Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Jan Maas reed Vuelta uit met gebroken ribben: “Heb het niemand verteld, maar ik spuugde bloed”
Jan Maas voltooide in september met succes de Vuelta a España, maar de laatste week was geen pretje. Hij reed zijn eerste grote ronde ooit uit met gebroken ribben, een longinfectie en een luchtweginfectie. “Ik heb het aan niemand verteld, maar de laatste twee, drie dagen spuugde ik in de finales van de etappes ook bloed”, vertelde hij in Cycling Inside, een podcast van Niels Willemse, Coen Rijpma en Groupama-FDJ-renner Lars van den Berg.
“Ik zat als een zombie op de fiets. De eerste twee weken reed ik eigenlijk best wel lekker, maar in etappe dertien kwam ik ten val in de afdaling van de Aubisque”, begon Maas zijn verhaal. “Ik brak daarbij mijn ribben, bleek achteraf. Ik wist eigenlijk wel dat ik ze had gebroken, maar ik wilde geen foto laten maken. Ik was bang dat de dokter, de organisatie of weet ik veel wie zou zeggen: je mag je droom niet verwezenlijken, je mag de Vuelta niet uitrijden. Dus ik heb geprobeerd zo stoer mogelijk de Vuelta uit te rijden.”
Hoesten
Het bleef niet bij gebroken ribben, want op de tweede rustdag trof ziekte Jayco AlUla. Twee renners verlieten de koers, waarvan één met corona. “De drie man die overbleven (onder wie Maas, red.) voelden zich allemaal niet goed. We testten niet positief op dat moment, maar we hebben allemaal zitten hoesten. Met een gebroken of gekneusde rib is dat niet echt fijn… Toen ging het echt bergafwaarts.”
De laatste dagen was Maas een ‘oud mannetje’, zegt hij. “Ik heb het aan niemand verteld, maar de laatste twee, drie dagen spuugde ik in de finales van de etappes ook bloed. Of ik niet dacht: dit gaat veel te ver? Ik zou het niemand aanraden en nu zou ik het zelf ook niet meer doen. Maar op dat moment… (…) Ik wilde het denk ik gewoon bewijzen naar mezelf toe, er was gewoon die intrinsieke motivatie, en de koppigheid die ik heb of zo.”
“Als ik had opgegeven, had ik me een sukkel gevoeld”
De nacht nadat hij Madrid haalde, kon Maas niet slapen. “Als ik op mijn rug lag, hoestte ik de hele tijd bloed op, dus ik was gewoon in paniek.” Om die reden bezocht hij maandag het ziekenhuis, waar bleek dat de longblaasjes dusdanig beschadigd waren van het hoesten, dat ze altijd bebloed waren. Ook toonden foto’s aan dat hij twee gebroken had en bleek uit verder onderzoek dat hij kampte met zowel corona als een influenzavirus. “Het ene slaat op je longen en het andere op je luchtwegen.”
“Als ik had opgegeven in de Vuelta, had ik me gewoon een sukkel gevoeld”, zei Maas tot slot nog. “Het gaat zelfs zo ver dat ik blij ben dat ik de vaststelling heb gehad dat ik die infecties heb gehad en die gebroken ribben, want als ik alleen maar een rib gebroken had en door vermoeidheid zo achteruit zou zijn gegaan, had ik me een loser gevoeld. Zo erg zit dat in mijn kop.”
(Wel knap dat hij daarmee nog de angliru is opgereden., maar om hier nou trots op te zijn…)
Voor wie dit gehoord heeft: hoe reageerde de tafel dan? Dit is toch vrij waus? Of had de dokter hem gezegd van ‘het kan dat je aankomende dagen een beetje bloed spuwt maar dat kan je gewoon negeren’?
Ik zou hem direct ontslaan op basis van dit interview.
Kenny van Hummel die dagen achtereen als een uitgewrongen gek alle hc cols afvloog om niet buiten tijd te geraken.
JvdB en nog wat anderen die na een monstercrash bergaf in de tour terug op de fiets de afdaling ingeduwd werden.
Anker Sorensen die zijn vinger tussen de spaak kreeg en een bloedspoor achterliet.
Was Poels niet aanvankelijk ook terug op zijn fiets gezet in Metz?
Chris Horner die aan journalisten na de finish vroeg of ie gefinished was en ‘o man!’ antwoorde toen hij vernam 25 k met een hersenschudding uitgekoerst te hebben.
Ene Geert Omloop die een koers met gebroken heup uitreed.
Wat dat betreft hebben ze best wel wat geleerd in het peloton de laatste paar jaar, je ziet dit soort dingen wel iets minder, zeg ik op intuïtie.
Toen ik in de jaren 90 begon de tour te kijken had je na pakweg 3 dagen altijd een paar Franse mummies achteraan het peloton die maar niet wilden opgeven, bij de minste versnelling zaten die allemaal samen in het niemandsland.
Gilbert reed een bergrit in de Tour uit toen hij al in de afdaling van de eerste col de ravijn indook en breuk opliep in z'n knie. Won ook de Amstel Gold Race met een gescheurde nier na een val vroeg in de wedstrijd.
Is ook eens iemand geweest die Parijs-Roubaix heeft uitgereden met gebroken heup en knie, nadat hij op de eerste kasseistrook al gevallen was.
Gevaar voor zowel zichzelf als anderen.
Maar een zijweg als ik kijk wat wielrenners doen zonder zeuren daar kunnen voetballer een puntje aan zuigen.
Voor de rest sluit ik me aan bij de meesten hierboven. Dom, onverantwoord richting jezelf en je collega's, en eigenlijk zelfs gewoon egoistisch. Of ik hem zou ontslaan weet ik niet, maar ik zou op zijn minst een heel stevig gesprek met Jan gaan voeren.