Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Het verschil was immens, maar Tadej Pogacar vreesde tijdens Tour even voor opgave
Er leek drie weken lang geen vuiltje aan de lucht voor Tadej Pogacar in de voorbije Tour de France. De Sloveen zwaaide met zwier de scepter, kwam ogenschijnlijk nooit in de problemen en won met een straatlengte voorsprong. Toch ging het zeker niet van een leien dakje voor Pogacar: hij dacht na twee weken zelfs even aan afstappen.
In de Tour 202-podcast blikt Pogacar nog eens terug op de Ronde van Frankrijk van dit jaar en doet hij een boekje open: Pogacar beleefde namelijk ook enkele moeilijke momenten. “De Tour is echt een bijzondere wedstrijd. Het is een vermoeiende koers, duurt lang en is ook nog eens enorm stresserend. Ik beschouw de Tour soms wel eens als een noodzakelijk kwaad”, beschrijft hij de ronde met een brede glimlach.
“Als ik me niet vergis, was de voorbije Tour de snelste in de geschiedenis. Het was echt elke dag stressen geblazen en het parcours was ook nog eens erg veeleisend, zeker in de eerste tien dagen. Er waren heel wat valkuilen, lastige klimmetjes… Het was echt hectisch. Mijn Tour verliep aanvankelijk geweldig, maar toen kwam de slotweek…”
“Mijn lichaam was in shock”
Pogacar was erop gebrand om ook in de Alpen te zegevieren, maar hij greep twee keer net naast de ritzege. “Eerlijk gezegd verliep niet alles volgens plan. Ik kreeg daags na de rit met finish op de Mont Ventoux last van mijn knie. Ik begon zelfs te twijfelen of ik überhaupt nog wel mijn weg kon vervolgen, of ik de koninginnenrit (naar de Col de la Loze, red.) wel kon voltooien. En dan was er ook nog de etappe naar La Plagne.”
Pogacar kende niet zijn beste dag op weg naar La Plagne – foto: Fotopersburo Cor Vos
“We moesten de rit naar La Plagne afwerken in extreem slecht weer. Het was koud en mijn lichaam ging echt in survivalmodus. Mijn lichaam was zelfs in shock, waardoor ik vocht vasthield. Ik had er toen echt even genoeg van, ik voelde me echt niet geweldig. Maar, ik denk dat elke wielrenner wel zoiets tegenkomt tijdens een grote ronde. Drie weken koersen, het is wel wat. Na de eerste week is er al sprake van vermoeidheid en dan moet je nog twee weken.”
Juiste balans
Pogacar kwam ondanks zijn interne strubbelingen niet meer in de problemen en daar wil hij toch wel zijn ploeg voor bedanken. “Ik krijg enerzijds de vrijheid, maar we weten anderzijds ook een goed programma samen te stellen. Het is natuurlijk erg vermoeiend om altijd maar weer op topniveau te moeten presteren, maar we hebben nu wel de juiste balans gevonden. Het is de reden dat ik nu nog niet te opgebrand ben.”
Nog even insult to injury jegens de ooit zo edele wielersport. Het was allemaal nog niet dominant genoeg.
Maar goed je moet het willen zien en niet alles wantrouwen wat er gezegd wordt. Trouwens jij wel eens met kniepijn gefietst?
Maar volgens mij wordt er hier alweer gezinspeeld op
Waanzinnig Wielerbedrog
Mooi dat hij open is over de mindere momenten, ookal is hij dan nog steeds de beste.
robotjes, die er fysiek alsook mentaal inhakten bij Pogacar, dan
droeg hij de fysieke nasleep mee van zijn crash, ook de nasleep
van zijn verkoudheid, dan nog een knieprobleem en vocht ophouden.
Als je dit bekijkt kwam Pogacar's Tourzege na fysieke en mentale
ellende maar het moet voor hem een geweldig deugddoende payback
geweest zijn toen duidelijk werd dat de aanvallende Deen zichzelf
en sommige van zijn bodyguard's opgeblazen had in zijn "laat ons Pogi slopen"
en Pogi het laatst lachte.
Iedereen heeft wel eens een ditje datje
tadej - datje
snapje?
Dit jaar was natuurlijk ongekend, en weer beter dan vorig jaar. Maar ik denk dat het er mentaal wel heeft ingehakt. Bovendien is profrenner zijn anno 2025 een stuk anders dan het profrenner zijn uit de tijd van pakweg Boonen. Kijk naar de renners en de lijfjes; alles is nog meer op de limiet dan toen.
Nog een jaartje of 2 en hij stopt ermee denk ik.
Kan me wel voorstellen dat de Tour eigenlijk niet leuk meer is. Ik was er zelf bij dit jaar en vond het ook maar een totale idioterie. Het lijkt ook wel alsof het al maar meer wordt. In het verleden was ik er ook wel eens bij, maar toen was het toch minder gestoord.