Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Felle kritiek op UCI World Gravel Series, renster SD Worx weigert nog te starten
De Gravel One Fifty in Drenthe is enkele rensters niet goed bevallen. Zij doen op sociale media hun beklag over de veiligheid van de wedstrijd en de startvolgorde in de UCI Gravel World Series. Zo laat Geerike Schreurs (SD Worx-Protime) weten dat ze niet meer wil deelnemen aan de wedstrijdserie als er niets verandert aan het format. Ook Larissa Hartog, die bij een val meerdere botbreuken opliep, en Tessa Neefjes roepen op tot verandering.
“Gisteren reed ik voor het eerst Gravel One Fifty”, schrijft Schreurs op Instagram. “Het was ook meteen de laatste keer, tenzij het startformat verandert. En ik kan zonder aarzeling zeggen dat het ook mijn laatste UCI Gravel World Series-wedstrijd zal zijn, tenzij ze een vrouwenrace zonder mannen kunnen garanderen.”
De wedstrijd was ‘frustrerend’ voor de vrouwelijke deelnemers, aldus Schreurs. “Al vroeg in de wedstrijden werden we ingehaald door de mannen van 19–34 jaar. Vanaf dat moment is het geen koers meer, maar overleven. Het draait dan niet meer om wie het slimst of sterkst koerst, maar om wie het langst kan aanhaken.”
“Die mannen nemen risico’s die ik niet meer wil nemen. Ik heb meerdere crashes weten te ontwijken, vocht me telkens terug, tot ik uiteindelijk in een valpartij belandde die ik onmogelijk kon vermijden. Gelukkig ben ik helemaal oké, maar mentaal kon ik me daarna niet meer herpakken. En het zette me aan het denken over hoe vermoeiend het is dat we nog steeds zo hard moeten vechten voor onze eigen plek in deze sport. Ik ken de mannen met wie ik rijd niet — ik weet niet of ze technisch goed zijn, of gewoon roekeloos. Hoe dan ook: het is geen eerlijke of veilige situatie.”
Larissa Hartog: “Er is duidelijk verandering nodig”
Terwijl Schreurs bij haar valpartij met de schrik vrijkwam, brak Larissa Hartog bij een val haar sleutelbeen en vier ribben. “Ik deel mijn verhaal in de hoop dat het bijdraagt aan meer veiligheid voor alle deelnemers aan de UCI Gravel World Series, want er is duidelijk verandering nodig”, schrijft de 23-jarige renster.
“De dag was ronduit chaotisch. De mannen in de age group-categorieën (meer dan 2000 deelnemers) startten vlak na ons en haalden ons al binnen 20 kilometer in. Daardoor werd de vrouwenwedstrijd een strijd om wie het langst in het wiel van de mannen kon blijven hangen. Omdat het parcours vlak en razendsnel was, raasden grote groepen met hoge snelheid over smalle wegen langs ons heen. Daarbovenop reden er ook nog auto’s op het parcours, en veel renners namen grote risico’s. Dat leidde tot meerdere valpartijen.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Eerste hulp
Hartog ging tijdens de wedstrijd twee keer onderuit. Ze noemt haar tweede val ‘gewoon pech’, maar voelde wel meteen dat het mis was. En ze kreeg niet direct hulp. “Terwijl ik daar lag, suisden honderden renners rakelings langs me heen. De hulppost kon me niet meteen bereiken door de constante stroom van renners. Het aanwezige personeel greep niet in en maakte geen ruimte.”
“Sommige renners riepen zelfs tegen de hulpverleners dat ze ‘aan kop reden in hun age group’ en dat ze uit de weg moesten gaan. Maar dat is toch niet hoe eerste hulp hoort te werken? Lieve mederenners: geef hulpverleners alsjeblieft de ruimte om iemand in nood te bereiken — het kan levensreddend zijn als het ernstiger is. Die paar seconden zijn niets vergeleken met uren koers. Ik ben dankbaar voor de renners en toeschouwer die wél stopten en me veilig hielden.”
Hartog benadrukt ook dat ze de organisatoren die gravelwedstrijden mogelijk maken dankbaar is. “Maar er moet duidelijk iets veranderen om de veiligheid te verbeteren en vrouwen een eerlijkere race te bieden. Dit gaat niet alleen over deze wedstrijd — dit is slechts de aanleiding. Laten we dit gesprek samen starten: organisatoren én renners, mannen én vrouwen. (…) Voor nu staat me een lange revalidatie te wachten met meerdere breuken. Maar ik ben vastbesloten om sterker terug te komen, zoals ik na eerdere tegenslagen ook heb gedaan.”
