Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Mathieu van der Poel ook niet in X2O Trofee Herentals
Mathieu van der Poel verschijnt woensdag niet aan de start van de veldrit van Herentals, de vijfde manche van de X2O Badkamers Trofee. Dat bevestigde zijn ploeg Alpecin-Fenix aan WielerFlits. De wereldkampioen kampt met rugproblemen en liet ook de crossen in Loenhout en Hulst al aan zich voorbijgaan.
Zijn vader Adrie van der Poel vreest dat de 26-jarige renner maanden langs de zijlijn staat, liet hij tijdens de veldrit van Gullegem desgevraagd aan Sporza weten. “Het is heel verstandig om pas echt te gaan fietsen als alle rugproblemen verdwenen zijn”, vertelde wereldkampioen veldrijden van 1996.
“Tot april is het nog een maand of drie”, ging hij verder. “Dus de voorjaarskoersen komen niet in gevaar. De eerstkomende weken zit trainen er volgens mij nog niet in. Dat is natuurlijk mijn persoonlijke mening. Uiteindelijk zal de ploeg daar zoals in het verleden verstandig mee omgaan. We wachten rustig af.”
“Tot april is het nog een maand of drie", “Dus de voorjaarskoersen komen niet in gevaar."
De eerstkomende weken zit trainen er volgens mij nog niet in."
Hoeveel tijd heeft Mathieu dan nodig om zich in vorm te trainen? Bij van Aert is het WK een probleem omdat hij 10 dagen nodig zou hebben om de jetlags te verwerken en op & neer te vliegen. Bij Mathieu zouden nu enkele weken niet trainen dan geen probleem zijn om klaar te geraken voor de klassiekers. Ik begrijp het niet.
Met Van Aert en Pidcock is er meer dan genoeg te zien zonder Mathieu, dus aan stof geen gebrek lijkt me.
Pfff wat een niveau!!!
In tegenstelling tot sommige anderen begrijp ik echt wel het verhaal van Adrie. Waarbij je denk ik gerust een streep kunt trekken door het crossseizoen, maar waarbij het nog veel te vroeg is voor een definitieve pennenstreek door het hele voorjaar.
Op mij komt het over dat het een lastige blessure is om mee te bepalen wanneer je weer in competitie kunt komen. Een gebroken been is helder, maar dit is een ander verhaal. en wie weet maakt het dan ook nog eens uit of je de competitie hervat in de cross (veel vanuit de onderrug) of in een wegwedstrijd (andere belasting)
Adrie zegt dat Mathieu de komende maanden niet kan koersen, maar wel kan trainen. Met uitzondering van wellicht een weekje of 2 nu, maar dat is afhankelijk van wat de arts zegt. Zelfs als hij niet echt kan trainen kan hij prima op een Tacx zitten met het stuur op standje wielertoerist om zijn rug te ontzien en zo in ieder geval zijn basis te behouden.
Ook verschilt de voorbereiding voor een wedstrijdperiode per renner. Mathieu heeft al meermaals laten zien dat hij bijzonder weinig tijd nodig heeft om in vorm te komen, hij heeft al meermaals een goed voorjaar gereden direct vanuit een zware crosswinter, wat absoluut niet de ideale voorbereiding is.
Natuurlijk is dit ook allesbehalve een ideale voorbereiding, maar hij zal er ongetwijfeld staan als zijn rug meewerkt.
Het voorjaar niet in gevaar? Omloop, Kuurne, Samyn, Strade, MSR en DDV zullen te vroeg komen. Daar zitten 3 hele mooie wedstrijden tussen. Maar misschien kan hij als troostprijs de Amstel toevoegen mocht hij het niet goed gegaan zijn in De Ronde en Roubaix.
Rugproblemen zijn niet zomaar even één, twee, drie weg.
Ook niet geheel onbelangrijk lijkt het mij dat ze de oorzaak vinden waardoor deze problemen zijn ontstaan, want anders blijf je bezig.
Desnoods fietst hij het hele seizoen niet, lekker boeiend. Ik zie hem liever vanaf 2023 pijnloos en zonder problemen z'n loopbaan verder zetten, dan hem om de drie maanden in de lappenmand te zien.
Met de wijsheid vanaf de bank natuurlijk.
Alpecin kan ff de pot op, die sturen maar een andere renner, en wij als fans zullen geduld moeten hebben en moeten hopen of het überhaupt nog wel goed komt met de rug.
Ik heb geen haast om hem terug op de fiets te zien. Of het u twee maanden duurt, zes maanden of tot 2023, dat is me allemaal gelijk. Eerst maar zorgen dat de rug geneest, anders heeft het ook geen zin om op de fiets te stappen.
Ik vrees dat ze in het conservatieve wielerwereldje weer veel te beperkt zullen ingrijpen: quasi-rust en een paar rekoefeningen x weken lang en dan weer op de fiets om dan te ontdekken dat met diepe inspanning de kwaal weer opspeelt.
Ik ben zelf groot voorstander van de alles proberen methode. Gooi alles er maar tegen aan dat enigszins plausibel ontstekingen kan verhelpen. Dat levert een flink multiplier effect op en anders op zijn minst een maximalisatie van het placebo effect.
Dus kom maar op met die sauna's, ijsbaden, hamerklopmassages, soundwave-therapie, vastenperiodes, en 2 uur lange yoga sessies per dag (David Goggins kwam bv op die laatste manier van zijn chronische rugblessures af).
En als ie toch een jaar of wat eruit ligt, dan kun je ook kijken naar medische attesten voor cortisonen injecties en CBD olie.
Maar waarom? Als het op een gegeven moment weer verantwoord is voor iemand om zijn werk te doen, waarom moet ie dan niet gewoon weer aan het werk? Het is vooral denk ik zaak om dat moment te bepalen.
En ja, daar zal de sporter ook voor iets tussen zitten. Want je hebt maar een beperkt venster waarin je als topsporter succesvol kunt zijn. Iedere gemiste kans is er ééntje. Het is niet dat je lekker tot aan je 67e kunt blijven proberen om Parijs Roubaix te winnen. En daarom zullen zowel sporter als ploeg op zoek gaan naar de balans tussen voldoende rust om goed te herstellen en niet overbodig lang thuis zitten.
Bovendien zijn klassieke renners als Boonen en Cancellara en ongetwijfeld meer toppers ook allemaal wel eens een jaartje afwezig geweest. Hij is nog jong, al weet ik dat tegenwoordig talent steeds jonger aan de stoelpoten zaagt...