Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Karl Vannieuwkerke: “Ik kijk net zo graag naar de vrouwen- als naar de mannenkoers”
Interview Vorige zondag kende de Tour de France zijn eindpunt op de Champs Elysées. Maar dat gold niet voor Vive le vélo. De crew van de talkshow bleef in Frankrijk en breidde er met de eerste Tour des Femmes nog een week extra aan vast. “De logica zelve”, vindt presentator Karl Vannieuwkerke. WielerFlits trok net voor de start van de Tour naar Diksmuide voor een uitgebreid gesprek met een van dé gezichten van de VRT.
Karl Vannieuwkerke kreeg er dit jaar een taak bij op de VRT. Door het – gedwongen – pensioen van Michel Wuyts werd de 51-jarige West-Vlaming gevraagd om in het voorjaar zijn rol als commentator over te nemen. Al ging Vannieuwkerke niet meteen overstag toen hij het aanbod kreeg.
“Ik zag het ook niet aankomen”, doet hij zijn verhaal. “In 2001 was ik wel al commentator, toen samen met Mark Uytterhoeven. Ik was toen nog groen achter de oren. Daarna deed ik nog wat wedstrijden met Michel, maar niet te veel. En ik was een poos co-commentator met Renaat en Michel in een aantal grote rondes. Maar mijn kracht ligt toch in het presenteren, vond ik. Dat was een van de redenen waarom ik niet meteen uit mijn zetel sprong toen Pieter De Windt (hoofdredacteur Sporza, red) me anderhalf jaar geleden het voorstel deed.”
Eén van?
“Daarnaast had ik al een agenda die redelijk vol zat. Een andere vraag was of mijn beslissing gevolgen had voor wat er met Michel Wuyts zou gebeuren. Dat bleek niet het geval. Michel moést met pensioen en als ik het niet deed, zou Pieter bij anderen aankloppen. Hij had overigens een duidelijk plan: Ruben (Van Gucht) de vrouwenwedstrijden, Renaat (Schotte) de grote rondes. Zij verdelen ook het veldritseizoen. Ik zou dan in de grote eendagskoersen uitgespeeld worden met José. ‘Ik denk dat je dat kan en je zal de enige zijn waarmee de vergelijking met Michel niet gemaakt zal worden‘, klonk het.”
Waarop je dan toch snel hebt ingestemd?
“De vraag kwam in maart 2021. Ik heb het een maand laten bezinken. In april, na een uitzending van Vive le vélo, leve de Ronde, sprak ik erover met José De Cauwer. Die wist nog van niets. Ik deed hem het verhaal en vroeg naar zijn mening. Hij zei in eerste instantie niets, maar pakte me vast en gaf me een pieper (een kus, red). ‘Ge gaat dat toch wel doen, zeker?’ Daarmee wist ik genoeg.”
Het is jullie meegevallen?
“We hebben ons geamuseerd, ja. En veel toffe reacties gekregen, ook van renners. De wisselwerking tussen José en mij bleek in de smaak te vallen.”
Heb je bewust of onbewust dingetjes overgenomen van Michel Wuyts? Of net niet?
“Elke commentator heeft zijn eigen stijl. En je wil niet echt de stempel Michel opgeplakt krijgen, maar onbewust sluipen er toch dingen in. Michel heeft al die jaren kleurrijk commentaar gegeven. Dingen blijven hangen in het collectief geheugen. Persoonlijk heb ik wel een minder dwingende stijl dan Michel, denk ik. Wat ook mijn kracht is aan tafel.”
“Empathie tonen, luisteren en oppikken wat er gebeurt. Ik zit nooit met een uitgeschreven voorbereiding aan tafel. In 25 jaar heb ik nog nooit een autocue gebruikt. Wel trefwoorden en thema’s. Mijn eindredacteur anticipeert dan. Hij merkt dat ik inpik op een gesprek en ik een blok verschuif. Hij schuift dan mee in de regie.”
Hoe belangrijk was het voor jou dat De Cauwer aan boord bleef?
“Wellicht had ik het zonder José niet gedaan. We zijn twee dezelfde, hé. We zien snel iets, weten waar het naartoe gaat, begrijpen elkaar. En de interactie werkt. Dat merken we ook aan de reactie van de kijkers. José heeft meer ruimte gekregen dan voorheen omdat ik meer getraind ben in luisteren door aan tafel te modereren. Er is een grotere wisselwerking.”
