Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Mathieu van der Poel wint zijn tweede Parijs-Roubaix na ongekende solo van 60 kilometer
Mathieu van der Poel heeft op grootse wijze voor de tweede keer op rij Parijs-Roubaix gewonnen. Een week na zijn zege in de Ronde van Vlaanderen opende Alpecin-Deceuninck de koers al vroeg, waarna MVDP op 60 kilometer van de finish koos voor een solo die hij met overmacht afrondde. Op die manier mocht de Nederlandse wereldkampioen in zijn regenboogtrui juichen op de wielerbaan van Roubaix. Jasper Philipsen sprintte op grote achterstand naar de tweede plaats, Mads Pedersen werd derde.
Op het programma stond de 121ste editie van Parijs-Roubaix, met binnen 259,7 kilometer maar liefst 29 kasseistroken die goed waren voor 57,5 kilometer aan stenen. De meeste kilometers over kasseien lagen in de laatste 200 kilometer, met het veelbesproken Bos van Wallers (nog 95 km), Mons-en-Pévèle (nog 48 km) en Carrefour de l’Arbre (nog 17 km) als 5-sterren-stroken.
Negen vluchters tijdens snel eerste uur
Het eerste koersuur werd in ongekend hoog tempo afgewerkt, namelijk aan meer dan 54 km/h. De stevige wind, die vooral schuin in de rug stond, en de interesse in een plek in de vroege vlucht zorgden voor die snelheden. In dat eerste uur reed een kopgroep van zeven man weg, met daarbij Per Strand Hagenes (Visma | Lease a Bike), Rasmus Tiller (Uno-X Mobility), Kasper Asgreen (Soudal Quick-Step), Liam Slock (Lotto Dstny), Marco Haller (BORA-hansgrohe), Gleb Syritsa (Astana Qazaqstan) en Kamil Malecki (Q36.5).
De ‘vroege’ vlucht werd al vroeg ingerekend – foto: Cor Vos
Heel veel voorsprong kregen zij niet, waardoor Dries De Bondt (Decathlon AG2R La Mondiale) en Dusan Rajovic (Bahrain Victorious) de sprong konden maken. Het peloton, vooral aangevoerd door Alpecin-Deceuninck, gaf hen echter niet veel ruimte. Nog voor het Bos van Wallers werd de vroege vlucht al ingerekend door een elitegroep die was overgebleven na de eerste kasseistroken.
Alpecin-Deceuninck rijdt peloton uit elkaar
Mathieu van der Poel en Jasper Philipsen reden met hun ploegmaats erg attent over de eerste sectoren. Alpecin-Deceuninck trok zelfs waaiers, waardoor het peloton helemaal uit elkaar geslagen werd. Een deel kon daarna nog terugkeren, maar het grootste deel van de renners was op ongeveer 150 kilometer van de meet al geslagen. Niet mee vooraan: Dylan van Baarle (niet gestart wegens ziekte), Christophe Laporte (vroege lekke band), Jonathan Milan (opgave na val) en Laurenz Rex (opgave na twee valpartijen).
Ook Joshua Tarling moest de koers verlaten, maar hij wegens een wel erg opvallende plakbidon die leidde tot een terechte diskwalificatie. De Brit moest zo het uitgedunde peloton, met bijna alle favorieten daarin, laten gaan. Het was vervolgens wachten op het Bos van Wallers, de eerste 5-sterren-strook van de dag, en de veelbesproken chicane. Daar kwam de elitegroep goed doorheen, waarna Mads Pedersen als eerste aan het Bos begon.
Mathieu van der Poel op kop in het Bos van Wallers – foto: Cor Vos
Van der Poel op kop door Bos van Wallers, lekke banden Philipsen en Pedersen
Op de verschrikkelijke kasseien versnelde Van der Poel met Pedersen, Philipsen en de verrassend sterke Mick van Dijke in het wiel. Zij draaiden met voorsprong het Bos uit, maar daar bleek Philipsen lek te hebben. Het tempo viel wat stil, waardoor een groep (met Stefan Küng, Laurence Pithie, Tom Pidcock, Nils Politt, Tim Wellens, Stefan Bissegger, Johan Jacobs, Jordi Meeus en Gianni Vermeersch) kon terugkeren.
Philipsen kon na een snelle fietswissel ook terugkeren tussen de auto’s, en precies op dat moment regende het lekke banden. Pedersen, Meeus en Wellens moesten allemaal van de fiets, maar konden snel terugkeren. Drie renners profiteerden van de chaos: Politt, Küng en Vermeersch reden weg, waarna hun ploegmaats de achtervolging lam legden. Zij konden zo 40 seconden wegrijden, wat ertoe leidde dat Lidl-Trek de groep-Van der Poel in gang trok.
Wereldkampioen kiest voor solo van 59 kilometer
Met nog 70 kilometer te gaan werden de drie vluchters alweer ingerekend door beulswerk van Pedersen, waarna een nieuwe situatie begon. Op de 3-sterren-strook van Orchies koos Van der Poel opnieuw de aanval, die hem meteen een grote voorsprong gaf. Niemand kon de wereldkampioen volgen op 59 kilometer van de meet. De achtervolging kwam ook moeilijk op gang, omdat Philipsen en vooral Vermeersch afstopwerk verrichten.
