Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Mathieu van der Poel slaat meteen toe bij rentree in Ename Samyn Classic
Mathieu van der Poel is zijn wegseizoen begonnen met een overwinning. De Nederlander van Alpecin-Deceuninck wist met een imponerende sprint de wedstrijd naar zich toe te trekken. Het Franse toptalent Paul Magnier werd op ruime afstand tweede. Een andere Fransman, Emilien Jeannière, eindigde als derde.
Na het Vlaamse Openingsweekend kregen we dinsdag opnieuw koers in België te zien. De Waalse seizoensopener Ename Samyn Classic, die we de voorbije jaren kenden onder de naam Le Samyn, staat bol van de kasseien en biedt vaak een spektakelrijk koersverloop. En vandaag kwam daar nog een extra pigment bij: de deelname van Mathieu van der Poel!
De renner van Alpecin-Deceuninck zou zijn wegcampagne eigenlijk aftrappen in Tirreno-Adriatico, maar besloot zijn seizoensstart toch iets naar voren te halen. Een aangename verrassing: voor de wielerliefhebber, maar ook voor de organisatie van de Waalse openingsklassieker. Zij zagen de publieke belangstelling voor hun koers meteen enorm toenemen.
De vroege vlucht in beeld – foto: Cor Vos
Kopgroep met heel wat Nederlanders
Met Van der Poel als blikvanger, begon het peloton omstreeks 12.30 uur aan de net geen tweehonderd kilometer lange wedstrijd. Op de vlucht van de dag was het niet lang wachten. Met Joren Bloem, Hidde van Veenendaal, Stijn Daemen en Guillaume Visser waren er liefst vier Nederlandse renners vertegenwoordigd in de spits van de koers. Zij kregen het gezelschap van de Spanjaard Gotzon Martín, Duitsers Sebastian Grindley en Silas Köch en de Belg Löic Vliegen.
Deze kopgroep van acht kreeg een vrijgeleide van het peloton, waardoor het verschil opliep tot drie minuten. Dit bleek ook meteen de maximale voorsprong, want het peloton was niet van plan om de vluchters nog meer ruimte te geven. Bij het ingaan van de laatste honderd kilometer nam de nervositeit zienderogen toe en zagen we meerdere tempoversnellingen in aanloop naar de belangrijke kasseistroken.
Van der Poel wil niet wachten
Op goed zeventig kilometer van de finish besloot Alpecin-Deceuninck de koers resoluut in handen te nemen. Dit bleek een voorbode voor een versnelling van de grote kasseimaestro. Vlak na de hellende kasseien van de Côte des Nonettes nam Van der Poel over van zijn ploegmaat Timo Kielich. De topfavoriet gaf vervolgens flink van jetje. Kielich hield zijn benen stil, Van der Poel sloeg een bres en reed even voor de meute uit, maar werd ook vrij snel weer bij de lurven gegrepen.
Van der Poel trekt door, De Lie volgt – foto: Cor Vos
In de daaropvolgende tussenfase werd er slag om slinger gedemarreerd. Ook Van der Poel stak weeral zijn neus aan het venster, maar deze aanvalspogingen werden al even snel weer in de kiem gesmoord. Inmiddels waren de vluchters van het eerste uur opgeslokt, nog voor het aansnijden van de laatste veertig kilometer. Het was vervolgens wachten op een nieuwe machtsexplosie van een Van der Poel of De Lie, maar negen andere renners wisten hierop te anticiperen.
Interessante vlucht
De zeer bedrijvige Taco van der Hoorn, Samuel Gaze, Lewis Askey, Martin Svrček, Cédric Beullens, Thomas Gachignard, Axel Huens, Noah Vandenbranden en Killian Théot sloegen de handen ineen en reden een veelbelovende voorsprong bijeen. Het verschil liep al snel op richting de halve minuut. Uno-X Mobility zag het gevaar en bepaalde dan ook het tempo in het peloton, in de hoop deze scheve situatie nog recht te zetten.
De aanvallers hielden echter goed stand, want het verschil bleef schommelen rond de dertig seconden. Er werd aanvankelijk goed rondgedraaid in de kopgroep, maar dit bleek toch van vrij korte duur. Net na het ingaan van de laatste ronde kwam de klad erin en van deze vertwijfeling maakte het peloton dankbaar gebruik. De voorsprong liep snel terug tot een vijftiental seconden en dus was alles nog speelbaar in de laatste 25 kilometer.
Svrček en Gaze in de aanval – foto: Cor Vos
Pech voor De Lie, maar Belg keert op tijd terug
In aanloop naar de Côte de la Roquette was er plots tumult bij Lotto. Kopman Arnaud De Lie kreeg op een bijzonder slecht moment af te rekenen met materiaalpech, moest van fiets wisselen en was zo op achtervolgen aangewezen. In het peloton was men zeker niet van plan om te wachten op de Belgisch kampioen, want het was alle hens aan dek in aanloop naar de belangrijke kasseistrook. Dit bleek de sportieve doodsteek voor de aanvallers, want zij werden weer in de kraag gevat.
Het was daarop wachten op een volgende demarrage op de kasseien van de Côte des Nonettes, de voorlaatste scherprechter richting de finish in Dour. Alpecin-Deceuninck draaide als eerste deze strook op, maar een aanval van Van der Poel bleef uit. Zijn ploegmaat Kielich maakte vervolgens gebruik van een een moment van windstilte. De Belg sprong mee met een aanval van Luca Van Boven en kreeg op zijn beurt Alec Segaert mee zich mee.
