Video Na vier Belgische titels in vijf jaar, kraakte AG Insurance Soudal zondag in Binche de code om Lotte Kopecky nog eens te kloppen. De wereldkampioene moest het helemaal alleen opnemen tegen de rest van het pak, terwijl de ploeg van Jolien D’hoore maar liefst dertien pionnen had om uit te spelen. Het is dat numerieke overwicht dat Justine Ghekiere uiteindelijk de titel opleverde, stelt sportief manager D’hoore voor onze camera.

“We hadden in Binche verschillende troeven”, legt Dhoore uit. “We konden enerzijds wachten op de sprint met Shari Bossuyt en natuurlijk ook een sterke Justine voor het slot. Maar met Julie Van de Velde en Lore De Schepper wilden we ook in de vroege ontsnapping geraken. Uiteindelijk hebben ook onze U23-rensters ons goed ondersteund, iedereen heeft zijn job perfect uitgevoerd.”

En inderdaad, De Schepper en Van de Velde dwongen hun plekje in de vroege vlucht af. Op die manier moest topfavoriete Lotte Kopecky daarachter zélf aan de bak. “Haar onder druk zetten, dat moesten we doen. Het had geen zin om te wachten tot de lokale ronden en daar koers proberen maken. We moesten zo vroeg mogelijk de wedstrijd openbreken, zodat we iedereen goed konden uitspelen”, vindt D’hoore.

Alleen, tegen alle verwachtingen in bleef de vlucht tot in de laatste tien kilometer nog voorop. “Dat hadden we zelf ook niet verwacht”, geeft De Schepper toe. “Het was ons idee dat de vlucht in de lokale ronden weer ingehaald zou worden en we dan met een overtal in de finale zouden komen. Maar nu kwam ik in de situatie dat ik zelf moest aanvallen in de kopgroep. Ik geraakte niet weg, maar dat was geen probleem. In het peloton had de rest van de ploeg zich perfect kunnen sparen, waardoor ze fris naar de meet konden.”

Was het daarom dat Kopecky in de finale geen antwoord in huis meer had? “Met haar weet je nooit”, aldus D’hoore. “Lotte is ijzersterk, dat heeft ze eerder deze week in de tijdrit ook al bewezen. We bleven koersen op alle fronten. We hielden in het achterhoofd: als Kopecky het gat dichtrijdt, dan gaan we gewoon met iemand anders. Het was een soort spelletje. En die pion zat ook altijd klaar.”

Toch staarde de ploeg zich nooit blind op de wereldkampioene. “We reden vooral onze eigen koers. We wilden de trui binnen de ploeg halen. Er zijn natuurlijk meer rensters dan Kopecky die hier konden winnen, dus het zou stom zijn om alleen maar op haar te focussen”, lacht De Schepper. “We moesten onze eigen sterkte en onze goede troeven uitspelen.”

En Ghekiere was op anderhalve kilometer van het einde de juiste vrouw op het juiste moment. “Ze had een heel goede dag, dat merkte je aan alles. Ook hoe ze op de fiets zat, sprak boekdelen. Uiteindelijk was haar aanval een beetje instinct”, zegt Dhoore.

Dat pakte perfect uit, waarna de hele AG Insurance Soudal-ploeg elkaar na de finish in de armen vloog. “Ik zit nog maar net in de ploeg, maar dit voelt heel goed aan”, zei Bossuyt achteraf. “Het is nogal moeilijk om in het midden van het seizoen in een ploeg terecht te komen, maar dat is heel goed verlopen. Het voelt geweldig om de koers de hele dag onder controle te hebben en in een zetel te zitten.”

“Justine is een waardige drager van de mooiste trui”, besluit Dhoore. “Ze zal hem veel tonen in het internationale peloton. Als ploeg zijn we heel fier dat we die trui nu hebben. Dit moeten we de komende maand doortrekken. We hebben een heel goede Tour-ploeg met kopvrouw Kim Le Court. Zij heeft in het voorjaar met winst in Luik al heel wat bewezen en zet haar zinnen op de Tour. In Frankrijk willen we dus opnieuw iets moois laten zien.”