Hoe sterk is de eenzame wereldkampioen op de kasseien van Parijs-Roubaix? – foto: Cor Vos
Op die manier kon Van der Poel binnen tien kilometer meer dan een minuut (!) wegrijden, terwijl de concurrentie de kastanjes uit het vuur moest halen met de ploegmaats van MVDP op de bagagedrager. Omdat het op Mons-en-Pévèle een beetje stilviel achteraan, kon de wereldkampioen alsmaar verder uitlopen. Een nieuwe solozege, een week na de Ronde van Vlaanderen, was op die manier aanstaande.
De strijd om de andere podiumplaatsen kende een vorentscheidung op Mons-en-Pévèle. Pedersen, Küng, Pithie (die even later letterlijk wegviel), Politt en Philipsen maakten zich los van de rest, maar dat was op meer dan 1.40 minuut van de solerende Van der Poel, die onverstoorbaar doorstoomde over de Noord-Franse kasseien en uitliep naar meer dan twee minuten.
Historische overwinning voor Van der Poel
In een stoffige editie van de Helleklassieker blonk de regenboog als nooit tevoren. En dat in de wetenschap dat Mathieu van der Poel zich schaarde in lijstjes met onder anderen Fabian Cancellara, Tom Boonen, Roger De Vlaeminck (de dubbel Ronde-Roubaix in één seizoen), Eddy Merckx, Bernard Hinault, Peter Sagan (Roubaix winnen als wereldkampioen), Maurice Garin en Rik Van Looy (jezelf opvolgen in Roubaix). En dat in de allersnelste editie van Parijs-Roubaix ooit.
foto: Cor Vos
Dat niets Van der Poel kon tegenhouden, bleek uit het tijdsverschil met de groep met Pedersen en Philipsen. Op 20 kilometer van de meet was het gat al bijna drie minuten. Vlak voor Carrefour de l’Arbre kwamen Vermeersch en Pithie nog bijna terug bij de Philipsen en co, maar de sterke Vlaming en de Nieuw-Zeelander bleven hangen op een twintigtal seconden en vielen daarna stil.
Op de strook van Gruson toonde Philipsen nog zijn sterke benen, waarmee hij Küng definitief loste. Pedersen en Politt werden tot het uiterste gedwongen, maar konden mee en mochten zich opmaken voor een sprint om de podiumplaatsen. De Duitser ging als eerste de sprint aan, maar het was niet geheel verrassend Philipsen die de tweede plaats opeiste, vlak voor Pedersen. Küng werd vijfde, een ijzersterke Vermeersch zesde en Pithie zevende.
Pithie is een dijk van een voorjaar aan het rijden, normaal zou je zeggen dat die de volgende jaren wel terugkomt voor de echte knikkers, al zijn er ondertussen elk jaar wel die zo opspringen en een veel kleiner deel dat dan ook effectief aan de top blijft. Voorts opnieuw een heel goede Politt en Pedersen. Zou me uiteindelijk toch sterk lijken als Pedersen nooit een monument weet te winnen.
VLAB met wat wisselgeld dat ze onder de kussens hebben gevonden er uiteindelijk nog het beste van gemaakt. De Van Dijkes reden sterk en 1 van de 2 wordt zelfs 8ste, al reed hij meer naast de piste dan er op (en is al teruggezet als ik PCS mag geloven. Alpecin terug heel goed in de breedte, maar wat vooral opvalt in dit voorjaar is hoe ze in het algemeen toch wel echt van pech gespaard zijn gebleven. VLAB dat ongeveer al hun kopmannen in de ziekenboeg heeft liggen, Trek dat hun kracht in de breedte verliest in DvV en dan Milan ziet uitvallen, UAE dat het dit voorjaar zonder Pogacar moet doen (al hebben zij heel goede plaatsvervangers, die nog steeds tekort komen maar toch heel sterke resultaten), en dan heb je Alpecin met bijna niets. Had niets uitgemaakt voor Van der Poel, die was gewoon de beste, maar eerder de kracht in de breedte.
Verder toch nog 1 pluim voor Meeus, 8ste is een behoorlijk resultaat voor die jongen. Zal hier waarschijnlijk niet gaan winnen maar het toont toch inhoud.
[i]Edit redactie: Niet doen.[/i]
Alpecin had de controle en was het wachten op het moment van VDP, die ging en de rest is geschiedenis.
Niet de meeste spannende en spektaculaire Parijs-Roubaix, maar ja tegen VDP is weinig kruid gewassen momenteel. Op naar de Amstel en L-B-L, daar zal de tegenstand vermoedelijk wel wat sterker zijn.
Niet zo lang geleden reed bijvoorbeeld Asgreen mannen als VDP en van Aert in dit soort koersen nog op een hoop (en nu wordt hij al zoek gereden in het bos van Wallers).
Vermeersch geweldig.
Pithie zonde van zijn val, maar wat een talent.
John had ik meer gegund, maar zijn interview vond ik weer genieten.
Op naar de Amstel?
Tsja, volgend jaar terug met Ganna, Tarling en Pidcock naar hier, maak je meer kans.