Materiaalzone 
Fietstoerisme 
EK veldrijden 2025: Toon Aerts troeft Thibau Nys af na bloedstollende strijd in Middelkerke
Toon Aerts is voor de tweede keer in zijn carrière Europees kampioen veldrijden geworden bij de elite mannen. Na een razend spannende strijd in Middelkerke versloeg hij Thibau Nys in de sprint. Joran Wyseure pakte het brons.
Het beloofde vooraf een spannend EK in te worden. Thibau Nys gold als voornaamste kanshebber, maar de titelverdediger voelde zich mede door ribklachten niet kiplekker. Bovendien was de concurrentie groot, vooral binnen de eigen Belgische ploeg. Zo stonden zandspecialist Laurens Sweeck, Michael Vanthourenhout en Toon Aerts aan de start. Nederland rekende op Pim Ronhaar en Joris Nieuwenhuis, onlangs winnaar in Lokeren.
Veel wisselingen
Terwijl Toon Aerts het beste uit de startblokken schoot, vertrok Nys een stuk minder goed. De topfavoriet schoof daarna met één manoeuvre op naar de top-vijf, maar verloor vervolgens weer wat terrein. Alles zat echter nog op een zakdoek. Bij de eerste doorkomst, had Mees Hendrikx de koppositie. Ook bij het eerste plukje renners: Vanthourenhout, Nieuwenhuis, Ronhaar, Nieuwenhuis, Cameron Mason, Niels Vandeputte, Felipe Orts, Joran Wyseure en Nys. Op een klein gaatje volgde Sweeck.
Michael Vanthourenhout in de openingsfase – foto: Fotopersburo Cor Vos
In de tweede van acht rondes volgde een versnelling van Vanthourenhout. Hij sloeg een gaatje, maar Ronhaar en Nieuwenhuis keerden vlot terug en even later volgden ook Wyseure, Aerts en Nys. Ook de andere favorieten konden hun karretje in ronde drie weer aanhaken. In diezelfde ronde trok Aerts door. De Belg nam wat afstand van de rest, waarna Ronhaar overstak en gelijk overnam. Maar ook dit keer wist de rest weer aan te sluiten. Zo kregen we steeds weer een andere situatie.
Kopgroep groeit
In ronde vier bleef dat voortduren. Eerst nam Nys het initiatief, vervolgens voerde Vanthourenhout de forcing. Onder impuls van laatstgenoemde scheidden vier renners zich af: Vanthourenhout zelf, Nys, Ronhaar en Wyseure. Dit kwartet creëerde de eerste serieuze kloof van de dag. Half koers hadden ze dertien seconden voorsprong. In ronde vijf, waarin Ronhaar even was weggereden bij de rest, groeide dit gat tot 21 tellen. Kregen we een vierstrijd?
Daar leek het op, maar in de zesde ronde dichtte Aerts op indrukwekkende wijze de bres. En onder aanvoering van Mason kreeg ook de rest de kopgroep weer in het zicht. Mason sloot voor de passage over het strand zelfs weer aan, daarna volgde Emiel Verstrynge en ook Hendrikx zat nog op het vinkentouw. Met nog acht kanshebbers gingen we de slotronde in. Wyseure leidde dit achttal bij het luiden van de bel en gaf flink gas.
Ronhaar was een van de smaakmakers – foto: Fotopersburo Cor Vos
Aerts klopt Nys
Richting het strand nam Ronhaar de kop. Nys probeerde hem bij de daaropvolgende looppassage te passeren, maar slaagde daar niet in. De Nederlander hield zo de kop, maar Aerts, Wyseure en Nys zaten nog in zijn spoor, terwijl ook Mason en Verstrynge nog niet kansloos waren. Nys wist daarna Ronhaar toch voorbij te rijden, maar zag op zijn beurt Aerts passeren. Wel zat Nys nog in het wiel van Aerts bij het opdraaien van de laatste rechte lijn. Een sprint moest beslissen wie van hen de Europese kampioen zou worden.
Aerts ging van de kop aan en hield stand. Zo won hij voor de tweede keer in zijn carrière het EK, negen jaar nadat hij in 2016 ook de Europese titel pakte. Nys moest na zijn zege van vorig jaar genoegen nemen met zilver. De derde plek ging naar Wyseure.
EENDAG 
Nu verspil je de helft van je explosief moment om uberhaupt terug vooraan te raken. Vanop kop is 't misschien minder verrassend, maar lijkt het me toch veel efficiënter.