Michael Matthews: “Ik hoopte in de finale nog een paar man te hebben”
Michael Matthews werd voor de tweede etappe van de Giro d’Italia gezien als de grote favoriet voor de dagzege. Maar in Agrigento, waar de aankomst lag op een heuvel, moest de Australiër genoegen nemen met de vierde plaats.
Matthews vond in Agrigento een aankomst die hem op het lijf was geschreven. Maar toen Diego Ulissi in de laatste kilometer aanzette, moest de Australiër passen. Uiteindelijk won hij vijf tellen achter Ulissi, Peter Sagan en Mikkel Honoré de sprint van de achtervolgers. “Toen ze aanvielen met iets meer dan een kilometer te gaan, kon ik niet mee. Ik hoopte toen dat ze zouden worden bijgehaald en ik had kunnen sprinten”, citeerde Cyclingnews hem.
“Alle ploegen reden die laatste klim erg hard omhoog en toen Ulissi aanviel, wisten we allemaal dat hij op zo’n dag, met een hellende finale, een van de besten ter wereld is. De wedstrijd had beter wat langer kunnen duren, maar het is wat het is.” Matthews zag dat INEOS Grenadiers het gat op Ulissi, Sagan en Honoré vergeefs probeerde dicht te rijden, maar hoopt dat de volgende keer zijn eigen ploeggenoten er zijn om dat te doen.
“We moeten proberen om als ploeg meer bij elkaar te blijven op de slotklim. Ik hoopte dat er tot diep in de finale nog een paar jongens zouden zijn die me zouden kunnen helpen, want op zo’n explosieve aankomst zal het altijd moeilijk voor me blijven om met een man als Ullisi mee te gaan. Ik hoopte echt op een sprint met een uitgedund peloton en op een betere kans.” Ondanks alles blijft hij strijdbaar. “Ik ga het zeker weer proberen, want de vorm en de benen zijn goed.”
Ulissi ging er echt voor en werd beloond. Wackermann deed ook een mooie poging. Matthews pokerde en verloor, wederom.
Oomen reed trouwens nog best lang in dienst voor Matthews in de aanloop naar dat klimmetje, terwijl ik zou verwachten dat Oomen eerder knecht voor Kelderman. En samen met Hindley en Kelderman komen ze allemaal in dezelfde groep aan als Matthews. Dus als je niet mee kunt op het moment als Ulissi en Sagan gaan dan ben je gewoon niet goed genoeg. Schaam je Matthew.
Matthews zat dankzij Oomen op de juiste plek en kon niet meeschuiven. Vervolgens kreeg hij een herkansing met Sagan (die opgesloten zat op het UAE moment) maar ook toen schoof hij niet mee.
Als hij werkelijk zo goed was, is het toch echt heel vreemd om een lead-out te verwachten op een aankomst als deze.
Daar zit de fout. Dit is geen Milaan San Remo. Op dit soort korte klimmen heb je daar geen tijd voor. Als ze op 800 meter aan gaan en het valt niet meer stil vooraan, dan kan je het alleen dichtrijden door een grotere inspanning te leveren dan de koplopers. Aangezien je niet mee kon met Ulissi, kan je de wattages die nodig zijn om het gat te dichten ook niet trappen.
Sagan krijgt zeker de laatste tijd behoorlijk wat kritiek. Maar dit soort acties zijn in mijn ogen wel illustratief voor de renner Sagan. Niet altijd afwachten of rekenen op een ploeg, maar zelf zijn eigen keuzes maken. En dat betekent soms blijven zitten tot het allerlaatste moment (denk aan zijn WK overwinningen), maar soms ook gewoon meespringen bij een late uitval of in een waaier, of er gewoon zelf vandoor gaan (PR, RVV).
Voor mij is Matthews een sprinter die ook kort kan eindigen in klassiekers, en Sagan een klassiek renner die ook kort kan eindigen in sprints
In Plouay had hij ook nog maar één man bij zich, die de hele wedstrijd alles heeft dichtgereden en het peloton aan gort reed. Dankzij Niels Eekhoff kon hij het afmaken, anders zat hij nu nog te wachten.
Kortom, Matthews is EEN van de beste (tien) klassiekerrenners in het gehele peloton.