Wat zijn voor jou de grootste capaciteiten van De Cauwer?
“Eerst en vooral zijn geheugen. Dat valt enorm op. Je zou denken, hoe ouder je wordt… Maar hij laat niets liggen. Zowel zijn lange – als korte termijngeheugen is bijna intact. Ik ben er zelfs jaloers op. De schijf van mijn korte termijngeheugen zit soms iets te rap vol. Hij heeft ook een uitgesproken mening, maar doet dat zonder iemand onderuit te schoffelen. Hij wordt daarvoor gerespecteerd. Hij was als sportdirecteur een people manager, hé. Die ervaring heeft hij meegebracht in zijn rol als co-commentator.”
Soms wordt jullie een overdreven chauvinisme verweten…
“Daar heb ik geen probleem mee. Betrokkenheid is toch belangrijk? Als de Rode Duivels tegen Frankrijk spelen, waarom zou de commentator niet voor de Duivels mogen zijn? Als Wout van Aert in de Tour voorop rijdt met Mathieu van der Poel, dat is iets anders. Maar als hij op pad is met Benoît Cosnefroy, dan moet je toch supporteren? Je moet die beleving bij de mensen krijgen.”
“Dat is trouwens relatief. Fans horen wat ze willen horen over hun renner. Ik herinner dat ik tennismatchen tussen Kim en Justine becommentarieerde. Achteraf kreeg ik mails vanuit het kamp Clijsters dat ik teveel Justine-fan was, maar kreeg ik quasi gelijkaardige berichten vanuit het Hénin-kamp.”
Karl Vannieuwkerke tijdens zijn Tour-voorbereiding met ons RIDE-magazine in de hand – foto: © Nico Dick
Houden jullie rekening dat een deel van jullie publiek Nederlands is?
“Jawel. Als er Belgen en Nederlanders mee voorop zijn, focussen we op beide. Dat geldt ook in Vive le Vélo trouwens. Er komen best veel Nederlanders aan bod.”
Het is dat je er zelf over begint. Moét dat? Niets tegen Marijn de Vries of Bram Tankink bijvoorbeeld, maar zijn er geen Vlaamse alternatieven?
“We zijn steeds op zoek naar chemie aan onze tafel. Eddy Merckx stelde me onlangs ook die vraag tijdens een etentje. We hebben dit jaar 28 afleveringen, dat betekent 84 gasten. Ik vroeg Eddy om de namen in te vullen. Echt ver kwam hij niet. Zo evident is het niet hoor, terwijl we open staan voor nieuwe namen.”
“In plaats van twee gasten, zijn we al een tijd geleden overgeschakeld op drie, waarvan altijd iemand écht als analist. Als je twee gasten hebt die niet onmiddellijk een link met de koers hebben, is het moeilijk de etappe te analyseren en dat beperkt me als presentator in mijn vragen. Je wil immers je gasten niet in diskrediet brengen.”
Aan welke criteria moeten de analisten en andere gasten voldoen?
“We moeten vier weken lang een breed publiek bereiken, maar zonder echt van de koers weg te gaan. Eigenlijk zijn Marijn de Vries en Bram Tankink goede voorbeelden. Bram is super charmant en af en toe grappig, Marijn straalt op het scherm. Ze kunnen het mooi verwoorden, hebben een mening en zorgen voor interactie, ook niet onbelangrijk. Ze snappen ook hoe het werkt.”
“Daarnaast moeten analisten ook toegewijd zijn, de koers het hele jaar door volgen. Ook iets wat je niet bij iedereen vindt. Kortom, het zijn veel facetten die samenkomen en er zijn weinig mensen die dat allemaal bundelen. Eddy Planckaert? Je kan zeggen van Eddy wat je wil, maar ik blijf fan. Soms wordt hij te enthousiast, maar hij doet dat toch goed.”
Bepaal jij de keuze van de gasten?
“Ik heb er mijn zegje in, maar onze kernredactie bestaat uit zes mensen: twee eindredacteurs, drie redacteurs en ikzelf. We maken elk onze lijsten en gaan dan brainstormen. Bij elke analist moet een tweede en derde gast zijn, die niet noodzakelijk veel met koers hebben. Van daaruit groeit het verder en proberen we ideale combinaties te maken. Daar heb ik dan wel weer een belangrijke stem in. Wie zie ik aan mijn tafel, in functie van mogelijke thema’s. Al moet je weten dat we slechts in 40 procent van de gevallen de ideale combinatie hebben. Dat heeft dan weer te maken met vakantieplannen of professionele agenda’s van onze gasten.”
