2019 is nog niet het wielerjaar van Elia Viviani. Hij behaalde al wel enkele zeges, maar zijn laatste zege dateert van 15 maart, toen de Italiaan de derde etappe van Tirreno-Adriatico won. Gisteren lukte het ook in de Ronde van Zwitserland niet. Peter Sagan was hem te snel af in Murten. “Ik voel me als de spits van een voetbalteam die al een paar maanden niet meer aan scoren toekomt”, beschrijft hij zijn gevoel in gesprek met Het Laatste Nieuws.

Goed, er was natuurlijk die ene sprint in de Giro d’Italia, waarin Viviani wel als eerste over de streep kwam maar door ingrijpen van de jury niet won. Dat was een linkse directe in het gezicht van Viviani: “Ik had een duidelijk plan: snel winnen, de puntentrui veroveren en daarmee naar Verona rijden. In Orbetello werd dat plan in enkele seconden tijd volledig verwoest. Stond ik in het puntenklassement meer dan dertig punten achter.”

“Ik had het van me af moeten schudden, me verder moeten concentreren op een ritsucces”, vervolgt de 30-jarige sprinter zijn relaas. “Maar ik was er niet meer toe in staat. De diskwalificatie kroop in mijn hoofd en liet me niet meer los.”

“Ik voel de vorm komen”
Of hij had verwacht Sagan te kunnen kloppen in de derde etappe van de Zwitserse WorldTour-ronde? Nee, stelt de Italiaans kampioen van Deceuninck-Quick Step. “De realiteit is dat ik sinds Tirreno-Adriatico droog sta. Terwijl ik een geboren winnaar ben. Ik voel me als de spits van een voetbalteam die al een paar maanden niet meer aan scoren toekomt.”

Hoewel er teleurstelling heerst bij Viviani na het missen van de zege richt geeft de korte uitslag hem ook moraal: “Aan de andere kant voel ik ook vertrouwen omdat ik de vorm voel komen na mijn hoogtestage in Livigno”, laat hij weten op het digitale huis van Deceuninck Quick-Step.

Viviani hoopt over enkele weken sportieve revanche te kunnen nemen in de Ronde van Frankrijk. Als HLN hem vraagt naar zijn ambities is hij duidelijk: “Doen waar elke topspurter van droomt: winnen op de Champs-Elysées. Al loop ik nu wel heel ver vooruit.”