Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Giro 2021: Damiano Caruso zegeviert op Alpe Motta, Egan Bernal houdt stand
Damiano Caruso heeft de laatste bergrit in de Giro d’Italia gewonnen. De Italiaan van Bahrain Victorious wist op de slotklim naar Alpe Motta uit handen te blijven van Egan Bernal en Daniel Felipe Martinez, die de schade beperkten en zo met een geruststellende voorsprong aan de tijdrit in Milaan kunnen beginnen.
De twintigste rit in de Giro d’Italia voerde de overgebleven 144 renners over de Passo San Girardino, Splügenpas en de Alpe Motta. Voor leider Bernal was het devies vooral om niet te veel tijd te verliezen na de twee vorige bergetappes. Daarin werd hij stevig onder druk gezet door zijn belager Yates en moest hij meer dan een minuut van zijn voorsprong prijsgeven. Met een voorsprong van 2 minuten en 49 seconden kon hij zich in deze laatste bergrit nog wat permitteren.
In de openingsfase van de wedstrijd probeerden veel renners mee te glippen in de vroege vlucht. Voor het Bahrain Victorious van Damiano Carus en Team BikeExchange van Yates zou het tactisch goed uitkomen om een pion mee te hebben, maar zij slaagden daar niet in. Na dertig kilometer kregen negen renners de zegen van het peloton.
Van der Hoorn, Vervaeke en De Bondt mee in de vroege vlucht
Daarbij zaten met Dries De Bondt, Louis Vervaeke en Taco van der Hoorn twee Belgen en een Nederlander. Simon Pellaud, Giovanni Visconti, Felix Grosschartner, Vincenzo Albanese, Nico Denz en Matteo Jorgenson maakten de kopgroep compleet. In de vlakke aanloop naar de Passo San Girardino reden zij een voorsprong van krap vijf minuten bij elkaar.
foto: Cor Vos
Trek-Segafredo nam opvallend genoeg het heft in handen in de achtervolging. Zouden zij met Bauke Mollema en Vincenzo Nibali nog iets van plan zijn op een van de drie beklimmingen? Het antwoord liet nog even op zich wachten.
Vervaeke en Grosschartner beste klimmers op Passo San Girardino
Op de Passo San Girardino spatte de vroege vlucht al uiteen. Voor klimmers Vervaeke en Grosschartner ging het aan de voet van de beklimming te langzaam, waarna zij besloten om gezamenlijk ten aanval te trekken. Later kregen zij weer gezelschap van Albanese, Pellaud en Visconti.
Met een voorsprong van nog maar een minuut rondden zij de top van deze beklimming van eerste categorie. Niet alleen Trek-Segafredo was verantwoordelijk voor deze daling, maar ook Team BikeExchange en Team DSM. Het was duidelijk dat er in de laatste zestig kilometer nog wat stond te gebeuren.
Team DSM en Bahrain Victorious bundelen de krachten
In de afdaling zagen we een eerste teken aan de wand. Namens Team DSM splitsten Chris Hamilton, Michael Storer en Romain Bardet zich af van het peloton op jacht naar de koplopers, gevolgd door Pello Bilbao en Caruso. Toen de voorsprong nog twintig seconden was op het peloton, sloten de klassementsrenners met hun knechten vooraan aan.
foto: Cor Vos
Op weg naar de Splügenpas probeerden Storer, Hamilton en Bilbao hun kopmannen met een zo groot mogelijke voorsprong af te leveren aan de voet. Die grootst mogelijke voorsprong bleek uiteindelijk maar twintig seconden te zijn. Voor Bernal en Yates voorlopig nog geen reden om te panikeren.
Voorsprong van Caruso en Bardet groeit
Dankzij kopbeurten van Vervaeke, die daarna ook meteen overboord ging, Caruso en Storer groeide de voorsprong op de voorlaatste beklimming tot vijftig seconden. Dit was ook meteen de voorsprong waarmee de vier overgebleven koplopers aan de twintig kilometer lange afdaling naar Alpe Motta begonnen.
Aleksandr Vlasov kon zijn zenuwen in die afdaling niet meer onderdrukken. Met een aanval snoepte de renner van Astana-Premier Tech tien seconden van de achterstand af en reed hij het groepje der favorieten uit elkaar. INEOS Grenadiers riep de Rus snel weer tot de orde en zette de achtervolging op de klassementsrenners vooraan voort.
foto: Cor Vos
Martinez en Castroviejo houden schade beperkt voor Bernal
Dankzij het berewerk van Jonathan Castroviejo in de afdaling en Daniel Felipe Martinez op de slotklim, groeide de voorsprong van de aanvallers niet meer. Sterker nog, nadat Storer en Caruso overboord waren en Bardet en Caruso het zelf moesten doen, begon de voorsprong weer wat te krimpen.
