Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Lance Armstrong: “Als er nu een EPO equivalent was, zou iedereen het gebruiken”
Lance Armstrong reageert in een uitgebreid interview met The Times op de actuele dopingproblematiek in de sportwereld en over zijn eigen verleden als dopeur.
De Texaan stelt onder meer dat wanneer er een wondermiddel zou zijn dat niet te traceren is, zoals EPO toentertijd, het huidige wielerpeloton dit massaal zou gebruiken. “Ik heb mijn teamgenoten niet verplicht te gebruiken. Dat is 100 procent onjuist,” zegt Armstrong. “De sport bevorderde die cultuur. Je had een substantie, EPO, die zo efficiënt was en als er morgen een equivalent beschikbaar zou zijn, zou iedereen het gebruiken.”De 44-jarige Armstrong is sinds 2012 zijn zeven overwinningen in de Tour de France kwijtgeraakt als gevolg van het uiterst kritische rapport van het Amerikaanse anti-dopingagentschap. Niet veel later bekende Armstrong dopinggebruik in een televisie-interview met Oprah Winfrey.
“USADA had drie of vier belangrijke boodschappen om mee thuis te komen: ‘het meest geavanceerde dopingprogramma in de sportgeschiedenis, de grootste fraude in de geschiedenis van de sport, Armstrong dwong renners tot dopinggebruik.’ Allemaal onwaar,” zegt hij.
“In 2009 en 2010 (comeback, red.) deed ik niets. Dat heb ik onder ede gezegd. Als er een betrouwbare test is, die absoluut werkt en zij zeggen: ‘Lance, geef ons uw monsters,’ dan zou de uitkomst honderd procent in mijn voordeel zijn. Maar dat willen ze niet doen, want als ik bewijs in 2009 en 2010 schoon te zijn, werkt dat tegen hun verhaal.”
Psycholoog
Armstrong is veelvuldig bekritiseerd om zijn vermeende gebrek aan berouw en de terughoudendheid om de volledige verantwoordelijkheid voor zijn daden te nemen. Hij beweert nu te werken aan verzoening met het verleden. Het inzicht in de gevolgen van zijn daden heeft langer geduurd dan hij had kunnen vermoeden, zegt hij. “Oprah kwam te vroeg. Het heeft jaren geduurd voordat ik begreep wat ik had gedaan. Ik zat vast en wilde er vanaf zijn. Ik had alles nog niet verwerkt. Nog steeds niet.”
“Ik begrijp nu beter hoe enorm mijn verraad was, voor heel veel mensen die me vertrouwden en me verdedigden. In een chatroom, op het werk, of op de fiets, ze kwamen voor me op. Na mijn bekentenis voelden zij zich idioten. Dat is een zware last en daar moet ik mee leven.” Om zijn bedrog te verwerken en om richting te geven aan zijn leven bezoekt Armstrong een psycholoog. “Ik snap niet dat mensen daar schaamte voor hebben, dat iemand je coacht bij fases van je leven of bij je relatie met je familie.”
Je moet inderdaad echt niet onderschatten hoe meedogenloos Armstrong was (en is). Het echtpaar Andreu, maar ook bijvoorbeeld Simeoni en Emma O-reilly hebben daar de wrange vruchten van geplukt.
ja, bij Armstrong ging het wel ver, maar hij is daar toch ook extra voor gestraft. dus wat is je punt?
Iedereen lijkt me overdreven, in ieder geval velen.
Voor een brutale cowboy duurt het wat langer om tot berouw te komen.
Hij blijft de omgeving manipuleren en de slachtofferrol is een welgekozen tactiek.
Het zondebok-circus begin ik onderhand erg zat te worden. En de man geraakt maar niet uit het nieuws. Nu is er na alle documentaires van afgelopen jaren de film the Program. En op Youtube duiken steeds meer vrij recente interviews op met LA. Er lijkt geen eind aan te komen. En dan nu deze topic weer....
Wat bedoel je met de gemiddelde schade, neem aan dat ze verzekerd zijn. Maar als ze echt moe zouden zijn, zouden ze criteria wel laten voor wat het was, de groten hebben het geld niet nodig lijkt me.
Ik bedoel dat ze de (mogelijke) fysieke schade van een Tour de France accepteren en de kans daarop is niet gering; hoeveel breuken waren er dit jaar alleen al... Wielrenners nemen risico's qua gezondheid en die risico's zijn vaak groter dan de risico's van EPO.
Het kan niet anders dan dat men (lees: de grote meerderheid) gaat gebruiken, als het helpt en niet wordt gedetecteerd.
Armstrong komt er voor uit, en wordt gezien als zwarte piet (misschien terecht).
Hij was een geweldig wielrenner - dat staat buiten kijf!
Was Sastre nu de beste renner de afgelopen 10 jaren die geen doping had gebruikt, en eigenlijk de Tour een handvol keer had moeten winnen? ;-)
Armstrong heeft voor mij nog steeds zeven Tours gewonnen. Je bent hier niet de enige "fan".
In eerste instantie is mijn punt dat ik reageerde op ikbenprocycling, die impliceerde dat het wel meeviel met Armstrong.
Verder kan ik het wel breder trekken, omdat je steeds vaker geluiden van de volgende strekking hoort: "Die Armstrong is zo zielig want hij is de enige die gestraft is, terwijl iedereen het deed. "
En daar ben ik het niet mee eens, omdat het ondanks wat veel mensen lijken te denken bij hem wel degelijk een stuk verder ging dan bij de rest. Zowel in de mate en systematiek van het dopinggebruik, als in het meedogenloze bestrijden van klokkenluiders. Daarbij komt nog dat hij natuurlijk ook verreweg het meest geprofiteerd heeft van het dopinggebruik.