Van der Poel houdt zich koest, op naar een sprint?
Kielich kreeg van zijn ploeg en kopman Van der Poel de vrijheid om zijn eigen koers te rijden, maar de drie Belgen bleken niet opgewassen tegen de vereende krachten in het peloton. Soudal Quick-Step zag een uitgelezen kans om met Paul Magnier voor de zege te sprinten en nam zijn verantwoordelijkheid in de achtervolging. Hierdoor werd het gat op de drie koplopers weer gedicht, net voor de laatste kasseistrook van de dag, de vijfhonderd meter lange Rue de Belle Vue.
Van der Poel bleek veel te snel voor zijn concurrenten – foto: Cor Vos
Op de keien van de Rue de Belle Vue was het vergeefs wachten op een alles-of-niets aanval van Van der Poel en dus leken we te gaan sprinten om de overwinning. Van der Poel wist zich in de laatste hectische kilometer goed te positioneren, besloot als eerste aan te zetten en bleek veel te snel voor de concurrentie. Met een indrukwekkende machtsontplooiing wist hij Paul Magnier en Emilien Jeannière uit het wiel te sprinten.
EENDAG 
Zoals een prof in een amateurkoers.
Wat een krachtpatser!
Ik hoop wel dat de volgende voorjaarsklassiekers meer een open strijd gaan opleveren en niet in een grote groepssprint gaan eindigen, maar dan zal het weer ook een beetje mee moeten gaan spelen.
Strade Bianchi zal wel niet in een massasprint eindigen. Het was een aardige koers vandaag, niet minder dan het openingsweekend.
Hij mag graag mijn ongelijk bewijzen, maar ik zie hem dit voorjaar niet scoren en of hij in de Giro potten zal breken betwijfel ik ook sterk. Ik snap dat de supporters van Visma en WVA het graag anders zien, en hem bewieroken ondanks dat hij nog geen overtuigende indruk heeft kunnen maken.
WvA heeft deze drive niet.
Het amateur psychiatertje uithangen en dan van zich zelf zeggen dat je niet anti-support. Hou toch op.
En nee, ik ben geen Visma supporter.
Beaam echt gerust dat WvA op het moment suprême in de monumenten vaak door het ijs zakt. Het is ook een kwaliteit om niet lek te rijden als MvdP zijnde b.v. Maar WvA doet wel speciale dingen. Zie hem geen wereldtitel tijdrijden of in een lastig WK de titel pakken tenzij het een massasprint zou worden. Ook in één dagkoersen met genoeg heuvels en kasseien zie ik een Pogačar of een MvdP hem wel lossen.
Maar WvA met een focus op een sprinttrui is bijzonder lastig te stoppen. Ja aan het einde van zijn carriere lijkt de monumenten lijst wellicht wat beperkt te blijven. Maar het is wel een wielrenner die extreem all-round prestatie's heeft geleverd. Buiten Pogačar kan ik verder niemand opnoemen.
Mont Ventoux had hij niet vanuit de kopgroep of het peloton gewonnen. Maar heeft hem wel op zijn palmares staan. Champs-Élysées heeft hij erop staan, 9 overwinningen in de tour. Tijdrit, koninginnerit (Ventoux), sprint op de Champs en de groene trui met overmacht.
LBL zie ik hem niet meer winnen idem voor Il Lombardia. Sanremo 2de keer moet je veel geluk voor hebben. Roubaix bij elkaar houden tot de velodrome en dan sprinten voor de overwinning. Daar denk ik dat zijn grootste kans ligt. RVV zeer lastig met Pogi&MvdP. De Sloveen is met Merckx waarschijnlijk de beste renner ooit en MvdP een van de beste in de Ronde en ook Roubaix ligt hem fantastisch.
We zijn hier toch geen voetbaltokkies? Voor Feyenoord dus tegen Ajax of andersom. Wout en Mathieu zijn allebei toprenners van dit tijdperk die ons een hoop mooie dingen hebben laten zien, en inderdaad, sinds die akelige val in de Vuelta is het bij Van Aert nog even wat minder. Nou en? Dat beeld dat hij in de groene trui met Vingegaard in het wiel Pogacar loste blijft mij bij. Net als dat epische duel met Van der Poel in de Ronde van Vlaanderen. Maar ik zal er als neutrale wielerliefhebber wel weer niets van snappen.
Waarom WvA minder is, 3 zware blessures. Die laatste is hij nog van aan het revalideren. Staat zwaarder door de krachttraining van een revalidatie. Of die ooit nog op topniveau komt (in de Vuelta was hij dat wel), is de vraag.
Denk dat WvA al heel blij is nog te kunnen fietsen met zn knie.
Is ook een totaal ander type aankomst. Die Magnier misschien?
Overwinning in Strade MVDP was Pogi er ook bij.
Bij MVDP en Pogi hun WK- titels op de weg waren ze er beide ook bij op het podium als 3e.
Ze hebben elkaar verslagen in de Ronde en beide een keer gewonnen bij aanwezigheid van de ander.
MVDP z'n winst in Milaan San Remo was Pogi er bij.
Toen Pogi vorig jaar LBL won was MVDP er bij.
Geen idee hoe jij op 12-1 komt en in wiens voordeel dat zou moeten zijn?
Sterke sprint weer van Magnier, leuk joch trouwens.
Ik volg het wielrennen te kort om het met een periode uit de geschiedenis te vergelijken.