Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Is Toon Aerts terug de oude in zijn geliefde Citadelcross? “Aanpak helemaal omgegooid”
Interview Als je Toon Aerts vraagt naar de cross die hem het beste ligt van de hele winter, dan zal de Citadelcross in zijn antwoord nooit ver weg zijn. Alleen, sinds zijn overwinning op het EK tijdens de eerste week van november zagen we nooit meer de beste Aerts. Komt dat nog goed voor de Wereldbeker in Namen?
De 31-jarige Aerts heeft dankzij zijn jarenlange ervaring een flinke portie zelfkennis opgebouwd. Toen hij na het Europees kampioenschap in Middelkerke en het bijhorende feestje, niet uit de verf kwam in de crossen in Niel (12e) en Merksplas (20e), kon dat nog een gevolg zijn van de decompressie na misschien wel de mooiste zege in zijn carrière. Maar nadat ook de eerste twee Wereldbekers van de winter (8e in Tábor en 12e in Flamanville) tegenvielen, trok Aerts samen met zijn ploeg Deschacht-Hens aan de alarmbel.
“We dachten dat ik in Flamanville terug mijn beste benen zou bovenhalen, en dat de vorm nog goed was, maar dat is niet gelukt”, is Aerts eerlijk. “We hadden wel naar het EK en de periode daarvoor toegewerkt, dus een klein dipje was in principe ingecalculeerd. Dat is ook gebeurd, maar toen we daarna terug zijn beginnen opbouwen, is dat betere niveau er niet meer in de wedstrijden uitgekomen. Dat was toch een tegenvaller. Ook mentaal was het niet altijd gemakkelijk.”
Daarop gooide Aerts de plannen voor de komende weken plots volledig om. “’s Avonds na de cross in Flamanville dacht ik: misschien is het beter als ik me opnieuw even focus en doe wat ik moet doen: goede en lange trainingen in de zon. Dan moest ik wel de cross in Sardinië laten schieten, maar het klassement van de Wereldbeker was toch al om zeep. Dan zag ik voor mezelf meer kansen in de periode die er nu aankomt. Ik moet niet meer aandringen voor een goed klassement, maar kan kijken naar crossen die me echt liggen.”
Is Toon Aerts terug zichzelf? – foto: Fotopersburo Cor Vos
“Simpel was die beslissing niet”, erkent Aerts. “Maandag na Flamanville hebben we het plan volledig uitgewerkt en dinsdag besloten om de Wereldbeker op Sardinië over te slaan. We hadden nochtans al dure vliegtickets besteld, maar op zo’n momenten moet je kijken wat haalbaar is. Met het deelnemersveld dat er in Sardinië nog over bleef, had er daar wel iets moois ingezeten. Maar als ik heel eerlijk ben, liggen mijn doelen de komende weken en maanden elders.”
Ambitie in Namen
Dan heeft Aerts het enerzijds over het winnen van enkele zware crossen, maar ook zijn wegambities. “In functie daarvan was het belangrijk op lange duurtrainingen te kunnen doen. Ik heb bijvoorbeeld zaterdag nog zes uur getraind. Dat kun je niet doen als je zondag wil crossen, om van de gewonnen reistijd nog te zwijgen. In deze week was het sowieso de bedoeling om een beetje te temperen richting de cross van Namen. Dat was al van in het begin van het seizoen een groot doel.”
“Ik kom daar wel een beetje met vraagtekens aan de start”, aldus de Europese kampioen. “Als je een week niet gecrost hebt maar alleen maar in Spanje hebt getraind, is het altijd een beetje de vraag: gaat het nu wél allemaal goed zijn. We weten dat niet. Wellicht is het in Namen – een cross die me heel goed ligt – wel beter, maar sowieso in de week daarna met drie zandcrossen (de Wereldbekers in Antwerpen en Koksijde en de X2O Trofee in Hofstade, red.) zal het zeker weer de oude Toon zijn”, denkt de Europese kampioen.
Wat doet dat met de ambities van Aerts voor de Citadelcross van Namen, waar hij in 2019 al eens het leven van Mathieu van der Poel zuur maakte? Dit jaar werkt de zevenvoudige wereldkampioen daar pas zijn eerste cross van de winter af. “Ik mik op iets in de buurt van het podium. Plek één zal al weg zijn en ik verwacht ook Tibor Del Grosso op het podium. kunnen meedoen. Het zal strijden worden voor dat derde plekje, tegen jongens als Emiel Verstrynge, Joris Nieuwenhuis, Cameron Mason en Thibau Nys. Derde zou al mooi zijn.”
Om te reageren moet je ingelogd zijn.