Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Het strafste verhaal uit de cross komt van Jamie de Beer, die na tien jaar terug is
Interview Net buiten het zicht van de absolute top bij de vrouwen vindt een van de strafste verhalen in de cross dit seizoen plaats. De 27-jarige Jamie de Beer keerde begin september na een afwezigheid van bijna tien jaar terug in koers en rijdt zich elk weekend meer en meer in de kijker. Afgelopen vrijdag eindigde ze als tiende in de Koppenbergcross, nadat ze lange tijd op plek zeven reed. In oktober werd ze ook al elfde in Essen. Wat is haar verhaal?
De naam van De Beer doet wellicht geen belletje rinkelen als we het hebben over haar vorige wielerleven. Toch verraden een aantal uitslagen van destijds dat we te maken hebben met een groot talent. Op vijftienjarige leeftijd reed De Beer (toen: Bierens) al UCI-crossen mee in de subtop. In Gieten eindigde ze in 2012 al een keer als tiende achter toppers als Helen Wyman, Marianne Vos en Sanne Cant, in Valkenburg werd ze zelfs zevende in een C1-cross achter winnares Ellen Van Loy.
Daarna werd het stil rond De Beer: op zestienjarige leeftijd stopt ze met wielrennen. “Rond de junioren begon ik te twijfelen. Wil ik fietsen in het leven of wil ik wat anders?”, doet ze haar verhaal bij WielerFlits. “Ik had een droom die groter was dan het wielrennen. Dat was het hebben van een normale baan en een gezinnetje.”
Vanaf 2014 ging daar de focus naar uit. De Beer ontmoette vlak na haar stoppen haar huidige partner Pim de Beer, ex-wielrenner bij onder meer de continentale wielerploeg Jo Piels. “Toen ging het snel. Op mijn twintigste ben ik al moeder geworden van Melle. Daarna kwamen ook nog Siem en Liam. Liam is als laatste geboren, in september 2023. Hij is nu bijna vijftien maanden. Ondertussen ben ik ook met Pim getrouwd en ben ik aan het werk gegaan als office manager. Dat doe ik nu 21 uur per week.”
De Beer tijdens de Koppenbergcross, in het gezelschap van Denise Betsema – foto: X2O Badkamers Trofee
“Niet meer dan vijf keer gefietst per jaar”
Tijd om intensief te sporten was er de afgelopen jaren dus niet echt. De Beer had genoeg ballen om hoog te houden: een baan, drie kinderen en een partner. “Ik ben wel een sporter, maar ik moet eerlijk bekennen dat ik in sommige jaren de fiets niet vaker dan vijf keer in een jaar heb aangeraakt. Sinds de geboorte van Liam ben ik wel wat meer gaan sporten. Ik ben eerst gaan hardlopen, maar raakte snel geblesseerd en koos er toen voor om met de toerclub uit Eersel (een gemeente in Noord-Brabant, red.) rondjes te rijden in het weekend. Daarna ben ik recreantenwedstrijden gaan rijden bij mijn wielervereniging Het Snelle Wiel. Dat voelde heel goed, en ik vond het heel leuk. Zo ben ik plannen gaan maken om weer te crossen, maar wel allemaal heel vrijblijvend.”
Begin oktober maakte De Beer bij een nationale cross in Baal na tien jaar haar rentree in de cross. De 27-jarige Brabantse won meteen met grote voorsprong op de rest van de deelneemsters. “Ik was echt stomverbaasd dat ik meteen won. Toen durfde ik het wel aan om me in te schrijven voor een UCI-cross, aangezien ik die vroeger ook al heb gereden.” Die UCI-cross werd uiteindelijk de Exact Cross in Beringen een week later, waar ze knap veertiende werd.
Dit bericht op Instagram bekijken
Ploeg van Nico Verhoeven
“Nico Verhoeven nam na de cross in Beringen contact op met mijn vader via Facebook. Zij kennen elkaar nog van vroeger, en ik heb zelf ook een tijdje samen gereden met zijn dochter Suzanne. Nico vroeg of ik voor zijn crossploeg Heizomat wilde rijden. Dat vond ik een heel mooie kans. Qua materiaal en begeleiding bij de wedstrijddagen scheelt dat een hoop voor mij. Sindsdien zit het allemaal in een stroomversnelling voor me.”
De Beer eindigde na Beringen nog als elfde in de Exact Cross in Essen, 21ste in de Superprestige in Overijse en dit weekend dus als tiende in de Koppenbergcross. Op woensdagen traint ze nu in Alphen mee bij de crosstrainingen van Gerben de Knegt.
Hoe staat de Heizomat-renster er nu in? “Heel open. Ik ga kijken wat er in zit. Hopelijk zit er nog meer rek in, maar ik moet niet van mezelf verwachten dat het nu elke week beter en beter zal gaan. Dat lijkt me wat onrealistisch. Mijn kinderen blijven het allerbelangrijkste, dus het trainen zal ik voorlopig in de avonduren blijven doen. Ik heb ook nog niet echt nagedacht over een programma. Ik wil gewoon elk weekend een crossje rijden. Welke ik dit weekend ga doen, weet ik nog niet. Daar wilde ik vandaag over nadenken.”
foto: Heizomat
EENDAG 
Maar het zegt ook wel iets over de professionele rensters die zij achter zich laat (en de open vraag of er momenteel niet te veel in de omgekeerde richting wordt gewerkt, profploegen worden opgericht en dan wordt er gekeken of er rensters zijn die ze een contract kunnen geven) en de staat van de veldritsport momenteel. 23 renners uit 9 landen op het EK bij de mannen, 20 renners uit 7 (!) landen bij de vrouwen.
Niet helemaal eerlijk. Bij UCI-wedstrijden rijden bij de vrouwen alle categorieën (junioren, beloften, elite) samen, terwijl de UEC voor elke categorie een aparte wedstrijd op het programma zet. Tel je de drie categorieën bij elkaar op, is er weinig verschil met ‘normaal’.
Verder zijn er landen die Spanje te ver en te duur vonden, en een aantal (sub)toppers die zelf besloten (ziekte, blessure, seizoensplanning) niet aan te treden. Daardoor was zowel bij vrouwen als mannen de kwaliteit van het startveld internationaal wat minder. De Vlaamse mannen en Nederlandse vrouwen, die vrijwel altijd het podium bezetten in de sterk bezette WB en SP, waren overigens wel aanwezig.
Geen al te goed teken dat een amateur in de top tien van een X²O cross kan eindigen.