Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Lennert Van Eetvelt slaat dubbelslag in nagelbijtende slotrit UAE Tour
Niet Jay Vine, Brandon McNulty of Ben O’Connor, maar Lennert Van Eetvelt is eindwinnaar van de zesde editie van de UAE Tour. De jonge Belg van Lotto Dstny zegevierde niet alleen in de slotetappe met aankomst op Jebel Hafeet, maar blijkt na een secondenspel ook de beste in het eindklassement.
De UAE Tour kende vandaag alweer zijn sportieve apotheose, en wat voor apotheose! De finishstreep van de zevende en laatste etappe was namelijk getrokken op Jebel Hafeet, in de binnenlanden van Abu Dhabi. Daar zou de wedstrijd in zijn plooi vallen. De slotklim is net geen 11 kilometer lang en stijgt aan een gemiddelde van goed 7%, met halverwege percentages tot dik boven de 10%. In het verleden wisten hier Tadej Pogačar (drie keer), Adam Yates (2x) en Alejandro Valverde te zegevieren.
Vlucht met vertrouwde namen
Deze renners waren er dit jaar echter niet bij en dus kregen we een nieuwe winnaar op Jebel Hafeet. Vier renners probeerden met voorsprong te beginnen aan de beslissende klim en vormden de vlucht van de dag. De onvermoeibare Mark Stewart (Team Corratec-Vini Fantini) was opnieuw van de partij en ook Silvan Dillier en Jonas Rickaert (beiden Alpecin-Deceuninck) trokken hun aanvallende schoenen aan. De vierde renner in de vlucht, was de Duitse klimmer Emanuel Buchmann namens BORA-hansgrohe.
Dillier, Buchmann, Rickaert en Stewart: de vier vluchters – foto: Cor Vos
Deze vier aanvallers kregen de zegen van het peloton en konden zo een voorsprong vergaren van om en nabij de zes minuten. In het peloton werd het tempo bepaald door de mannen van UAE Emirates, in dienst van leider Jay Vine en Brandon McNulty, de nummer drie in het klassement. De voorsprong van Stewart, Dillier, Rickaert en Buchmann werd zo alsmaar kleiner, al ging het wel in horten en stoten. Dit had te maken met de verraderlijke zijwind, en het koersgedrag in het peloton.
Peloton spat uiteen in waaiers, maar alles komt weer samen
Door de wind brak het peloton meer dan eens in meerdere waaiers uiteen. Op goed zestig kilometer van de finish werd de boel een eerste keer op de kant gezet. Een eerste elitegroep van een dertigtal renners wist zich af te scheiden, maar de geloste renners konden na verloop van tijd toch weer hun plek innemen in de voorste groep. De coureurs waren gewaarschuwd, maar wat dieper in de finale ging het nog eens op de kant. Een veelbelovende poging, maar dit werd nog sneller in de kiem gesmoord.
En dus trokken we met een vrijwel compleet peloton naar de voet van Jebel Hafeet. De vroege vluchters begonnen een minuut eerder aan de eerste klimmen stroken en dit bleek het sein voor de beste klimmer in de kopgroep, Buchmann, om door te trekken. De nummer vier van de Tour de France 2019 moest nog even het gezelschap dulden van Dillier, maar de Zwitser moest op een gegeven moment toch echt plooien en op zijn eigen tempo verder klimmen. In het peloton werd het kaf inmiddels ook van het koren gescheiden.
In het begin van de rit leek er nog niks aan de hand voor Vine – foto: Cor Vos
Decathlon AG2R neemt koers in handen, UAE Emirates gaat ten onder
Ben O’Connor won eerder al de eerste bergrit naar Jebel Jais en stak zijn ambities dan ook niet onder stoelen of banken. Hij gaf zijn ploeggenoten van Decathlon AG2R La Mondiale de opdracht om de boel uit te dunnen en dit bleek de sportieve doodsteek voor de twee kopmannen van UAE Emirates. McNulty ging al zeer vroeg overboord en met nog goed zeven kilometer te gaan ging het ook te snel voor niemand minder dan Vine. De Australische rodetruidrager moest lossen uit een groep van een man of dertig.
Vine kon zo een kruis maken over zijn ambities voor de eindoverwinning, maar wie zou de zesde editie van de UAE Tour op zijn naam schrijven? Ben O’Connor – de nummer twee in het klassement – beschikte over de beste papieren, maar Ilan Van Wilder, Pello Bilbao en Max Poole zaten nog op vinkentouw. In de spits van de koers reed overigens nog altijd Buchmann. De Duitse klimmer had een bijzonder goed tempo te pakken en hield knap stand. Op vijf kilometer van de streep, bedroeg zijn voorsprong nog altijd een minuut.
Kaf van het koren
Het was wachten op een aanval van O’Connor, maar het was Bilbao die de knuppel in het hoenderhok wierp. De nummer vijf van het klassement ging op de pedalen staan, maar raakte niet weg. Het bleek wel andere renners te inspireren om in de aanval te trekken, maar de betere klimmers hielden elkaar in evenwicht. Door de vele versnellingen in de groep der favorieten, smolt de voorsprong van Buchmann wel als sneeuw voor de zon. De dappere Duitser werd op iets minder dan drie kilometer te gaan bijgehaald.