Nieuw dit jaar: de Tour des Femmes. Knap dat VRT meegaat in dat verhaal en ter plekke blijft voor nog een week extra Vive le vélo. Jij lijkt me sowieso een voorvechter van de vrouwensport.
“Die credits wil ik me niet toe-eigenen. Ik heb dat wel wat gepusht, eerst met het tennis, dan in het wielrennen. Maar dat ging mondjesmaat. Zelf heb ik het altijd logisch gevonden, maar het heeft zijn tijd nodig gehad om te groeien. Ik had wel snel door dat, hoe meer aandacht het vrouwenwielrennen kreeg, hoe professioneler er gewerkt zou worden en hoe meer geld er zou in omgaan. Vandaag zijn we zo ver dat ik net zo graag naar een vrouwen- als naar een mannenwedstrijd kijk.”
“Kijk, wielrennen is een sport waarbij het fysieke verschil niet zo tot uiting komt wanneer je de mannen en de vrouwen apart ziet rijden. Het gaat over het tactische spel. Ik verwijs graag naar de Ronde van Vlaanderen dit jaar, waar Lotte Kopecky de finale rijdt zoals de mannen hun finale zouden hebben gereden. Dat het dan een paar kilometer per uur trager gaat, merk je op dat moment niet.”
Vannieuwkerke tijdens de presentatie van Dwars door Vlaanderen – foto: Cor Vos
Dat geldt niet voor alle vrouwensporten?
“Het is een kwestie van tijd. Ik heb een dochter die in eerste klasse voetbalt. Als ik kan, ga ik supporteren, maar dat is omdat het mijn dochter is. Het niveau is nog niet wat het moet zijn. Maar zo’n EK voetbal dat – zoals deze zomer – rechtstreeks op tv komt, dat helpt. Meisjes beginnen zich te vereenzelvigen.”
Hoe is dat geëvolueerd bij de VRT?
“Ook dat is een proces geweest. Maar ik mag zeggen dat het huidige management daar volop in mee is. Het besef dat we zondagavond na de rit op de Champs Elysées niet meteen naar huis konden, dat had iedereen. Dat gaat nu niet meer. Nee, de VRT kan zeker niets verweten worden in het vrouwenverhaal. Mits het over kwaliteit gaat. Zoals ik daarnet zei, de Super League in het Belgische vrouwenvoetbal is er nog niet klaar voor. Sommige sporten zijn het aan zichzelf verplicht om de toplaag eerst breder te maken.”
Even over jou. Ik heb begrepen dat je vorig jaar een aantal aanbiedingen kreeg buiten VRT.
“Dat kan ik niet ontkennen, al hoeft dat niet meteen een item te zijn. Maar ik was 24 jaar in dienst bij de openbare omroep en ben vorig jaar veranderd naar een zelfstandig statuut. Zo was ik inderdaad beschikbaar op de markt en zijn een aantal andere grote mediapartijen – zonder namen te noemen – met mij komen praten.”
Maar je bleef VRT trouw. Uit financieel oogpunt?
“Eerlijk? Ik kon ergens anders een pak meer verdienen dan bij de VRT, maar ik wilde vooral een inhoudelijke keuze maken. Vive le Vélo is mijn kind. Dat heb ik vanop een wit blad mee uitgetekend. Dat wilde ik niet zomaar opgeven. Ook inhoudelijk: als ik de omkadering van een voetbalmatch presenteer, wil ik tijdens de rust niet beperkt zijn tot drie minuten door de grote blokken publiciteit. Nu duurt die dertien minuten. Dan kan je al een keer dieper op iets ingaan.”
Vive le Vélo, vanavond om 21u15 op Eén.
Volgens mij zijn de kijkcijfers gewoon dik prima: minder, maar een pak meer dan sommige andere sporten. En het gaat er natuurlijk niet om dat het dezelfde aandacht krijgt als de heren, maar dat het financieel uit kan.