Resumerend vind ik het dus terecht dat hij meer gestraft is, en wat mij betreft mag er nog wel een stapje bovenop (gelukkig lopen er nog wat rechtszaken geloof ik). Want zolang bijna iedereen blijft roepen dat hij die tours gewoon gewonnen heeft, blijft doping interessant voor de jonge talenten van nu.
Ik denk wel dat het een stuk schoner is op dit moment maar doping blijft gewoon onlosmakelijk verbonden met topsport.
2. Wat is en blijft Lance toch een naar mannetje die zijn denkwereld op anderen projecteert. Zijn gebrek aan empathie en inlevingsvermogen komt elke keer weer bovendrijven..
En ja, was een groot bewonderaar en heb al zijn boeken. Maar sluit mijn ogen niet voor de realiteit!
En voor de droeftoeters met de eeuwige drogreden 'als iedereen gebruikt, strijd je met gelijke middelen en wint toch de beste':
NEE, NEE EN... NEE.
A. Niet iedereen gebruikte
B. Epo heeft bij mensen met een laag natuurlijk hematocrietniveau veel meer effect dan mensen met hoger natuurlijk hematocriet. De eerste categorie kon veel meer bijspuiten (tot de arbitraire grens van 50) dan anderen.
Ik geloof best dat het merendeel van de renners in zijn tijdperk flink heeft gesnoept en diegenen die het niet deden waren bij voorbaat al kansloos in de koers en zijn nu allang vergeten. Maar er zijn nu wel degelijk veranderingen gaande in het peloton. Het zou Armstrong sieren als hij niet in elk interview beweert dat ze nu weer massaal zouden gebruiken als er een wondermiddel zou zijn. Er zijn renners die de greep naar doping wel kunnen weerstaan en daarmee mentaal sterker zijn in mijn ogen.
Het goedpraten van zijn eigen gedrag (iedereen deed het en zou het doen, de sport bevorderde die cultuur) en de slachtofferrol die hij aanneemt (ik heb een psycholoog nodig, USADA liegt, ze willen de monsters uit 2009 en 2010 niet testen -vraag dan zelf een hertest aan-) passen hem absoluut niet. Het feit dat hij doping gebruikt heeft is nog niet eens heel ernstig, maar de manier waarop hij klokkenluiders vernederde, financieel uitkleedde en psychologisch onder druk zette is ronduit crimineel. En dat zie ik nou nooit terug komen in zijn interviews.
Kortom: geen enkel medelijden met deze man. En ik zou blij zijn als hij uit de media verdwijnt.
Is een serie items geweest bij bureau sport, die per jaar de 'uiteindelijke' winnaar van de tour zochten. Daar kwamen ze inderdaad een paar keer uit bij Sastre als renner die het hoogst genoteerd stond en nooit in verband is gebracht met dope, maar ook bijvoorbeeld bij Van de Wouwer in 1999.
https://www.youtube.com/watch?v=m3VpKreEAS8
On wat armstrong nu stelt, waarbij hij gelijk zijn verleden wil relativeren: dat de renners een niet traceerbaar wondermiddel massaal (zij het waarschijnlijk veel minder dan vroeger na de geleerde lessen) zouden pakken lijkt me i.p. een no brainer. Maar het kan ook zijn dat de toekomstige wielrencultuur toch een heel stuk cleaner zal zijn/blijven, door betere controles, meer state of arte detectie, en zelfs verbeterde moraliteit van de mensen in de sport. Ik zou echter voor niemand mijn hand in het vuur steken. (Ik heb overigens het idee dat in de hedendaagse WT het betrekkelijk zuivere koffie is)
Denk je echt dat een gebroken been het hoogste risico is voor een wielrenner? En ik had het in dit geval specifiek over de doping waar in dit artikel over werd gesproken; EPO.
Jij bent de enige de het over een gebroken been heeft. Wat vind je van een schedelbreuk of gebroken rug? Is dat zoveel beter dan de gevolgen van EPO? Wielrenners nemen (aanzienlijke) gezondheidsrisico's en doping is vaak niet gevaarlijker.
1 - Lance was, is en blijft een onsympathieke narcist die vreselijk vals heeft gespeeld en geen middel schuwde om dat onontdekt te houden. Los van wat de wereld daar omheen deed roept dat bij mij geen enkel respect op en zonder openheid van zaken is zijn mening volstrekt irrelevant.
2 - Het blijft me verbazen hoe slap we doping aan durven pakken. Hoe kan het toch bestaan dat een hele affaire als die van Fuentes straffeloos in een spaanse doofpot verdwijnt zonder internationale rel die zijn gelijke niet kent. Te zot voor woorden. Zie geen enkele reden om aan te nemen dat er genoeg dreiging van de huidige aanpak uitgaat richting de actieve wielrenner om deze te weerhouden van dopinggebruik.
3 - Topport is doping, wielrennen is topsport, wielrennen is doping. Hoe graag ik er ook naar kijk, het kost me steeds meer moeite om het leuk te vinden. Het bewust accepteren van dopinggebruik valt niet mee. Maak me zelf maar wijs dat iedereen het doet. Dat is de enige uitleg die de situatie draaglijk maakt.