foto: Sirotti

Met een vierde plaats in de tijdrit van het Criterium du Dauphiné verbaasde Wilco Kelderman vriend en vijand. Inclusief zichzelf. De 21-jarige Nederlander versloeg gevestigde namen in een tijdrit van 53 kilometer. En dat terwijl hij er nog nooit één langer dan 30 kilometer had gereden.

“Ik had al snel door, dat ik goede benen had”, vertelt de jongelin aan Rabosport. “Bij het eerste meetpunt riep Erik Dekker, dat ik de snelste tijd had. Toen dacht ik eerst dat hij de snelste tijd van de ploeg bedoelde. Pas later drong het tot me door, dat ik op dat moment de snelste van allemaal was. Dat kon ik niet geloven. ‘Dat kan toch echt niet?’, dacht ik nog bij mezelf. Hier is geen misselijk deelnemersveld. Veel specialisten bovendien.”

“Misschien moet het besef nog tot me doordringen wat ik vandaag heb neergezet. Verrassend? Jazeker. Ook voor mijzelf. Ik ben nog maar eerstejaars en miste nog de macht, die anderen bijna allemaal wel hebben. Nu, na zes maanden, begint dat wel een beetje te komen. Bovendien is dit een periode waarin ik vroeger ook goed was. Vorig jaar won ik rond deze tijd de Ronde van Noorwegen, de Thüringen Rundfahrt en het Nederlands kampioenschap tijdrijden. Misschien dat dat een rol speelt.”

Het was Keldermans eerste ervaring in zo’n lange rit tegen de klok. “Langer dan dertig kilometer had ik ze nog niet gereden. Wel een aparte ervaring. Veel langere zal ik niet meer tegenkomen. Ik ben voor mijn gevoel direct hard vertrokken. Ik wilde direct een behoorlijk tempo neerleggen en proberen dat zo lang mogelijk vast te houden. Bang dat ik mezelf zou tegenkomen, was ik niet. Na vijftien kilometer had ik Zubeldia, Vanendert en Simon die alle drie voor mij waren gestart al ingehaald. Dat geeft dan ook wel een kick. Ik reed 54×11 en kreeg het steeds goed rond. Een zware maar lekkere ervaring.”

Nu hij zesde staat in het klassement, zit er wellicht een mooie eindklassering in. Maar hoe gaat het in de bergen? “Ik kan er nog geen plaats aan plakken. Een goede tijdrit betekent niet automatisch ook goed in de bergen. Maar ik ben er niet bang voor. In Californië ging het bergop erg goed, maar de ene koers is de andere niet. Ik zal proberen zo lang mogelijk aan te klampen. De jongerentrui is nu wel een beetje een doel geworden. Vrijdag zal wel meer duidelijk worden of die doelstelling een reële is.”

Na de Dauphiné staat voorlopig alleen het NK tijdrijden op het programma. En de Vuelta? “Ik weet het niet. Ik heb al een vol programma gedraaid. Het advies en de mening van de ploegleiding is belangrijk voor mij.”