Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Jumbo-Visma heerst in Parijs-Nice: Laporte krijgt ritzege cadeau van Roglic en Van Aert
Christophe Laporte mag zich de winnaar noemen van de openingsrit van Parijs-Nice 2022. Na een rit van bijna 160 kilometer rond Mantes-la-Ville kwam de Fransman als eerste over de meet na een putsch van Jumbo-Visma. Laporte reed op de laatste klim van de dag weg met Primož Roglič en Wout van Aert, waarna ze in die volgorde ook over de finish kwamen. Het peloton werd op meer dan twintig seconden gezet.
De eerste vlucht van deze editie van Parijs-Nice was twee man groot. Matthew Holmes zat mee namens Lotto Soudal en Aimé De Gendt namens Intermarché-Wanty-Gobert. De Brit en de Belg kregen al snel drie minuten voorsprong van Quick-Step-Alpha Vinyl en Alpecin-Fenix, die het heft in handen namen in het peloton.
Matthew Holmes en Aimé De Gendt – foto: Cor Vos
Vroege vlucht snel ingerekend
Onderweg was het peloton toch wat nerveus, want zo vroeg in de Koers naar de Zon kan de wind altijd een rol spelen. De vluchtpoging van Holmes en De Gendt kwam daardoor op ruim 60 kilometer van de finish al ten einde. Niet veel later was er een valpartij en opgave van Felix Großschartner, die bij de bevoorrading ten val kwam en direct naar zijn schouder greep.
Ondertussen waren aan de voorkant van het peloton ook wat schermutselingen. Frederik Frison (Lotto Soudal) plaatste een aanval en kreeg Alexis Gougeard (B&B Hotels-KTM) en Yevgeniy Fedorov (Astana Qazaqstan) met zich mee. Zij pakten iets meer dan een minuut voorsprong, maar kregen niet veel meer ruimte van de sprintersploegen.
Jumbo-Visma maakte finale zwaar
De finale was alles behalve makkelijk, want in de laatste dertig kilometer wachtte nog twee keer de Côte de Breuil-Bois-Robert (1,2 km aan 6%), waarvan de laatste beklimming op zes kilometer van de aankomst. Na de eerste klim was het peloton nog compleet, maar Jumbo-Visma zag kansen en zette zich op kop. De drie koplopers hadden op dat moment nog een kleine dertig seconden voorsprong, maar die was daarna snel verdwenen.
Jumbo-Visma had de hele dag de controle – foto: Cor Vos
Op tien kilometer van de meet trok Jumbo-Visma het peloton op de kant, waardoor een flink deel van het peloton op de limiet gereden werd. Alles lag in stukken en brokken, terwijl Mike Teunissen het tempo bepaalde. Onder meer Sonny Colbrelli en Ethan Hayter kwamen in die fase, nog voor de Côte de Breuil-Bois-Robert, in de problemen. Aan de voet was het andermaal Jumbo-Visma dat aan de boom schudde, met eerst Nathan Van Hooydonck en daarna Christophe Laporte in dienst van Wout van Aert en Primoz Roglic.
Ongekende finale: Jumbo-Visma klasse apart
In eerste instantie kon alleen Zdenek Stybar het drietal van Jumbo-Visma volgen, maar nog voor de top moest ook hij het drietal laten rijden. Van Aert, Roglic en Laporte begonnen met zijn drieën aan de laatste vijf kilometer, ware het een mini-ploegentijdrit. Een voorsprong van 15 seconden wisten ze uit te breiden tot 20 seconden, want het overgebleven peloton kreeg de achtervolging niet op gang.
Het trio van Jumbo-Visma hield stand tot op de streep en had de prijzen al verdeeld. Nieuwkomer Laporte mocht in eigen land de rit winnen, kopman Roglič werd tweede en griste zo nog wat bonificaties mee en Belgisch kampioen Van Aert juichte mee als nummer drie. Op 19 seconden achterstand werd Pierre Latour vierde, kort voor het aanstormende peloton.
Wie ontbrak in dat peloton? Maximilian Schachmann. De winnaar van de laatste twee edities van Parijs-Nice verloor 36 seconden op Laporte, net als Steven Kruijswijk. De rest van de klassementsrenners zat wel mee in het grote peloton dat op 22 seconden over de finish kwam.
