Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Lotte Kopecky bijzonder ontgoocheld met zilver op WK: “Dit was kans van mijn leven”
Lotte Kopecky sprintte naar een zilveren medaille in het wereldkampioenschap wielrennen in Australië. De Belgische won de sprint van het peloton, maar kon winnares Annemiek van Vleuten niet meer inhalen. “Dit voelt aan als goud verliezen. Het is een enorme gemiste kans.”
In de absolute slotfase van het WK wielrennen sloot een groep met favorieten aan bij de kopgroep van vijf, die was weggereden na de laatste keer Mount Pleasant. “Ik kon net niet mee met de vijf koploopsters, maar ik wist dat we ze nog konden inrekenen als we goed konden ronddraaien.” Een sprint leek vervolgens te gaan beslissen wie de gouden medaille mee naar huis ging nemen, maar Van Vleuten had andere plannen. De Nederlandse viel aan in de slotkilometer en reed naar goud.
“Iedereen keek naar mij toen Van Vleuten aanviel. Ze wisten dat ik in principe de snelste was van dat groepje. Als ik het gat zou gedicht hebben, had Persico (die brons won, red.) gewonnen”, vertelde Kopecy na afloop aan Sporza. Bijzonder grote ontgoocheling bij Kopecky, nadat ze een seconde na Van Vleuten over de streep kwam en zilver won. “Dit voelt aan als goud verliezen.”
Kopecky: “Moet het allemaal laten bezinken”
“Ik vind het enorm jammer, naar mijn gevoel is dit een enorme gemiste kans. De kans van mijn leven zelfs. Ik denk dat ik de laatste kilometer nog een aantal keer opnieuw ga bekijken en beleven”, aldus Kopecky. “Ik zal het allemaal moeten laten bezinken.”
Winning silver is losing gold. It will take @LotteKopecky some time to be proud of her amazing ride.#belgiancycling #Wollongong2022 pic.twitter.com/lgLw2W9NUw
— Belgian Cycling Team (@BELCyclingTeam) September 24, 2022
Maar te vaak is het zo bij sprintsters dat ze niet voluit durven koersen. Dat zag je bij Uttrup Ludwig, die gewoon beter had moeten meedraaien in het kopgroepje van 5. Dat zag je in de achtervolging, waar de beurten van Kopecky altijd met wat reserve waren. En dat zag je op zo'n moment, waarbij de angst om te verliezen van een andere sprinter het meespringen voorkomt.
Dat ze soepel even wint als ze op het wiel van Van Vleuten springt is onwaarschijnlijk. Er zijn meer scenario's te verzinnen waarbij een ander wint, dan dat Kopecky in één ruk door zou sprinten naar de finish. Zou een sprint van 750 meter of zoiets hebben moeten zijn geweest. Het zou in het scenario dat Kopecky op Van Vleuten reageert hoogstwaarschijnlijk nog een keer zijn stilgevallen en wie weet wie er dan zou zijn weggesprongen.
Dus Poker spelen in de hoop dat de Italianen reageren, is een klassiek geval van durven te verliezen. Sowieso was het, op het moment dat die twee groepen samen kwamen, natuurlijk aan Longo Borghini om het tempo hoog te houden en een lead-out voor Persico te doen.
Zuur mens, zit bij SD worx wel op haar plek.
Van Vleuten ging echt keihard. Degene die op haar reageert en bijhaalt, schakelt zichzelf uit als kampioen. Dus lekker sprinten voor de tweede plek met z’n allen.
Type 1: de ouwe rot die "de cirkel rond maakt". Zoals bijvoorbeeld Vos of in dit geval Van Vleuten. Als een soort oeuvre award.
Type 2: goede rensters die al jaren mee doen in de wereldtop en eindelijk de hele dikke vis vangen. Denk aan types als Nieuwadoma, Longo Borghini.
Type 3: de complete verrassing. WIE???? Die de jaren daarop daarop bevestigt. Zoals Balsamo of destijds Pedersen
Type 4: de sterkste in koers. Zoals vandaag Lippert, maar eigenlijk 1 van die 5 in de kopgroep.
Kopecky valt voor mij vandaag in geen van deze categorieen. Voor de Belgen zou het natuurlijk fantastisch geweest zijn, maar het verhaal Van Vleuten is eigenlijk zoveel mooier.... toch?