Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Jonas Vingegaard: “Ik hoopte dat Tadej de rit aan mij zou geven”
Jonas Vingegaard zorgde er vandaag voor dat vluchters Richard Carapaz en Enric Mas in de laatste kilometers van de 20e Tourrit alsnog werden opgeslokt. De Visma | Lease a Bike-kopman legde het tempo hoog om extra voorsprong te nemen op de nummer drie in het klassement, Remco Evenepoel. Alleen moest hij wel een niet al te werklustige Pogacar in zijn spoor dulden.
Zoals vooraf aangekondigd, was Pogacar lange tijd niet echt geïnteresseerd in etappewinst, maar in de slotkilometer sprintte hij toch van Vingegaard weg. De Deen begrijpt die actie, maar had op een ander scenario gehoopt.
“Op een bepaalde manier was ik wel aan het hopen dat Tadej de ritzege aan mij zou geven, maar ik had het niet per sé verwacht”, doet Vingegaard uit de doeken voor de camera van Eurosport. “Ik was al hard aan het rijden. Als hij zou sprinten, had ik sowieso geen kans om dat ik al op mijn limiet zat. Maar je kan toch altijd hopen, het is wielrennen en dat is hoe het werkt.”
De tweevoudige Tourwinnaar snapt dan ook volledig de tactiek van de Sloveen. “Ik kan hem niet beschuldigen, ik had wellicht ook hetzelfde gedaan. Ik ben sowieso al heel blij met hoe ik vandaag heb gepresteerd en kon terugkomen van gisteren, toen ik een van mijn slechtste dagen ooit op de fiets had.”
Benieuwd naar wat hij volgend jaar kan als hij wel weer met een goede voorbereiding en een beter team aan de start staat.
Ik weiger om de een een mietje of de ander een terlinglijer te noemen en laat ze in hun eigen waarde. Vingegaard is overduidelijk iemand die aan anderen denkt en Pogacar redeneert veel meer uit zichzelf, beide karakters zijn prima en als opponenten werkt het al helemaal mooi.
Die rit gaf hij niet aan Pogacar, hoor. Die laatste won gewoon fair en square de spurt. Maar goed, de fanboybril geeft beperkt zicht.
Verder deel ik je mening dat ze interessante tegenstanders zijn. We zouden daar beter meer van genieten in plaats van ons erin op te winden.
Vingegaard met 7 minuten in de tas ging lafjes in het wiel hangen van Pogacar, gelijk een angsthaas telkens achterom kijkend. Toen Gall voorbij stoof ging hij bij hem in het wiel hangen.
De Tour was al beslist, Vingegaard had samen met Pogacar een mooi naspel kunnen opvoeren voor het publiek, maar hij liet zich helaas van zijn lelijkste kant zien.
Na kilometers geprofiteerd te hebben ging Vingegaard op het eind vol de sprint aan, maar met zijn vinnige punch was Pogacar gewoon sneller aan de meet.
Af en toe is er nog gerechtigheid.
En die keer dat Evenepoel (en Mas) in de Vuelta Gesink nog voorbijreden in de laatste 500 meter. Toen stond het hier ook in brand.
Daar had jij het toch al over? Roglic heeft 'm toen inderdaad een cadeautje gegeven, in ook weer een heel andere wedstrijdsituatie.
Ik beschouw mezelf trouwens als neutrale supporter, of beter supporter van het wielrennen in het algemeen, met zeer veel respect voor Pogacar, Vingegaard, Evenepoel én Roglic. Elk heeft zijn eigen karakter en rijstijl, en rijdt natuurlijk op de wijze die in een gegeven situatie het beste uitkomt.
Ik had wel de indruk dat-ie er blij mee was.
Over het koersgedrag van Pogacar laat ik me niet meer uit...
Hulde voor Vingegaard, hulde voor Evenepoel, hulde voor Pogacar. Hulde voor Carapaz.
Ze schonken ons een prachtige middag koers.
renner die je in de 2 voorgaande edities compleet op een hoopje gereden
hebt......is een 2-voudig Tourwinnaar onwaardig.
Offensieve Remco Evenepoel charmeert, maar Jonas Vingegaard pareert en Tadej Pogacar profiteert
- veel mensen lezen alleen de kop
- de Vismahaat loopt hier op tot absurde hoogte, en dat voor brave Jonas van de visafslag, heel apart.
Nu sprint de wieltjesplakker een paar 100 meter voor de finish weg.
Het is allemaal begrijpelijk, maar als Revket hier Vingegaard had gelost dan had ik me afgevraagd wat pogi had gedaan.
Ik vind dat Pogi zich niet moet laten leiden door rancune en gewoon met Vingegaard had moeten meerijden en dan de etappe had moeten winnen. Dit was laf en paste niet bij zijn karakter.
Zat voortdurend om te kijken in het wiel van Vingegaard en teken te doen met zijn hoofd.
Toen hij omkeek en vaststelde dat Carapaz losgereden was door Vingegaard begon hij plots wel mee rond te draaien en pakte hij maar zelf de rit.
"Ik had niet verwacht dat Tadej mij de rit zou geven"
En verder uitleg van Pogacar waarom hij de ritzege niet weggaf.
https://nos.nl/collectie/13975/artikel/2529666-pogacar-gunt-concurrent-vingegaard-ritzege-niet-ik-word-betaald-om-te-winnen
Er is wel een wezenlijk verschil tussen een kopgroep voor de winst laten strijden en de zege cadeau doen aan je grote rechtstreekse concurrent. Ik vind het net een teken van respect om dat niet te doen.
Als hij gewoon op kop gesleurd had tot aan de streep, waren er 3 scenario's mogelijk:
1: Pogi kletst er op anderhalve KM achteruit om te laten zien dat ie de sterkste is. Hulde voor Pogi, en hulde voor Vingegaard
2: Pogi komt er de laatste 200 meter over om de etappe te winnen: Hulde voor Vingegaard, etappezege maar ook de hoon van veel wielervolgers voor Pogacar
3: Pogi kent de ongeschreven wetten van het wielrennen, en schenkt de etappe aan diegene die het werk doet. De zege en de hulde voor Vingegaard, en ook waardering voor Pogi.
Maar door vragen om overname, of het zelfs opdringen van de kop op het eind, geef je als het ware "het recht om mee te sprinten" aan Pogi. En daarmee verlies je dus je enige kans op de etappezege. Want iedereen kon zien dat Pogi er uiteindelijk zo van weg kon fladderen als ie dat wilde.