Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Koppenburg open over eetproblemen na verhaal Vollering: “Genezen voelt als gestraft worden”
De laatste weken is er veel aandacht voor eetgewoonten in het vrouwenwielrennen. Cofidis-renster Clara Koppenburg is dankbaar dat onder meer Demi Vollering en Pauline Ferrand-Prévot dit gesprek op gang hebben gebracht, maar benadrukt dat het ‘niets nieuws’ is. “Het is een schaduw die al jaren over onze sport hangt”, schrijft de 30-jarige Duitse, die zelf kampte met een eetstoornis, in een uitgebreide post op Instagram.
“Ik dreef mijn lichaam tot het uiterste. En ik vloog de bergen op”, kijkt Koppenburg – in 2019 winnares van de Ronde van Valencia – terug. “Maar ik was niet gezond. Ik was niet gelukkig. Ik was mezelf niet. Kiezen voor herstel was de moeilijkste – en moedigste – stap die ik ooit heb gezet. En ik zou het zo weer doen.”
“Maar wat niemand je vertelt is dit: het juiste doen kan voelen als een straf. ‘Je ziet er gezond uit!’ Maar veranderden die lieve woorden in contracten of steun? Nee. Ik kreeg dingen te horen als: ‘Je zit op de goede weg, het heeft tijd nodig – maar die tijd hebben we niet.'”
“Ik heb de laatste tijd geen wedstrijden gewonnen – maar ik heb mezelf teruggewonnen. Na zes jaar kwam mijn menstruatie terug. Ik hervond de connectie met mijn lichaam, mijn eigenwaarde. En toch voelt het nog steeds alsof ik gestraft word voor het genezen.”
Herstel
Het herstel is geen rechte weg omhoog, aldus Koppenburg. “Het is rommelig. Je gewicht schommelt. Je hormonen veranderen. Je power-to-weight ratio daalt. Het kan voelen alsof je achteruit fietst. Je begint alles in twijfel te trekken – terwijl je eindelijk doet wat goed is. In wedstrijden is de druk dubbel: presteren én het proces vertrouwen.”
“Wat we nodig hebben is niet alleen bewustwording over RED-S (Relative Energy Deficiency in Sport, red.) of eetstoornissen. We hebben ruimte nodig om te herstellen. Tijd. Begrip. Geloof. En de échte vraag is: Zijn we – als teams, fans en de hele industrie – bereid om atleten die tijd te geven?”
“Op dit moment heb ik geen grote resultaten. Maar ik heb mezelf – en dat is mijn grootste overwinning. Ik word elke week sterker. En met de juiste steun kom ik terug – echt terug. Want herstel is geen zwakte. Het is kracht. En het is tijd dat we het ook zo gaan zien.”
Heb jij RIDE Magazine al besteld?
Pauline Ferrand-Prévot staat met een groot interview in de RIDE Magazine Najaarsgids 2025! De kopvrouw van Visma | Lease a Bike verraste vriend en vijand door in haar comebackjaar meteen Parijs-Roubaix en de Tour de France Femmes te winnen. Frankrijk ligt daardoor aan haar voeten. Hoe kijkt ze zelf terug op de impact van haar Tourzege? Lees het verhaal nu in de nieuwe RIDE!
https://sporza.be/nl/2024/07/08/de-levensles-van-jonas-abracadabra-abrahamsen-20-kilogram-later-ik-wilde-te-mager-zijn~1720468249596/
Want er zit natuurlijk een hele dunne scheidslijn tussen een relatief gezond koersgewicht en een eetstoornis.
Maar vraag me ook af dat als je een eetstoornis ontwikkeld omdat je op die manier jezelf gaat pushen, ben je dan wel gemaakt voor topsport.
Een beetje als een voetballer die constant blessures heeft, dan heb je misschien wel het talent maar een lichaam dat niet meewerkt.
En zo zie ik het ook met wielrennen, als jij je lichaam te ver moet pushen om mee te kunnen, dan ben je misschien niet gemaakt voor topsport.
Het klinkt misschien wat cru maar topsport is een voorrecht en ik denk dat mensen die er niet voor geschikt zijn, wel tegen zichzelf in bescherming moeten worden genomen.
Of ze nu een eetstoornis ontwikkelen of bijvoorbeeld gaan valsspelen door doping te nemen.