Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Mathieu van der Poel voor de vierde keer uitgeroepen tot Wielrenner van het Jaar
Mathieu van der Poel is verkozen tot Wielrenner van het Jaar in Nederland. De 29-jarige renner won dit jaar onder meer de Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix en de E3 Saxo Classic. Voor Van der Poel is het de vierde keer dat hij de Gerrit Schulte Trofee in ontvangst mag nemen.
Van der Poel kende in het jaar 2023 een geweldig seizoen. Twee monumentale zeges en de felbegeerde regenboogtrui maakte van dat jaar een uniek seizoen voor de klasbak van Alpecin-Deceuninck. Toen stond 2024 voor de deur. De jacht naar overwinningen kon weer beginnen. Het imposante palmares moest verder worden uitgebreid.
Net als vorig jaar beleefde Van der Poel zijn eerste sportieve hoogdag in februari, ditmaal in Tábor, tijdens het WK veldrijden. Na een soevereine cross trok Van der Poel de zege naar zich toe. Niemand kon in de buurt komen van de regerend wereldkampioen. Zo veroverde hij zijn zesde veldritwereldtitel bij de profs.
En daar bleef het niet bij in 2024. Na een korte rust- en trainingsperiode kende MVDP ook een buitengewoon succesvol voorjaar op de weg met winst in de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix (twee monumentale klassiekers), winst in de E3 Saxo Classic en podiumplekken in Gent Wevelgem en Luik-Bastenaken-Luik. En dan vergeten we haast nog de imposante kopbeurt, waarmee hij ploegmaat Jasper Philipsen katapulteerde naar de winst in Milaan-San Remo.
MVDP wint de Ronde van Vlaanderen - foto: Cor Vos
Van der Poel won opnieuw in Roubaix - foto: Cor Vos
Een knappe bronzen plak voor Mathieu in Zürich - foto: Cor Vos
Van der Poel won het WK Gravel in Leuven - foto: Cor Vos
Toch wereldkampioen
Na een lange rustperiode was het tijd voor de Tour de France. Het doel was duidelijk: ritzeges voor Jasper Philipsen. Als meester lead-out hielp hij zijn sprinter naar drie overwinningen en twee tweede plaatsen. Kans voor eigen succes was er weinig, maar zijn kwaliteiten als sprintaantrekker werden eens te meer duidelijk.
In de Tour was Van der Poel ook al bezig met dat andere grote doel: de Olympische Spelen. Hoewel hij zich in Parijs veelvuldig van voren liet zien, moest hij het hoofd buigen voor Remco Evenepoel. Zijn najaar stond vervolgens in het teken van die andere grote kampioenschappen. Op het EK kwam hij niet verder dan de dertigste plek, maar op een WK-parcours met veel hoogtemeters wist Van der Poel zich heel knap naar een bronzen plak te rijden. Alsof dat nog niet genoeg was, voegde hij op het WK Gravel nog een mooie titel aan zijn erelijst toe.
Van der Poel volgt zichzelf op als de winnaar in deze categorie. Andere genomineerden dit jaar waren ook Thymen Arensman, Frank van den Broek, Dylan Groenewegen, Harrie Lavreysen, Jetze Plat en Mitch Valize. Van der Poel kreeg de meeste stemmen van oud-profs in de Club 48, actieve renners en het publiek, dat via WielerFlits mocht stemmen.
Laatste tien winnaars Gerrit Schulte Trofee
2024: 
Mathieu van der Poel
2023: Mathieu van der Poel
2022: Dylan van Baarle
2021: Harrie Lavreysen
2020: Mathieu van der Poel
2019: Mathieu van der Poel
2018: Tom Dumoulin
2017: Tom Dumoulin
2016: Tom Dumoulin
2015: Tom Dumoulin
MvdP heeft een goed jaar gehad hoor, maar dit is echt belachelijk
Waar maak je dat uit op?
Van der Poel laat het liggen op de olympische spelen?
Ik zal even een vergelijking maken:
Als Lavreysen de sprint zou rijden met zijn 3en in plaats van met 2 man. En Hooglang mag dan de hele tijd in zijn wiel blijven zitten als tegenstander en die australier gaat dan telkens aanvallen. Denk je dat Lavreysen dan had gewonnen?
Maar goed, Ze verdienen deze prijs beide, en ja Als Lavreysen hem had gekregen was ook top geweest. Maar Van der Poel afdoen met die rare opmerking dat slaat natuurlijk nergens op.
Als Pogacar er niet was geweest dan was Van der Poel waarschijnlijk de beste renner van dit seizoen geweest.
Harrie had, en dat geeft Mathieu ook aan in zijn mooie dankwoord, deze trofee ook kunnen (en misschien wel moeten) winnen.
Zou geen oordeel kunnen vellen.
Baanwielrennen is natuurlijk minder op televisie te zien.
Laat Harrie maar gewoon "Sportman van het Jaar 2024" worden. En de Vélo d'Or voor de Olympische prestaties op gaan halen.
Van Der Poel blinkt uit in verschillende disciplines (weg/cross/mountain). Groot respect voor wat Harrie doet op de piste in de snelheidsnummers , maar ....
zou Harry buiten de snelheidsnummers ook uitblinken in een achtervolging of omnium ...?
Dus denk ik dat een allrounder als Mathieu deze erkenning wel iets meer verdiend dan Harrie.
Dit is de mening van een onpartijdig Belgische wielrennen liefhebber.
Kortom, in een jaar waar een wegwielrenner zo'n unieke prestatie levert als MvdP in 2024 - en dit gebeurt natuurlijk heel zelden - vind ik dat de prijs naar de wegwielrenner moet gaan ook al heeft HL in een veel kleinere mondiale sport het maximale er uitgehaald, helaas in hetzelfde jaar.
Geef ze gewoon allebei in hun genre een cup of zoiets waarmee ze blij op een podium kunnen hossen.
Nee, de sporters liggen van deze onderscheidingen geen moment wakker.
Het is leuk om dergelijke trofeeën te winnen maar de sportieve prestaties zullen altijd het belangrijkste blijven. En zo hoort het ook.
Deze bijeenkomsten zijn -volgens mij- ook meer een reünie van bekenden en oude vrienden van weleer.
De traditie mag uiteraard nooit verloren gaan, maar de waarde ervan is kleiner dan men denkt.
En...discussies over winnaars of winnaressen zullen er altijd zijn en blijven.
Ik zou niet weten waarom zo’n “traditie” niet verloren zou mogen gaan? Omdat het nu eenmaal zo was, moeten we het blijven doen? Die traditie draagt nul, niks bij aan sportontwikkeling.
Kan helemaal met uw betoog meegaan, tradities kunnen ook andere manieren worden voortgezet.
Daarvoor is een dure feestavond geen absolute noodzaak.
En...aan de noodklok over het Nederlandse wielrennen en de onzekere toekomst wordt terecht aandacht besteed en geluid.
Overigens is een Olympische medaille behalen op de weg van veel grotere waarde, dan op de baan of bij andere sporten, vaak alleen te zien op de olympische Spelen, omdat er haast geen wedstrijden in gehouden worden en maar door een zeer select gezelschap beoefend wordt.
Eigenlijk belachelijk, al die koninklijke Onderscheidingen bij sporten als hockey, beachvolleybal en meer van dat soort nichesporten, als ze met een Olympische medaille thuis komen.