Als er na Kopecky geen nieuwe (sub)topper opduikt, dan zal de aandacht wel terug verwateren. Zowel bij de VRT als bij de kijkers. De echte liefhebber kijkt altijd, maar de grote massa wil landgenoten zien. Ze zullen het uiteraard wel blijven uitzenden, maar het zal dan wel terug evolueren naar een voorprogramma van het zogezegd "echte" werk, met minimale omkadering.
Ook Marthe Truyen (22) rijdt een goed seizoen. Britt en Senne Knaven zouden goed kunnen worden. Wel erg mager vergeleken met Nederland en Italië natuurlijk.
De cijfers die je noemt zijn het bereik, maar daarvoor hoeft zo'n kijkcijferkastje (geloof ik) maar één minuut ingeschakeld te staan op een zender. Dat kijkcijfer is dus inclusief de kijkers die je wegjaagt.
Het gemiddelde kijkcijfers is beter. Dat was gister 594.000 en vorige week zaterdag bij de mannen 763.000. Over de hele wedstrijd genomen, zal het bij de mannen deze Tour wel weer zo'n 800.000 geweest zijn en voor de vrouwen op zo'n 450.000 uitkomen. Die verhouding is vergelijkbaar met hoe het was toen het veldrijden de vrouwenwedstrijd voor het eerst serieus ging nemen, namelijk iets meer dan de helft van het publiek van de mannenwedstrijd dat met alle plezier ook de vrouwenwedstrijd bekijkt.
In het veldrijden zijn die verhoudingen inmiddels verder naar elkaar toegegroeid, met als hoogtepunt het gemiddelde kijkcijfer van 1,7 miljoen Vlaamse en Nederlandse kijkers voor de vrouwenwedstrijd tijdens het WK in Ostende vs 2,2 voor de mannen. Die trend mag je bij het wegwielrennen ook verwachten.
Ik zal m nog verder doortrekken. Als er geen rensters zouden zijn kijkt er helemaal niemand.
Grappig dat Karl zegt dat hij "uitgespeeld" wordt tijdens de eendagskoersen trouwens. Je kunt niet zeggen dat hij geen wielrennen ademt. ;-)
Tijdens sommige koersen is het simpelweg een andere sport met haar unieke eigen dynamiek maar daarom niet perse minder leuk. Gisteren was de dominantie van Annemiek wat te extreem misschien maar zo erg verschilde het niet van het koersverloop in San Sebas met Remco.
Dat is zo ongeveer mijn grootste probleem. Ik weet niet waar de sterktes liggen van de rensters, wie kan ik in welk terrein verwachten. Van wat namen als Wiebes, Van Dijk is dat natuurlijk duidelijk. Maar als je aan iemand die enkel mannenwielrennen kent probeert uit te leggen dat Annemiek zo even de beste klimster is van het vrouwenpeloton en de rest op een hoop rijdt, maar ook de Ronde van Vlaanderen wint dan krijg je toch wat verwarde blikken
Mijn favoriet aan de VlV tafel is absoluut Marijn de Vries. Taalvaardig en een heel goed oog op de koers. Verder zijn de onbekende liefhebbers ook wel leuk. Maar te vaak zitten er "BV-ers" bij die te veel fan zijn van de beleving maar te weinig hebben met de koers om er echt zinvol over te praten. Dat maakt dat ik dan toch liever overschakel naar de NOS, waar je met bijv Kittel, Roxy en Clement toch echt wat meer niveau aan tafel hebt.
Qua commentaar: ook ik stoor me aan het overmatige chauvinisme. Niet enkel van Karl, maar eigenlijk in het algemeen. Gisteren ging het ook weer helemaal los in San Sebastian. Natuurlijk was het een prachtprestatie van Remco, maar de kwijlvlokken vlogen door het commentaarhokje. Waarbij ik helaas ook moet constateren dat Jose (toch jarenlang mijn favoriete co-commentator) mee glijdt in dit bedenkelijke niveau van overdreven nationalisme...
Vive le vélo vind ik iets te veel een human interest-programma geworden (soms op het zoetsappige af), met gasten die zelden nog echt iets interessants over de koers weten te vertellen. Vroeger lag de nadruk bij de gasten toch meer op koerskenners, nu gaat het veel breder en met een focus op 'meer vrouwen'. Op zich niks mis mee maar inhoudelijk moet het niveau ook wel op punt blijven wat mij betreft. Al besef ik dat voor mij die analyses dan weer belangrijker zijn dan voor de niet-wielernerds.