Tessa Neefjes: “Complete chaos”
Gravelprof Tessa Neefjes richt zich eveneens tot de UCI en UCI Gravel World Series. “Het is hoog tijd om serieus na te denken over de veiligheid en opzet van deze wedstrijden”, schrijft de renster van Liv Cycling. “Met bijna 2300 deelnemers is het geweldig om te zien hoe groot gravel aan het worden is. Maar dat betekent ook dat veiligheid belangrijker is dan ooit.”
“Als elitevrouwen startten we vlak na de elitemannen, maar met alle mannelijke age group-renners direct achter ons. Het was complete chaos op de smalle paden, waar grote groepen mannen uit de age group ons op volle snelheid probeerden in te halen. Dit is niet veilig. Niet voor ons, en niet voor hen. In de eerste 90 minuten waren er crashes, rondvliegende fietsen en overal riskante acties. (…) De huidige opzet zorgt voor geen enkele renner voor een eerlijke race. Laten we dit aankaarten voordat er echt iets ernstigs gebeurt.”
De zege in de vrouwenwedstrijd van Gravel One Fifty ging naar Femke Markus. Bij de mannen won Jordan Habets.
Dit bericht op Instagram bekijken
Het is nu een ordinair verdienmodel geworden, licenties verkopen aan zowel deelnemers als organisatoren. Als er al eens een botje sneuvelt is dat collateral dammage, net zoals in hun etalage, de WorldTour…
Het gravelplezier beleef je alleen of met een groepje gelijkgestemden, niet meer in die massa-events…
Dat moest ik even kwijt…
Allereerst; de dames dienen een volwaardige wedstrijd die ze zonder interruptie moeten kunnen rijden. In gran fondo's wordt als sinds jaar en dag door elkaar gestart, maar zijn er ook geen elite categorieën. Gezien het snelheidsverschil met achtervolgende categorieen lijkt de oplossing zoals in Limburg één van de weinige logische oplossingen: Start als laatste categorie in de lange afstand. Veel achterblijvers koersen toch een stuk bedachtzamer.
Ten tweede; het koersgedrag van sommige deelnemers in de eerste twee agegroups in ronduit schofterig te noemen. Een aantal crashes zien gebeuren en ook persoonlijk meegemaakt doordat iemand ronduit van de weg werd geduwt (met een duw van een hand!) Afsnijden, wegbeuken etc. leek vrij normaal te zijn.
Renners die ondanks dat de regels het niet toelaten toch bevoorraad worden op een onverharde strook met gekke slingers en valpartijen tot gevolg. De risico's die genomen worden lijken extreem veel hoger te zijn dan in een wegkoers.
Veel van de acties zouden in een normaal rondje om de kerk of een koers in de polder nooit geaccepteerd worden. Andere renners zouden je hier op aanspreken of je zou uit koers gehaald worden als een jury het zou zien. De aard van deze wedstrijden (lang parcours, groot snelheidsverschil) zorgt echter dat de "dader" al snel weer uit beeld is en die nooit echt gecorrigeerd kan worden. (of nog erger, wel iemand aanspreken op zijn actie en daarmee gewoon de sloot ingereden worden) Met startvelden van 400+ renners gaat die sociale controle er ook nooit komen en vrees ik voor de toekomst van deze sport.
Overigens complimenten aan de organisatie. Zeer veel vrijwilligers gezien die écht hun best deden om het verkeer in goede banen te leiden. Deze koers is uniek in zijn soort en opzet en dat maakt hem ook zo mooi. Dat sommige automobilisten of recreatieve fietsers dat dan volledig negeren is voor een enkele verkeersregelaar ook niet te handhaven.
Maar los daarvan is de mentaliteit in granfondo's en gravelwedstrijden inderdaad extreem stuitend. Is het de straffeloosheid, is het gewoon statistiek (op 2000 renners meer kans op 10 schoften dan op 200), is het de hunkering naar de Q, is het toch het gebrek aan ervaring en risico's inschatten.
