Het is een discussie die al jaren rondzingt in het peloton en dat werd zaterdag na de vrouwenkoers op het WK wielrennen in Zürich weer eens flink aangewakkerd. Renners rijden tijdens de belangrijkste wedstrijd van het jaar zonder communicatie in hun oor. In de finale reed Demi Vollering tactisch een onnavolgbare koers. “Dat is gewoon lastig”, zegt ze als gebeten hond zelf over het ontbreken van communicatie na afloop in de mixed zone. 

Na haar laatste aanval moesten Marianne Vos en Riejanne Markus lossen uit de kop van de koers. In de laatste afdaling doet Vos met haar laatste krachten verwoede pogingen om terug te keren in de kopgroep. Ze nadert tot op een meter of honderd. Komt ze erbij, dan zit Nederland met een overtal en kunnen ze het spel spelen. Maar net op dat moment pakt Vollering de koppositie en besluit door te trekken. “Ik zat heel de tijd te kijken of ik Marianne zag. Ik wilde nog een keer proberen op dat klimmetje daarna en toen ging Elisa Longo Borghini. Die moest ik terughalen, want anders is het ook gedaan.”

Een bibberende Vos neemt Vollering in deze niets kwalijk. “Ze kan me niet zien. Ze kan dus ook niet weten dat ik eraan kom. Dat weet ik zeker, want zelf weet ik ook niets.” Bondscoach Loes Gunnewijk baalt ervan dat ze in de diepe finale geen instructies kon geven via oortjes om haar rensters bij te sturen. “Of je dan een andere uitslag of verloop van die finale krijgt? Ja, waarschijnlijk wel. Dit is een discussie die er al jaren is. In die zin is het bijzonder dat je op de kampioenschappen niet met oortjes rijdt, maar van de WorldTour tot en met de .1-koersen wel met communicatie koerst.”

(Advertorial)