Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Giro 2024: Veelvraat Tadej Pogacar demonstreert ook in ingekorte bergrit
Een, twee, drie, vier, vijf! Tadej Pogacar heeft in de zestiende etappe van de Giro d’Itallia nog maar eens zijn suprematie getoond. De rozetruidrager reed op de steile Monte Pana ogenschijnlijk met de vingers in de neus naar zijn vijfde(!) ritzege. De jonge Giulio Pellizzari werd tweede, Daniel Felipe Martínez deed met een derde plaats goede zaken voor het eindpodium.
Vanuit Livigno, de finishplaats van de vijftiende etappe, begon het peloton dinsdag aan de derde week van de Giro d’Italia 2024. De zestiende rit trok vanwege sneeuwval helaas niet meer naar de top van de geplande Passo dello Stelvio, maar wel over de Umbrailpas. Althans, dat was toch het plan. Door de slechte weersomstandigheden (sneeuw, ijskoude regen en extreme temperaturen) werd uiteindelijk – na aandringen van de renners – besloten om ook deze beklimming uit het parcours te halen.
Winterse taferelen op de Umbrailpas – foto: Joris Knapen
Chaos alom in Livigno
Al had dit nog wel wat voeten in de aarde. Er was lang onduidelijkheid over de route van de rit en de Giro-organisatie bleek niet echt happig om de Umbrailpas te schrappen. De ploegen lieten echter unaniem weten niet te zullen starten in de zestiende etappe, tenzij de pas uit het parcours zou worden gehaald. RCS Sport ging uiteindelijk – na veel vijven en zessen – overstag. Er werd voor gekozen om de renners per auto’s te vervoeren naar Lasa, aan de andere kant van de Umbrailpas. Daar zou om 14.25 uur begonnen worden aan de ingekorte rit.
De 206 kilometer lange etappe werd zo ingekort tot een rit van slechts 118,4 kilometer, maar het beloofde alsnog een pittige onderneming te worden. In de laatste dertig kilometer moesten de coureurs zich nog over de Passo Pinei (23,4 km aan 4,7%) zien te hijsen. En alsof dat nog niet genoeg was, volgde er na een korte afdaling de slotklim naar Santa Cristina (6,5 km aan 6,1%), ook wel bekend als de Monte Pana. Hier konden de mannen voor het klassement elkaar zeker nog tot het uiterste drijven.
Alaphilippe en Maestri vinden elkaar weer na razendsnelle start
De eerste 83 kilometer verliepen echter in vlakke of dalende lijn. Dit zorgde voor een razendsnelle aanvangsfase, waarin er slag om slinger werd gedemarreerd. De eerste renner die wat voorsprong wist te vergaren, was Marco Frigo. De Italiaan van Israel-Premier Tech reed in hondenweer even voor het peloton uit, maar werd ook al vrij snel weer tot de orde geroepen. Een daaropvolgende aanval van vier renners zette meer zoden aan de dijk, aangezien het verschil al snel opliep richting de anderhalve minuut.
Julian Alaphilippe ging nog maar eens in de aanval – foto: Cor Vos
De ‘vroege vlucht’ leek vertrokken en niet voor het eerst in deze Giro was Julian Alaphilippe een van de aanvallers. De Fransman van Soudal Quick-Step kreeg net als in de rit naar Fano het gezelschap van de Italiaan Mirco Maestri (Team Polti-Kometa) en ook Davide Ballerini (Astana Qazaqstan) en Andrea Piccolo (EF Education-EasyPost) besloten er vanonder te muizen. In het peloton werd het vuile werk niet opgeknapt door UAE Emirates, de ploeg van roze trui Tadej Pogacar, of een van de andere teams met een klassementsrenner in de gelederen.
Quintana en Movistar nemen de koers in handen
De ploeg die het verschil met de kopgroep binnen de perken wist te houden, was Movistar. De Spaanse formatie trok vandaag duidelijk de kaart van Nairo Quintana en/of Einer Rubio. Quintana werd zondag nog tweede in de rit naar Livigno en had vandaag wellicht zijn zinnen gezet op de dagzege. Door het kopwerk van met name Fernando Gaviria werd de voorsprong van Alaphilippe en co gehalveerd: voor de voet van de ruim twintig kilometer lange Passo Pinei was het verschil al geslonken tot iets minder dan een minuut.
Dit was voor Alaphilippe het sein om het tempo op te krikken en zijn medevluchters overboord te gooien. Maestri (wie anders?) kon nog het langst aanhaken, maar de Italiaan kwam al snel de man met de hamer tegen. Alaphilippe had daarentegen nog wel iets over en deed zijn uiterste best om zo lang mogelijk uit de greep te blijven van de echte klimmers. In het inmiddels flink uitgedunde peloton was het nog altijd Movistar dat op kop reed, al was het nu wel aan de betere klimmers in deze ploeg om een verdere selectie door te voeren.
Alaphilippe had weer een begenadigde dag – foto: Cor Vos
Sterke Alaphilippe klimt verder, wachten op een explosie
Dit gebeurde echter en zo kon een sterke Alaphilippe toch weer wat verder uitlopen. De Fransman wist zijn voorsprong bij de Intergiro-sprint – op 28 kilometer van de streep – uit te diepen tot bijna twee minuten. Dat er niet al te stevig werd doorgereden in de groep, bleek wel uit het feit dat Filippo Fiorelli en Andrea Pietrobon in de tegenaanval gingen. Alaphilippe trok zich er allemaal weinig van aan en reed nog altijd een bijzonder strak tempo. Een probleem: de zwaarste klimkilometers moesten nog komen.
