Oscar Freire wist gisteren eindelijk mee te strijden om de etappewinst, helaas kwam de Spanjaard van Rabobank net te kort voor de overwinning. Aan Rabosport liet de sprinter weten dat hij zich gisteren erg goed voelde en dat hij normaal gesproken zeker had gewonnen, als de hele ploeg voor hem had kunnen rijden.

De heuvel waar de finishlijn op getrokken was, paste goed bij de kwaliteiten van Freire. “De aankomst had ik zelf niet beter kunnen neerleggen. Maar dan rijden ze wel met zijn allen in mijn wiel. Dat wist ik voor we vandaag gingen vertrekken, maar ik was er niet bang voor. Uiteindelijk is het nog bijna gelukt ook, maar Thor Hushovd was heel sterk. Hij was de laatste die overbleef, maar hem kreeg ik er niet meer af. Drie versnellingen was er net een teveel.”

Zelf heeft de Spanjaard alles gegeven, maar het was niet genoeg. “Ik heb precies gedaan wat ik in deze situatie moest doen. Toen Feillu versnelde, moest ik er wel achteraan. De rest zat te gokken. Als ik niet reageer, wint hij. En toen kwam Pozzato. Dat lukte ook nog. Ik merkte dat er steeds meer achter mij in de problemen kwamen, maar Hushovd voelde ik gewoon. Dat hele laatste rechte stuk zat hij op mijn wiel. Ik wist het en ik voelde het. Maar wat kon ik meer doen?”

Voor de drievoudig wereldkampioen is het naar eigen zeggen toch jammer dat hij geen ploeg heeft die helemaal voor hem de sprint aantrekt. “Juan Flecha was geweldig in de straten van Barcelona. Zonder hem pakken we Millar niet eens meer terug, maar op Montjuic was Juan op en dat snap ik heel goed. Wanneer ik een sprintersploeg als Colombia bij me had gehad, had ik hier nooit kunnen verliezen. Maar wij hebben een ploeg die is afgestemd op het klassement. Een begrijpelijke keuze en ook een waar ik vrede mee heb. Dit wist ik van tevoren. Normaal vind ik ook wel mijn eigen weg, maar vandaag was het MIJN etappe. Dat wisten ze allemaal. Alleen is deze klus dan niet te volbrengen. Dat kan niemand.”

Thor Hushovd wist vooraf zeker dat hij enkel Freire in de gaten moest houden. “Dit is een fantastische overwinning voor mij. Ik voelde me de hele dag sterk en aan de voet van de slotklim werd ik perfect gestuurd door mijn ploegmaats. Ik zat in het wiel van Freire en wist dat ik op de juiste plaats zat. Ik was dan nog sterk genoeg om uit zijn wiel te komen.”