een 5 of 10 en dat is allebei anders en allebei niet geschikt voor de andere afstand.
En je plukt ook nog vier kilometertjes een beetje aanklooien op een Roeimachine opeens uit de lucht... Moet je eens proberen 5 uur te roeien. Moet je wel goed bijhouden welk percentage je van die vijf uur nog gewoon kan praten...
Met aanklooien op een roeimachine haal je geen 4 km. Met 180 man samen aankomen geeft duidelijk aan dat niet iedereen voluit is gegaan, pak de gem hartslag eens in een wandeletappe van Parijs Nice.
Van Benthem zijn basis kwam van het boerenland net als die andere spruitenplukker en niet uit t boekje van geleerden
Zoetemelk trainde in de winter vaak op ski's, maar of dit hem nu zo veel voordeel gaf t.o.v. zijn concurrentie weet ik niet. Ik denk dat alle duursporten in goed kunnen zijn in functie van wielrennen, behalve een Elfstedentocht of een marathon. Die zijn juist te lang, of belasten de spieren te veel. Wielrenners hebben ook niet het uithoudingsvermogen nodig dat benodigd is voor een schaatstocht van 200km.
Misschien had joop daarom zo'n gigantische longinhoud van wat ik herinner, 6 a 7 liter dacht ik.
Denk dat ieder zijn eigen inspanningsfysioloog is zolang ie luistert naar zijn lichaam.