Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Michael Matthews is er na longembolie bij op WK: “Maar ik was bijna dood”
Michael Matthews is er dit jaar voor een dertiende keer bij op een WK, werd woensdag met zijn Australische landgenoten al wereldkampioen in de Mixed Relay, maar het had niet veel gescheeld of de ervaren renner was er door een longembolie helemaal niet meer geweest. “De arts zei dat als ik nog twee of drie dagen langer had doorgetraind, ik dood was geweest”, is hij openhartig in een interview met de NOS.
We moeten daarvoor enkele maanden terug in de tijd. In juni, enkele weken voor de Tour de France, beleefde Matthews de schrik van zijn leven. Tijdens een hoogtestage werd er bij de 34-jarige Aussie tekenen van een longembolie vastgesteld. De sterke sprinter moest daarop alle fysieke activiteiten tot nader order staken. In gesprek met de NOS wordt pas echt duidelijk hoe ernstig de situatie was.
“Ik werd duizelig, viel bijna flauw op de fiets”
Matthews had een longembolie die maar net op tijd werd geconstateerd. “Ik was in juni op hoogtestage aan het voorbereiden op de Tour. En ik kreeg plotseling erg veel last van mijn ademhaling. Ik dacht eerst dat het een allergie was, daar heb ik soms last van in de zomer. Dus ik ging gewoon door. Ik bleef trainen, maar op een gegeven moment kon ik niet meer ademen.”
“Mijn hartslag kwam ook niet boven de 140, terwijl ik volle bak ging. Ik werd duizelig, viel bijna flauw op de fiets.” Dit was voor Matthews echter nog geen reden om aan de bel te trekken. “Maar toen ik het nog eens probeerde, had ik na een minuut al helemaal geen energie meer. Dat was heel vreemd.”
“Had ik langer gewacht, was het einde verhaal geweest”
Hij kreeg van zijn coach advies om gas terug te nemen, maar tijdens een doodnormale wandeling had Matthews last van een abnormaal hoge hartslag. “Mijn hartslag bleef 120 of hoger, terwijl het 60 of 70 had moeten zijn.” Op aanraden van zijn vrouw ging de coureur vervolgens toch naar het ziekenhuis. Hij bleek net op tijd. “Had ik langer gewacht, dan waren de bloedproppen naar mijn hersenen gegaan en was het einde verhaal geweest.”
foto: Cor Vos
“Ik ben erg blij dat ik de keuze gemaakt heb om me te laten testen. Als wielrenner is dat helemaal niet zo gewoon, want je bent gewend om alsmaar gewoon door te gaan. Maar hoe het nu gaat? De bloedproppen waren al na twee weken weg, maar ik moest drie maanden lang bloedverdunners nemen, voordat ik weer kon fietsen.”
Maar Matthews kon op 31 augustus toch weer een rugnummer opspelden en werd bij zijn rentree meteen achtste in de Bretagne Classic-Ouest-France. En nu, goed twee weken later, maakt hij zich op voor de WK-wegwedstrijd in Rwanda. Met welke ambities staat hij zondag aan het vertrek? “Of ik kan winnen? Poeh. Geen idee, ik kan alleen mijn best doen.” Maar gezien zijn voorgeschiedenis, lijkt meedoen al een overwinning op zich.
Om te reageren moet je ingelogd zijn.