In de slotkilometers werd duidelijk dat de roze trui van Bernal nooit echt in gevaar is gekomen: Caruso en Bardet vochten met een toegift van twintig seconden in de laatste twee kilometer alleen nog maar in de ritzege. Of kwam er nog een versnelling van achter?
Yates en Almeida lossen
Nee, bleek later. Door het hoge tempo van Martinez durfde niemand ook maar aan aanvallen te denken. Yates en Almeida moesten op anderhalve kilometer van de top als laatst overgebleven klassementsrenners zelfs Martinez en Bernal laten gaan.
Caruso houdt Bernal af
Vooraan was Caruso bezig aan een ijzersterke beklimming. Nadat hij Bardet overboord gooide, groeide zijn voorsprong zelfs weer op de twee Colombianen. Zo bekroonde hij zijn vermoedelijk aanstaande tweede plaats met een schitterende ritzege in Alpe Motta. Bernal en Martinez kwamen ongeveer een halve minuut na de Italiaanse winnaar binnen.
foto: Cor Vos
Ineos conservatief gereden. Bernal de terechte winnaar van dit rondje. Yates uiteindelijk niet sterk genoeg en Caruso terecht een plek hoger dan Yates.
Top 10 in een klassement
Affini 2x tweede
Bouwman die bijna een rit pakt
Ik vraag me wel af hoe het komt dat Almeida uiteindelijk nog voor bijna al de andere klassementsrenners eindigt: had hij gewoon een dipje en daarna een beter moment, of heeft de rest zich daar al een beetje vergaloppeerd?
Zeker niet gelopen
Of was het bericht sarcastisch bedoeld? ;)
Ik denk de volgende dingen :
10 k tt is iets anders dan 30 k tt
Caruso is een betere tijdrijder en heeft meer body op het biljartplatte
Bernal heeft de druk en minder body op het biljartplatte.
Al met al acht ik het niet uitgesloten dat Caruso 2 min sneller dit kunstje af kan wikkelen, ik denk dat het een dubbeltje op zijn kant wordt. Ik supporteer geen van beiden maar de spanning an sich.
Verder knalrit
Voorts ook een kleine vermelding voor Denz. Gelost worden (of wachten, waarschijnlijk dat) en dan op kop van het peloton vlammen en er een minuut afkrijgen. Deed Bardet dat ook niet als neoprof in de AGR?
Mooi voor Caruso. Vaak goed, maar zelden prominent in beeld. Knap hoe ze zich herpakt hebben als ploeg na het wegvallen van Landa (en Mohoric).
TJV: glas halfleeg is geen trui, geen etappezege. Glas halfvol: met Foss, Bennett en Bouwman kort in het klassement. En wie weet wat Affini morgen kan.
DQS: gifbeker halfvol: de beoogde kopman was op 1 rit na op de afspraak, met nog uitzicht op plek 5 (of misschien zelfs 4?). Gifbeker half leeg: dit is niet waar ze voor gekomen waren: nul truien, geen podium, nul ritzeges (tenzij Cavagna morgen de meubelen gaat redden).
In principe is Thomas de kopman. Zou op gelijke voet staan met Carapaz, maar daar geloof ik niet in. Thomas is een Brit en heeft de tijdritten deze Tour mee. Ik heb zelf veel meer met Carapaz en hoop dat hij Thomas z’n hielen laat zien, straks. Objectief gezien, denk ik echter dat Thomas gewoon de kopman voor Ineos in de Tour is.
Ik zou zelfs durven stellen dat Almeida niet enkel heeft bevestigd, maar gewoon een stap heeft gezet. Niet (of nog niet) als je aan scorebord journalistiek doet, maar gewoon als je kijkt hoe hij rijdt en wie hij bergop achter zich laat. Deelnemersveld lijkt me gewoon sterker dan vorig jaar, en het niveau in de breedte een stukje hoger. Tenminste, het zou mij verbazen als Rohan Dennis hier de boel bergop kapot zou kunnen rijden....
2. Caruso
3. Yates
4. Vlasov
5. Martinez
6. Almeida
7. Carthy
8. Bardet
Bernal keurig voortgetrokken door gaucho Martinez; de jeugdige taaiheid van Almeida blijft fascinerend.
Almeida zal morgen nog twee of drie voorgangers voorbij snellen verwacht ik.
Het mooist was het stuk met tifosi ca. 1,5 km voor de finish tot de hekken. Zonder mee te rennen stond daar werkelijk iedereen te springen en juichen. Caruso leek er ook energie van te krijgen.