Er passeert zelden nog een aflevering de revue die ik echt interessant vind. Ze lijken een beetje door hun gasten heen te zitten in het kleine Nederlandstalige gebied. De reportages van Sammy (hoewel ik die als interviewer ook niet geweldig vind) mogen er vaak wezen, maar verder biedt het programma niet zoveel meerwaarde, of er moet al eens een echt interessante gast aan de tafel zitten. Zoals Karl zegt straalt Marijn de Vries dan wel op het scherm, maar inhoudelijk vind ik haar zelden voorbij de open deuren raken. Een goede analist die wat dieper graaft, missen ze een beetje momenteel.
De Avondetappe vind ik als tv-productie een stuk minder professioneel. Het is vaak wat een rommeltje, de look van het programma is ouderwets en Dione is te weinig koerskenner om interessante gesprekken te voeren. Als presentator voelt ze het gesprek naar mijn gevoel ook veel minder aan dan Vannieuwkerke, met vaak awkward momenten tot gevolg. De aflevering met Dumoulin, Dekker, Terpstra en ten Dam bv. had een leuke jongens-onder-elkaar-sfeer met grote namen die wat te vertellen hadden, maar Dione was daar echt een dissonante wat mij betreft. De focus ligt meer op de koers (wat ik persoonlijk tof vind) maar ze zouden hun programma eens een update mogen geven en een nieuwe presentator zoeken.
Het charmante rommeltje van Mart Smeets werkt enkel als de presentator ook in dat kader past en over genoeg charme en humor beschikt. Maar misschien zou ik er mij de dag van vandaag ook wel dood aan ergeren.
Ik heb ook liever extra time koers, dan vive le velo. Een beetje om de redenen die jij noemt.
Maar ook daar lijken ze een beetje met hetzelfde probleem te zitten, namelijk het vinden van goede tafelgasten. Zo'n De Wolf of Planckaert kijken veel koers, maar zijn vooral een soort hofnarren ipv serieuze analisten. Een beetje een karikatuur van zichzelf.
Ik kijk eigenlijk uit naar het pensioen van Sep Vanmarcke als renner, want die past perfect aan zulke tafels als je het mij vraagt.
Daarom kijk ik dus niet naar Nederlandse zenders om wedstrijden en te volgen
Los van dat ik mij wat vragen stel bij de deontologische sérieux van Karl, blijft het een toppresentator voor een programma als Vive le vélo. Zoals hij zelf aangeeft, heeft hij de gave om echt naar mensen te luisteren en laat hij ze de ruimte i.p.v. zichzelf steeds maar weer te willen profileren.
En als geen ander bij Sporza heeft hij ook de ondernemingszin om bepaalde (vrouwen)sporten in de picture te zetten en zijn bazen daarvoor te enthousiasmeren.
Wat hij zegt over de 3 gasten, klopt wel. Het analyseniveau en de wielerkennis van sommige gasten zijn soms erg beperkt, waardoor je moet kunnen terugvallen op een kenner om het gedeelte over de Tour-actualiteit interessant te houden voor de echte liefhebbers.
In de analyse van de koers schiet het programma voor mij persoonlijk vaak wat tekort, misschien ook omdat ik het vergelijk met iets als ‘Extra Time: Koers’ dat meer een puur wielerprogramma is. Ook in de week van de Ronde van Vlaanderen ligt het niveau merkelijk hoger, maar dat zijn natuurlijk maar 4 afleveringen.
Vind maar eens interessante gasten om 28 afleveringen mee te vullen. Een paar goeie nieuwe analisten die verder komen dan het niveau Tankink of De Backer zouden hierbij wel kunnen helpen, maar volgens mij passen die dan weer perfect bij het programma en de sfeer die Karl zelf voor ogen heeft en het breder publiek moeten aanspreken.
Voor een onafhankelijke ‘wielerjournalist’ (wat hij volgens de VRT niet zou zijn) die voor de staatszender werkt, vind ik het allemaal wat bedenkelijk.
Hij heeft zeker zijn kwaliteiten maar ziet zichzelf iets te graag, nog liever dan het vrouwen wielrennen
Dat gezegd hebbende, het is ook verdraaid lastig om wél anchor man te worden en te blijven, maar jezelf toch buiten de bubbel te houden. Schier onmogelijk. Zolang Vannieuwkerke open over zijn verdiensten kan zijn, vind ik het te verdedigen. Omdat hij zijn vak uitstekend verstaat.