In de achtervolgende groep was men zich hier ook van bewust en dus bleef het verwachte vuurwerk uit. Toch zagen we op zeven kilometer van de top van de Passo Pinei weer een tegenaanval, dit keer van een oude bekende van de koploper. Pelayo Sánchez, de man die Alaphilippe in de gravelrit naar Rapolano Terme van de zege wist te houden, ging in zijn eentje op jacht naar de Fransman. Sánchez bleek alleen niet bij machte om het verschil te overbruggen, maar zijn demarrage bleek wel de katalysator voor nieuwe versnellingen vanuit het peloton.
Dan toch spektakel, Romain Bardet haakt al vroeg af
Op de steilere flanken van de Passo Pinei nam Quintana de favorietengroep op sleeptouw in dienst van Rubio en dit zorgde voor een eerste schifting. De overname van Quintana bleek echter van korte duur, maar Movistar had met Sánchez nog een laatste man die het kaf van het koren kon scheiden. En dat gebeurde ook: het tempo van Sánchez lag namelijk te hoog voor de nummer zeven in het klassement, Romain Bardet. De Fransman was zondag op weg naar Livigno nog een van de betere klimmers, maar zou vandaag veel tijd verliezen.
Ook voor Pogacar was het afzien in de regen – foto: Cor Vos
De groep der (overgebleven) favorieten kwam intussen steeds dichter bij Alaphilippe en dit was voor enkele renners het signaal om richting de Fransman te springen. Ewen Costiou (Arkéa-B&B Hotels), Christian Scaroni (Astana-Qazaqstan) en Giulio Pellizzari (VF Group-Bardiani CSF-Faizanè) vonden elkaar in hun poging om de oversteek te maken, maar Alaphilippe was zeker nog niet aan het einde van zijn Latijn. De tweevoudig wereldkampioen maakte nog altijd een kwieke indruk en bereikte als eerste de top van de Passo Pinei.
Alaphilippe weigert te plooien, maar ziet achtervolgers aansluiten
De eerste achtervolgers zaten echter op een zakdoek. Scaroni kwam een tiental seconden later boven op de Passo Pinei, maar Alaphilippe wist in de afdaling naar de slotklim naar Santa Cristina (6,5 km aan 6,1%, met pieken tot 15%) toch weer wat verder uit te lopen. Hierdoor begon hij met voorsprong van een twintigtal seconden op de eerste achtervolgers aan de laatste klim van de dag. De groep der favorieten, waar UAE Emirates het tempo bepaalde, zat daar nog eens 25 seconden achter.
Terug naar voren, waar een ijzersterke Alaphilippe nog altijd knap standhield. De koploper weigerde zich te laten inrekenen, maar kreeg in het zicht van de haven toch het gezelschap van Pellizzari, Costiou en Scaroni. Op ruim twee kilometer van de top ging het licht bij Alaphilippe – na een laatste kopbeurt – dan echt uit, net voor het aansnijden van de twee loodzware laatste kilometers. Op deze steile pentes trok de andere Fransman, Costiou, door. De renner van Arkéa-B&B Hotels sloeg even een gaatje, maar werd gecounterd door Pellizzari.
Pogacar op weg naar een nieuwe zege – foto: Cor Vos
Pogacar laat zelfs geen kruimels over voor de concurrentie
De jonge Italiaan van VF Group-Bardiani ging op en over Costiou en deed zo nadrukkelijk een gooi naar de overwinning. Het gevaar voor Pellizzari kwam echter van achteruit, want de groep der favorieten kwam door beulswerk van Rafal Majka plots heel erg dicht. De Pool reed de groep der favorieten volledig uiteen en daarna was het aan zijn kopman om een zoveelste mokerslag uit te delen aan de ‘concurrentie’. De Sloveen reed met ogenschijnlijk gemak – zonder zich bovenmatig in te spannen – weg van de overige klassementsrenners.
Pogacar reed daarna in een mum van tijd voorbij Costiou en Scaroni en ook de arme Pellizzari moest er aan geloven. Die laatste kreeg in de slotkilometer gezelschap van de Sloveen, probeerde nog even aan te pikken, maar moest dit al snel bekopen. En Pogacar? Die reed fluitend naar een nieuwe ritzege, zijn vijfde alweer in deze Giro. De 25-jarige coureur wist zo ook zijn al riante positie in het algemeen klassement nog verder te verstevigen. Pellizzari kwam als tweede over de streep, net voor Daniel Felipe Martínez.
Martínez deed zo goede zaken in de strijd om het eindpodium. Zijn directe concurrenten voor plek twee, Geraint Thomas en Ben O’Connor, verloren namelijk behoorlijk veel tijd. Aan de finish bleek het verschil tussen Martínez en Thomas 33 seconden in het voordeel van de Colombiaan, die zo over de Brit springt in het algemeen klassement. Het verschil tussen beide mannen is nu 22 seconden in het voordeel van de kopman van BORA-hansgrohe. O’Connor volgt inmiddels op 1:24 van Martínez.
RIT 
AK 
JONGEREN 
BERG 
PNT 
Mooi dat Arensman zijn kans mag gaan. Wie weet voelt Thomas zich echt minder worden.
Waarschijnlijk in de war met Tiberi…
Mea culpa taalpuristen uit Vlaanderen. Get a life. Of schrijf een boek.
Tip voor Evenepoel, Roglic en (misschien) Vingegaard: doe geen moeite voor de Tour, er zijn in juli ongetwijfeld nog andere, leuke wedstrijden met natuurlijke concurrenten. Indien niet, trek er dan met vrouw en kind voor 3 weken op uit, weg van alle ellende.
Goh, Merckx won z’n eerste Tour vóór Roger Pingeon, weliswaar een ex-winnaar maar ook niet één van de echt groten, en gouwe ouwe Poulidor…
2 verschillende prachtige renners. Pogacar natuurlijk de allroundste van allemaal. Geweldige coureur!