Kruijswijk geeft eigen ambities nog niet op: “Weet zeker dat ik nog wat kan presteren”
De laatste jaren reed de pechduivel vaak mee met Steven Kruijswijk, maar de inmiddels 35-jarige klimmer laat zich er niet door uit het veld slaan. De renner van Jumbo-Visma heeft nog altijd ambities, ook als kopman. “Daar liggen mijn ambities nog wel”, laat hij weten in gesprek met het Algemeen Dagblad.
Kruijswijk kende de laatste jaren pech, erg veel pech. Na zijn derde plaats in de Tour van 2019 kreeg hij af te rekenen met valpartijen, bijbehorende blessures en een coronabesmetting. Dit jaar viel de ervaren renner in de vijftiende etappe van de Ronde van Frankrijk letterlijk uit met een sleutelbeenbreuk, ontwrichte schouder en een gebroken schouderblad. Het bleek al snel einde seizoen, maar Kruijswijk hoopt volgend jaar op sportieve revanche.
“Ik heb behoorlijk lang stilgelegen na de valpartij, maar zit sinds kort weer op de fiets. Doordat het seizoen voorbij is, heb ik genoeg tijd voor het proces. Het is nu vooral geduld hebben. Ik ga mij langzaam voorbereiden op het volgende seizoen, want dat komt zeker niet in gevaar”, citeert het AD.
Giro-podium
Kruijswijk hoopt in 2023 weer succesvol te zijn, en dan niet alleen als knecht. “We zijn op dit moment de beste ploeg van de wereld. Dan moet je soms gewoon vrede hebben met de ambities van de ploeg.” De klimmer heeft echter ook nog zijn eigen ambities als kopman. “Daar liggen mijn ambities nog wel. En ik weet ook zeker dat ik nog wat kan presteren. Hier wil ik wel de ruimte voor krijgen. Mijn ultieme doelen zijn een podiumplek in de Giro en het winnen van een etappe in de Tour.”
Prima dat hij blijkbaar nog 3 jaar door wil, maar dan na 2023 hopelijk niet meer bij Jumbo. Die hebben al een hele rits aan talentvolle klassementsrenners die staan te popelen om zijn plekje in te nemen.
Ik zou hem wel nog een mooie etappezege gunnen, want voor een goede renner en bijna-giro-winnaar heeft hij een mager palmares.
Bij een andere ploeg kan hij het kopmanschap misschien nog opeisen maar niet bij Jumbo.
Wel een heel goede helper nog.
Kruijswijks houding daarentegen was de laatste jaren wat halfslachtig. Echt een teamplayer heb ik nog niet in hem gezien (mijn mening, die duimpjes omlaag geloof ik verder wel). En dat mag natuurlijk, maar... had dan ook wat meer lef getoond om bijvoorbeeld naar een Team uit te zien dat beter bij zijn ambities aansluit..
En nu hij in z'n nadagen is hij een redelijke knecht waarvan er nog een stuk of twintig in het peloton te vinden zijn.
Liefst had ik gezien dat hij na dit seizoen al richting een ploeg à la Wanty was vertrokken om op z'n "Meintjes - Pozzovivo" te proberen nog ergens een top tien te rijden. Dat zou al pittig genoeg geweest zijn.
Bij Jumbo nog voor eigen kansen rijden. Sorry dat gaat niet meer gebeuren, in mijn belevingswereld toch niet meer iig.
Roglic, Vingegaard en na volgend seizoen Attila Valter en Foss staan echt hoger in de pikorde. Kelderman geef ik daarnaast ook meer kans om nog eens top vijf te rijden als Steven.
Ik zou het prachtig vinden mocht hij voor 200% mijn ongelijk aantonen, maar ik zie hem nog exact nul keer in een top tien van een grote ronde finishen.
Maar emotioneel is je handen in de lucht kunnen gooien en op de hoogste trede staan zoveel beter dan op lagere trede te staan in TdF.
Dus zou het niet zomaar durven zeggen.
Arctic Race of Norway?