Ik ben wel heel benieuwd welke documentaire/repo er is tegen gehouden...
Het verhaal over de 'Koppen'-reportage zou gaan over 100k die ingezameld werd voor het goeie doel (fietsen voor Burundi) maar nooit tot in Burundi zou geraakt zijn. Die reportage zou Vannieuwkerke volgens een recent Humo-artikel op vrij intimiderende manier de kop hebben ingedrukt.
Maar los daarvan is Karl gewoon een commercieel type waar zowel hijzelf (en zijn partner), de VRT als derde partijen vaak beter van worden. Op zich heb ik daar ook niet zoveel op tegen, wie onderneemt mag daarvoor beloond worden. Alleen vervagen de journalistieke grenzen zo wel compleet, maar dat is zoals je aangeeft een algemene evolutie in deze maatschappij.
https://www.hln.be/tv/vrt-en-vtm-in-de-clinch-over-docu-vive-le-velo-trouve~a827d405/
Naar mijn mening niet zo verbazend dat er links en rechts wat fietsen "verkeerd" wordenverdeeld in een corrupte overheid, of verkeerd wordt onderzocht door de docu-maker. De goeie bedoelingen van de inzamelactie van Vive le Vélo lijken me er in ieder geval wel te zijn
Er kwamen nog een aantal andere verhalen aan bod over het opportunisme van Karl (het dagelijks aanhalen in Vive le vélo van het boek Merckxissimo dat hij samen met Vanfleteren uitgaf tot ze het bij VRT welletjes vonden), het merk Vive le vélo dat eigenlijk in handen is van VRT maar waarmee Karl en zijn vrouw toch geld verdienen met een eigen kledinglijn (waarmee hij en José dan op beeld komen) en een winkel in Diksmuide. Zaken die voor wrevel zorgen bij VRT, omdat voor ondernemer Vannieuwkerke andere deontologische regels lijken te gelden, en hij vaak gebeten reageert en zwaar uithaalt als er iemand vragen rond stelt.
Op zich allemaal wat potsierlijk en schaamteloos maar mij stoort dat opportunistische niet zo. Wat ik wel verwacht van een VRT-wielerjournalist (die qua bereik in België zijn gelijke niet kent), is wat objectiviteit. Als je als tussenpersoon optreedt om renners naar criteriums te krijgen en daarvoor duizenden euro's vraagt of manager bent van een renner, lijkt het me moeilijk om die objectiviteit te bewaren.
Ik vind dat bedenkelijk ja. Maar los daarvan vind ik ook dat Vannieuwerke een heel goeie presentator is, en zijn ondernemingszin ook positief kan uitdraaien voor sporten en sporters. Al waren er in het Humo-artikel ook kritische tegengeluiden dat hij vooral zelf in de picture wil komen, en als een ware opportunist weer op een andere kar springt als hem dat beter uitkomt en sporten of mensen even snel weer als een baksteen laat vallen als hij er zelf niet meer (financieel) beter van wordt.
[b]Edit Luipaard: dat zie ik ook wel. [/b]
[i]Edit redactie: De reactie is aangepast.[/i]
Wij kunnen daar allemaal onze mening over hebben - maar zij die zonder zonden zijn mogen de eerste steen gooien - ik alvast dus niet :)
De vroegere Tour de France Féminin uit het Longo tijdperk was wel degelijk tien tot vijftien dagen. Benieuwd of we op na dit ‘experiment’ (waarin ook al een rit van meer dan 170km zat) gaan evolueren naar een langere vrouwentour.
Daarvoor is de top gewoon veel te smal en vooral het niveauverschil onderling veel te groot. Als het op een sprint eindigt, wint 99% van de keren Wiebes, bergop Van Vleuten en tegen de klok Van Dijk. In het vrouwenvoetbal zijn er ook maar een handvol toplanden en is het bij de overige landen al een prestatie op zich als ze 3 passen na elkaar bij de juiste kleur krijgen. Dat het in de toekomst even interessant kan worden zou wel kunnen, want in bv het veldrijden is het bij de vrouwen veel leuker om volgen dan bij de mannen waar het overwicht van WvA en MvdP dan weer te groot is.