Maar dat de sport zichzelf op die manier kapotmaakt is het grote risico. Ik schakelde van elite2-koersen over naar granfondo's en gravel omdat ik het beu was om m'n leven elke 10km te zien voorbijflitsen in wedstrijden, maar betrap mezelf erop dat nu ook de granfondo's meer en meer van de planning verdwijnen en plaats maken voor sportieve uitdagingen waarbij het onderlinge respect tussen deelnemers veel groter is.
Maar als je de pro-vrouwen achteraan laat starten dan gaan ze toch enorm veel nadeel hebben van de tragere mannen en vrouwen? Een beetje zoals bij loopwedstrijden waar ook veel opstropt door de tragere lopers (die vaak zo stom zijn om vooraan te gaan staan bij de start en iedereen pissig maken :-p)
@kennie: dat klopt ook. En er is natuurlijk die snelheidscomponent. Misschien dat er in loopwedstrijden ook schoften meelopen maar die kunnen je niet zo in gevaar brengen als het niet aan 50k/h is en niet op een tuig dat ze eigenlijk niet zo goed kunnen besturen.
Gefeliciteerd stelletje ego-trippers dat je te slecht bent om te winnen in de wielrennerij, gaat gravelen en concludeert dat je daar kunt winnen dus er weer een wedstrijd van maakt.
Ga is gewoon lekker fietsen en accepteren dat je niet de beste bent, dat er Mathieu vd Poels, Tadej Pogacar en Longo Borghini's in de wereld zijn die gewoon beter zijn en geniet van wat je zelf doet ipv met 2000 over een parkoers elkaar proberen dood te rijden.
De age group 19-34 is sowieso onzin. Laat die mensen gewoon bij de elite starten. Veel wannabe’s maken dan al geen schijn van kans meer en haken wel af.
Age group gewoon vanaf 45. Tot die leeftijd kun je prima met de elite mee.
Probleem blijft dan ook dat 45+ mannen ook wel eens de elite vrouwen kunnen bijbenen. En tussen de 19-34 mannen zitten er ook heel wat die zo'n evenement als een tourtocht opvatten of als een leuk dagje gravel rijden met wat vrienden. En die mannen gaan dan weer in de weg rijden voor de elite vrouwen. Het blijft een combinatie van wedstrijd en tourtocht...
Geen idee waarom er voor alles een wedstrijdcategorie in het leven geroepen moeten worden. In de age group kun je lekker pakken dus. Maak er gewoon een toertocht van. Wie per se wedstrijdje wil rijden, doet maar met de elite mee.
Elite vrouwen moeten niet zo zeuren vind ik als 45-plussers hen al eraf gaan rijden... Het is ook gravel. Als iemand in het wiel van een 45 plusser kan zitten en een ander wordt gewoon uit het wiel gereden, dan is die eerste ook gewoon beter.
Achter de elite starten is niet goed, achter de age groups niet, als eerste niet, als laatste niet etc.
Eerst krijg je de fase dat mensen die geen wedstrijden (willen) rijden dit soort dingen gaan rijden als toertocht. En dan moet het op een gegeven moment toch weer een wedstrijd worden.
Jaaaren geleden weleens zoiets gereden waar je eerst in groep reed en dan laatste deel vrije wedstrijd. Ik reed toen nog wedstrijden. Wat een ellende. Hoop geduw, getrek, gedrang, mensen die totaal niet in een groep kunnen rijden, etc.
De helft wilt VOOR de mannelijke age-groepen starten; want hé "wij zijn wel ELITES hééé". Ze vinden het vervelend dat ze worden opgehouden door de zwakkere amateurs.
De andere helft wilt erachter starten omdat ze ondanks hun elite-status dan toch de eerste de beste amateur niet kunnen volgen.
Sommige dames komen dan met het briljant idee om drie kwartier voor de rest te mogen starten. Ja allemaal leuk en wel. Krijg dat als organisatie maar eens uitgelegd bij de lokale authoriteiten qua leefbare mobiliteit in de regio.
Bovendien kunnen die zogenaamde elites er ook misschien beter over nadenken om met hun roekeloos en egocentrisch gedrag terug het Gran Fondo-circuit te gaan verzieken, we hebben daar in de gravel-scene geen boodschap aan.
Ik heb hm eergisteren ook gereden. Met een dosis gezond verstand kom je al een heel eind. Ik heb me goed geamuseerd in de achterhoede.