Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Luke Plapp speelde een spelletje in de vlucht: “Deed alsof ik slecht was, maar voelde me heel goed”
Hij zorgde bij zijn collega mede-vluchters voor wat ergernis, maar Luke Plapp heeft genoten van zijn pokerspel in de vlucht van de dag. “Ik heb me vermaakt door te doen alsof ik me niet goed voelde”, zei de renner van Jayco AlUla na afloop van de elfde Giro-rit voor de camera van Eurosport.
Plapp was onderdeel van de vlucht van de dag met onder meer Wout Poels, maar zag de poging stranden op de slotklim. In de uren voor die hergroepering sloeg hij geregeld wat kopbeurten over. Logisch volgens de Australiër zelf. “Als je al een rit hebt gewonnen, kan je wat meer gokken. De anderen waren wat meer vastberaden om de vlucht te laten slagen.”
De hardrijder van Jayco AlUla won de achtste rit van de Giro d’Italia naar Castelraimondo. Ook toen liet hij zijn mede-aanvallers het nodige werk doen, maar trok hij er op de laatste beklimming van de dag zelf vandoor. Dit keer lukte dat niet, maar Plapp laat weten geen spijt te hebben van zijn keuze.
“Ik probeerde te gokken en mijn kaarten tegen de borst te houden. Ik probeerde te doen alsof ik erg slecht was, maar ik voelde me eigenlijk heel erg goed. Maar ook als ik vol gas had meegereden, denk ik niet dat we vooruit waren gebleven. Dus het was het waard om te gokken en all in te gaan voor de zege. Op de slotklim was ik blij dat ik Chris (Harper, red.) nog kon helpen.”
De glimlachende Plapp zit overduidelijk goed in zijn vel. Naast goede benen houdt de Australisch kampioen tijdrijden van het tactische spelletje op de fiets. “Ik heb me vermaakt door te doen alsof ik me niet goed voelde, ik heb wat vrienden thuis zitten waarmee ik hier veel over heb gesproken”, geeft hij aan. “Je bent gewoon een stuk relaxter als je een etappe hebt gewonnen. En een blije wielrenner is een snelle wielrenner, dus ik heb echt geprobeerd om te genieten.”
Heb helemaal niks met deze ouderwetse rijstijl. Je mag dan een ritzege hebben, die jongens in je groepje hebben bijna zonder uitzondering een mooier palmares vooralsnog.
Nu had de groep het wellicht toch niet gered, maar je hebt de ontsnapping zeker niet geholpen met dat gepoker uit de tijd van Valverde en consorten.
nationaliteiten.
Storer, Vine en O’Connor rijden bijvoorbeeld weer heel anders.
En Phil Anderson was een strijder met een leeuwenhart.
Geen probleem dat hij het spelletje speelde en niet in zijn kaarten liet kijken, maar met deze uitspraak overspeelt hij alsnog zijn hand…
Ik ga wel akkoord dat er soms terug wat meer leepheid, tactiek en intrige mag terugkomen in het wielrennen.
Nee echt geen idee.
Ik zie geen enkele wijze waarop dit positief voor hem uitpakt in het vervolg van de ronde.