Lennert Van Eetvelt, op weg naar de eindzege – foto: Cor Vos
De weggesprongen Bilbao ging als eerste over de moegestreden Buchmann. Heel even leek de Spanjaard van Bahrain Victorious te zijn gevlogen, maar Lennert Van Eetvelt, Ilan Van Wilder en Michael Storer reden het gaatje weer dicht. In de afvlakkende voorlaatste kilometer leken de achtervolgers ook weer terug te keren, maar Van Eetvelt had andere plannen. De jonge Belg van Lotto Dstny had duidelijk nog iets over, sprong weg bij Van Wilder en Storer en dit bleek de beslissende move.
Belgische dubbelslag
Van Eetvelt won niet alleen de etappe, maar wist in de slotkilometer ook genoeg voorsprong te vergaren om O’Connor voorbij te steken in het algemeen klassement. De Australiër trok zich in de laatste meters nog wel binnenstebuiten om de schade te beperken, maar gaf aan de finish 22 seconden toe op ritwinnaar Van Eetvelt, die ook nog eens tien bonificatieseconden wist te veroveren. Dit bleek net genoeg voor een dubbelslag. Het verschil tussen Van Eetvelt en O’Connor na zeven etappes: amper twee seconden.
foto: Cor Vos
En door vandaag erg sterk te zijn uiteraard.
Hartelijk gelachen met het commentaar op Eurosport.
Lotto heeft eindelijk aangesloten qua professionele voorbereiding. We gaan daar dit jaar nog mooie dingen van te zien krijgen.
En dan zijn ze jammer genoeg nog Tijl De Decker verloren.
zou voor hem ook beter zijn om daar zelf zijn ding te kunnen blijven doen dan ergens nummer 4 of 5 in de pikorde te worden bij zo'n artificiële miljoenenploeg
Zie eerlijk gezegd niet hoe Van Eetvelt hier Yates had kunnen kloppen voor het eindklassement. In de tijdrit werd Yates 16de en Van Eetvelt 31ste.
Waarmee ik niet wil afdingen op de prestatie van Van Eetvelt, die hier de overgebleven tegenstand op een hoopje rijdt.
Van Eetvelt had 37 seconden achterstand... op VINE, niet op O'Connor.
Van Eetvelt had 26 seconden achterstand op O'Connor.
Vine moest al meteen lossen. Van Eetvelt wint met 22s op de groep O'Connor. Tel daar 10 boniseconden bij voor Van Eetvelt, en 4 voor O'Connor: 22+10 > 26+4.
En Bart Lemmen - holy moly, heerlijke ontdekkingsreis! Waar gaat dit eindigen?
Feit is wel dat in Nederland het oude Rabo wielerplan mist. Het is wat dat betreft nu behelpen. Het Visma developement team zou dit kunnen opvangen alleen kijken die toch al redelijk internationaal.
Zie ook Jurgen Van den Broeck, dat was zo'n verzamelaar van mooie ereplaatsen in grote rondes/etappewedstrijden met bijzonder weinig profoverwinningen, ze hebben er gewoon zo eentje gehad. Daarvan heeft België collectief beslist dat men niet meer weet dat die ooit heeft meegereden.
Ik volg het wielrennen sinds de jaren ‘90 en eigenlijk heb ik nooit goeie Belgische tijdrijders geweten. De Gendt had wel zijn momentjes, die reed ooit ook vanuit het niets eindpodium in de Giro maar verder niks van het niveau Evenepoel en Van Aert. Campenaerts leidde dit in.
Ook topsprinters hebben we een hele poos niet gehad. Toen Boonen de Tour liet schieten en Steegmans weggleed, moesten we daar hopen op Van Avermaet of een vlucht van De Gendt voor misschien een etappezege. Zoals nu met meerdere absolute topsprinters is gewoon een luxe. Twee jaar na elkaar de groene trui, enkel Boonen heb ik die ooit een keer weten te grijpen. En wat Van Aert in de Tour heeft laten zien, heb ik nog geen enkele Belg zien doen sinds ik het volg.
Ik heb er 3 LBL weten winnen in al die decennia. De Wolf, VDB en Gilbert. Nu wint Evenepoel 2 jaar op rij en ook al 3 keer San Sebastian. In dat zware eendagswerk gewoon de wereldtop.
Evenepoel is ook de eerste Belg die ik met eigen ogen een grote ronde heb zien winnen. Ook in kleinere rondjes hadden wij eigenlijk nooit iemand die er stelselmatig won, een fluke à la de Tirreno van Greg niet te nagesproken.
Ironisch genoeg is datgene waar we eigenlijk altijd wel nog onze streng trokken, nu het moeilijkste geworden: de kasseiklassiekers. Eigenlijk enkel Van Aert doet daar mee voor de knikkers, en die heeft er nog geen van beide gewonnen.
Maar in de breedte zijn dit gewoon gouden jaren. Kijk ook naar de top-3 van de Vélo d’or: 4x een Belg in de laatste 4 jaar. Dat is het dubbel van de 14 jaren ervoor.
En de commentatoren van Eurosport waren duidelijk de weg kwijt. Hopelijk overkomt ze dat niet nog eens, het was echt heel knullig. Terwijl de UAE's er al lang af waren.
Knecht Bjerg de beste UAE renner op plek 15. Die gaan niet blij zijn.
Bart Lemmen is toch ook wel een mirakel. Ben benieuwd hoe die zich nog verder kan ontwikkelen.
Tegenvaller voor mij is toch wel Max Poole. Ik dacht dat hij ambities had voor de Giro en de Vuelta? Op zich zegt zo’n rondje aan het begin van het seizoen natuurlijk nog niet veel, maar toch.