Giulio Ciccone koestert weinig ambities voor goed eindklassement in Vuelta a España 2025
Giulio Ciccone is bezig aan het beste seizoen uit zijn carrière en dan duurt het jaar ook nog een kleine twee maanden. De flamboyante Italiaan van Lidl-Trek arriveerde in de vorm van zijn leven in de Giro d’Italia, maar moest na een zware valpartij opgeven. Hij pikte na de Tour echter aan met een klinkende zege in Clásica San Sebastián en hij won de slotrit in de Vuelta a Burgos. In gesprek met La Gazzetta dello Sport spreekt hij zich uit over zijn ambities in de Vuelta a España.
Zijn opgave in de Giro heeft hem niet veel parten gespeeld, vertelt Cicco. Hij is klaar voor de Vuelta. “Ik ga voor etappezeges en wil de bolletjestrui ook in de Ronde van Spanje winnen, nadat ik dat eerder deed in de Ronde van Italië en de Tour de France. Ik zou ook graag voor het algemeen klassement gaan en op het eindpodium eindigen nu Tadej Pogačar er niet is, maar dat is me nog nooit gelukt (Ciccone reed al veertien grote rondes in zijn carrière; de elfde plaats in de Tour van 2024 is zijn beste eindnotering). Soms mik je hoog en jaag je op iets wat er nooit komt.”
“Ik kies dan liever voor iets dat beter bij me past”, gaat de Italiaan verder. “Het beste gevoel dat er is, is wanneer je wint. Je armen in de lucht steken is een gevoel dat tienduizend keer sterker is dan wanneer je een eindklassement wint. Ik wil het algemeen klassement niet denigreren. Maar als ik moet kiezen tussen een vierde plaats of een ritzege en in de bolletjestrui op het eindpodium in Madrid staan, dan kies ik resoluut voor dat laatste.”
De Italiaan twijfelt daar dus geen seconde aan. Veel liever koerst hij op instinct en geeft hij een show weg voor de fans. “Precies. Misschien ga ik een beetje tegen de stroom in, omdat mensen nu heel veel kijken naar details. Zelfs fans analyseren van alles, omdat UCI-punten hetgeen is dat telt. Maar als je het mij vraagt: de waarde van een zege is ongeëvenaard. Ik ben niet iemand die veel wint. Maar als ik dat doe, brengt het wel wat teweeg in positieve zin. Dat hoor ik graag. En ik wil mijn ploegmaats ook helpen, zoals ik bij Mads Pedersen deed in de Giro.”
Wat wel verandert is met de ‘oude’ Ciccone, is dat hij veel minder grillig is in zijn prestaties. “Ik heb mijn plek gevonden”, vertelt hij aan de Italiaanse sportkrant. “Zonder valpartijen en ziektes sta ik er in de koersen die mij liggen. Ik moet wel realistisch zijn: Pogačar is buiten mijn bereik. Ik durf mezelf niet eens met hem te vergelijken. Jonas Vingegaard staat daar iets onder, maar ook hij is buiten mijn bereik. Daaronder zitten zeven of acht renners waar ik ook bij hoor. Ik kan in iedere koers meedoen. Wel miste ik een klassieker als San Sebastián op mijn palmares. Maar ik ging daarheen om te winnen, dus was dat geen verrassing.”
Heb jij RIDE Magazine al besteld?

Één van de meer zeldzame renners die nog lekker ouderwets beter en sterker wordt naarmate de leeftijd vordert, tegenwoordig is dat weer hip.