Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Maike van der Duin open over moeilijke periode: “Ik heb nog altijd geen stip op de horizon”
Maike van der Duin is er niet bij op het WK baanwielrennen in Chili. De Nederlandse renster die op de Olympische Spelen nog brons pakte, staat al een aantal maanden langs de kant en heeft nog nog altijd geen stip op de horizon. “Ik hoop in januari fit genoeg te zijn om mee te kunnen op trainingskamp met mijn ploeg. Dat zegt genoeg”, vertelt ze in gesprek met de NOS.
Van der Duin heeft last van ontstekingen door het hele lichaam. De baanwielrenster worstelt er ondertussen al bijna twee jaar mee. Wat ze als eerste merkte, was gewichtstoename. “Ik zat in het voorjaar van 2024 in een nare periode. Ik brak in de winter mijn enkel en verloor daarna ook nog mijn vader. Toen ik aankwam, dacht ik eerst dat het een stressreactie van mijn lijf was op het rouwen en het revalideren. Daarnaast was het in mijn hoofd simpel: als ik aankom, eet ik te veel. Punt. Ik kon toen ook niet logisch nadenken, ik moest en zou immers naar de Olympische Spelen gaan.”
De Olympische Spelen gingen daarna ondanks een ‘onmenselijk traject’ goed. Pas na de Vuelta dit jaar trok de Nederlandse renster écht aan de bel omdat het niet meer ging. “Daar heb ik elke dag gehuild. Ik kwam totaal niet vooruit. Toen heb ik aan de ploeg gecommuniceerd: ik snap niet wat er met me aan de hand is, ik wil dit uitzoeken. Ik werkte tot dat moment niet met de voedingsdeskundige van de ploeg, want ik wilde iemand die de Nederlandse eetgewoontes begreep.”
foto: Fotopersburo Cor Vos
Van der Duin kwam er de afgelopen maanden achter dat de gewichtstoename kwam door vocht op cellulair niveau. Dus kan ze het niet een, twee, drie uitzweten. In de afgeslopen maanden besloot de Nederlandse daarop om de fiets helemaal links te laten liggen en te focussen op rusten. Recentelijk maakte ze wel al weer wat ritjes.
“Het is nu gestabiliseerd. Het vocht moet alleen nog weg. Dat duurt lang, en ik heb geen idee wanneer ik weer kan koersen. Er zit geen einddatum aan deze blessure, het is heel anders dan bij een sleutelbeenbreuk bijvoorbeeld. Misschien ben ik over een half jaar wel fit, misschien pas over twee jaar. Ik heb geen idee. Dat is zo frustrerend”, eindigt ze.
Om te reageren moet je ingelogd zijn.