Primož Roglič aan kop van de Jumbo-Visma-trein – foto: Cor Vos
Van Aert en Roglic zijn hier van de startlijst de twee renners waarvan je (zeker met deze ondersteuning) mag verwachten dat ze de beste zijn bij zo´n ingeleide explosie op een kort klimmetje. Laporte is dan de enige verrassing, maar was vorig jaar ook al een van de beste punchers van het peloton, zit nu bij een veel beter omkaderde ploeg die hun voorjaar voorbereiden op Tour de France niveau en heeft de luxe om vanuit de best denkbare plek door te trekken na vroeger werk van renners die op zichzelf ook al subtoppers zijn.
Met 2 mannen aan boord die op het podium van de Vélo d’or stonden de afgelopen 2 seizoenen kan dit wel eens gebeuren. Nog een gepatenteerde hardrijder erbij en je hebt samen met van Aert en Roglic een ploegentijdritje van buitencategorie.
Ik zou van Aert wel aanraden om de komende dagen gas terug te nemen, of je gaat weer de Tirreno-toer op.
Wat is het toch genieten de laatste tijd van de wielersport na een paar saaiere jaren van rekenen en nivellering. Geen idee waar dat nu precies aan ligt, maar hoe sommigen hier selectief vergoeilijken en verdenken vind ik wel geinig.
Ook niet vergeten dat ze als een van de enige ploegen nu al voltallig (en dus niet enkel de kopmannen) drie weken op hoogtestage zaten. Dat hebben de meeste renners echt niet over voor wat voorgerechtjes als P-N, T-A en voorjaarsklassiekers. Plus een koers waar het voorbije jaren tussen de Schachmanns, Izagirres en Benoots van het peloton ging (met alle respect uiteraard).
Maar goed. Volgende keer moet die Laporte dan maar kramp veinzen en terugwaaien om geen verdachtmakingen te creëren.
11e in de Ronde van Vlaanderen (in de groep achter het kopduo)
6e in Parijs-Roubaix
13e in Omloop Het Nieuwsblad
7e in Frankfurt
4e in de Eneco-rit op de Vesten
Alstu.
En nu de sport wel volgen hé.
Dit jaar rijdt hij bij een veel betere ploeg, die hem perfect vooraan zetten om die aanval te plaatsen, terwijl daarachter het peloton op een lint zat en er regelmatig gaatje vielen. Een renner die vorig jaar tweede werd achter Roglic kan vanuit zo´n positie dan toch wel mee zijn op de klim? Zo bijzonder is die stap nu ook weer niet.
Dwars door Vlaanderen: zelfde tijd als nr 45
Omloop Het Nieuwsblad: zelfde tijd als nr 50
Eschborn-Frankfurt: zelfde tijd als nr 50
Ook bij de andere drie vermeldingen ging het om sprinten in een groep op achterstand.
Laporte blonk afgelopen jaren vooral uit door wisselvalligheid, te veel om te spreken van 'tegen de wereldtop aan'.
Los daarvan: de Eneco Tour bestaat niet meer. Wel een beetje de sport volgen hè!
In 1994 reden Adrie van der Poel (pa van) Jos Van Aert (oom van) en Patrick Evenepoel (pa van) voor Collstrop.
Ze reden toen, in 1994, op een Concorde. Die zijn supersonisch.
Van der Poel en Van Aert reden ook al in 1990 samen, toen bij PDM. Daar was alles goed georganiseerd. Van de manager Krikke, ploegleider Giesbers, ploegarts Sanders, soigneur Bertus Fok en …. de fietsen. Gewis en waarachtig: ook toen op Concorde.
Nu rijdt de volgende generatie de keien weer uit de grond. Op fietsen die nog beter zijn dan een Concorde. Logisch toch!
Volgens Wikipedia zou Adrie eens positief geweest zijn van Strychnine en een duif gegeten hebben. Een duif waar je van gaat vliegen.
En is op internet te vinden dat Bertus Fok ook over hem zou hebben geschreven.
Maar dat zegt nog niks over of Mathieu, Remco of Wout een ‘Asterixdrankje’ hebben.