foto: Sirotti

Tegen het einde van het jaar is iedereen in de ban van lijsten en jaaroverzichten. Wij als redactie van WielerFlits hebben tien momenten van het afgelopen seizoen op een rijtje gezet. In deze eindejaarspoll kiezen jullie het meest memorabele wielermoment van 2013. Tragiek en vreugde zijn inherent aan de wielersport en daarom kwamen wij tot de volgende tien zeer diverse, maar daarom niet minder memorabele hoogtepunten van het afgelopen seizoen.

Ciolek wint helse Milaan-San Remo voor Afrikanen

Gerald Ciolek zorgde voor de eerste WorldTour-overwinning van MTN-Qhubeka, de eerste Afrikaanse ProContinentale-wielerploeg. De epische Milaan-San Remo, waarin door sneeuw en kou verschillende bergen moesten worden geschrapt, werd zelfs een deel van het parcours overbrugd per ploegbus. Liefst 106 renners gaven er onderweg de brui aan.

Zie hier hoe renners en ploegleiders zich uitten tijdens de busrit, waarin velen de kans schoon zagen om een warme douche te nemen en op te warmen, terwijl het buiten steeds witter werd.

Na de Poggio di San Remo, de slotklim van La Primavera, bleven zes renners over: Sagan, Cancellara, Ciolek, Chavanel, Paolini en Stannard. Peter Sagan leek de grote favoriet, maar in de sprint die volgde in de straten van Sanremo, moest de Slowaak buigen voor Gerald Ciolek.

Sagan deklasseert tegenstand met winst en wheelie in Gent-Wevelgem

Peter Sagan toonde dit seizoen weer zijn klasse in verscheidene koersen. Ook dit jaar reed de talentvolle Slowaak in de voorjaarsklassiekers naar vele ereplaatsen. In Gent-Wevelgem pakte hij zelfs de winst, nadat hij in volle finale zelf het initiatief nam en weg reed uit een groep prominenten. Met een wheelie in de laatste meters liet de 23-jarige Sagan zien wie de beste was in de Vlaamse voorjaarskoers.

Cancellara verslaat Vanmarcke op wielerbaan Roubaix
Een juichende Cancellara en een huilende Sep Vanmarcke waren de beelden, die na afloop van Parijs-Roubaix de wereld overgingen. Een kopgroep van vier renners ging gezamenlijk op de kasseipassage van Carrefour de l’Arbre af. Vandenbergh, Stybar, Cancellara en Vanmarcke waren overgebleven na ruim 200 kilometer. Voor beide Omega Pharma-QuickStep-renners verliep deze passage echter niet gewenst. Stijn Vandenbergh kwam ten val na aanraking van een toeschouwer en Zdenek Stybar kon maar net op zijn fiets blijven zitten na een touché van een fan.

Sep Vanmarcke, toen nog Blanco Pro Cycling, ging samen met Fabian Cancellara af op de wielerbaan van Roubaix. Surplace gingen de twee over de welbekende Vélodrome. Vanmarcke werd op kop gedrongen door de ervaren Zwitser, die het in de sprint afmaakte, ware het met enkele millimeters verschil. In de achtergrond werd onze landgenoot Niki Terpstra nog derde.

Belkin en Omega Pharma-QuickStep gooien Tour op de kant
De dertiende etappe van de Tour de France zorgde voor veel wijzigingen en verschillen in het algemeen klassement. Vooraf kreeg de rit de stempel ‘overgangsetappe’ opgeplakt, maar gele trui-drager Chris Froome werd al snel uit zijn droom verlost door drie ploegen. Tachtig kilometer voor het einde zetten twee ploegen het peloton op de kant, Belkin en Omega Pharma-QuickStep maakten ideaal gebruik van de sterke wind die opstak. Grootste slachtoffer was Alejandro Valverde, de Spanjaard verloor door materiaalpech uiteindelijk tien minuten op de eerste groep.

Na de eerste schifting, volgde op dertig kilometer van de streep in Saint-Armand-Montrond een tweede schifting plaats. De ploeg van Alberto Contador, Saxo-Tinkoff, voegde zich bij de Nederlandse en de Belgische formatie en nadat Lars Boom een gat liet vallen, zat Chris Froome in de moeilijkheden. Cavendish, Sagan, Mollema, Ten Dam, Kreuziger en Contador zaten aan de goede kant van de streep en reden de leider op een minuut achterstand. In de sprint van het selecte groepje pakte Cavendish de zege, voor Sagan en Mollema, die opschoof naar een tweede plek in het algemeen klassement.

Mollema en Ten Dam zorgen voor ‘Tourkoorts’
‘Bau en Lau’ werden tijdens de Tour de France de helden van wielerminnend Nederland. Na de eerste bergetappe, waarin de Sky-mannen Froome en Porte de lakens uitdeelden, werden beide Nederlanders van de vernieuwde Belkin-ploeg vierde en vijfde. Bauke Mollema leek vroeg af te moeten haken, maar na een fantastisch slotstuk werd de Groninger vierde. Laurens Ten Dam verraste vriend en vijand met een vijfde plek, waardoor Belkin met twee renners in de top-5 de Tour vervolgde.

Na de waaieretappe naar Saint-Armand-Montrond, waarin Froome en Valverde op achterstand werden gereden, stonden Mollema en Ten Dam opeens tweede en vijfde. Eindelijk weer een Nederlander op het Tourpodium leek een kwestie van tijd te zijn gezien de vorm van beide heren. Na de rit naar de Mont Ventoux waren die kansen echter geslonken, Mollema kon met moeite zijn tweede plek vasthouden, maar Contador zat hem al op de hielen. In de tijdrit naar Chorges verloor Mollema twee minuten en zakte naar een vierde plek, Ten Dam werd zevende. Ook in de etappe naar Alpe d’Huez konden de Nederlanders geen slag slaan en dat resulteerde in een zesde plaats voor Mollema in het uiteindelijke eindklassement. Laurens Ten Dam werd uiteindelijk nog dertiende, maar de Belkin-mannen zorgden wel voor ware ‘Tourkoorts’ in Nederland.

Chris Froome maakt favorietenrol waar in Tour zonder superploeg

Dit was het moment voor Chris Froome, hij zou een jaar na zijn ploeg- en landgenoot Bradley Wiggins, de Tour de France moeten winnen. Velen oordeelden dat Froome in 2012 al de beste was, en dat bevestigde de in Kenia geboren Brit in de afgelopen Tour de France. In de eerste bergrit naar Ax 3 Domaines degradeerden Froome en Porte de tegenstand, Froome was direct leider van het klassement en stond die plaats uiteindelijk niet meer af.

In de tijdritten breidde Froome zijn voorsprong op de concurrentie uit. Helaas had zijn beoogde meesterknecht Richie Porte veel tijd verloren in de rit naar Bagnères-de-Bigorre, maar ook zonder die hulp wist Froome zich te redden. Even kwam zijn leiderstrui in gevaar, nadat Saxo-Tinkoff en Belkin in de waaieretappe de leider in het nauw dreven, maar twee ritten later, met aankomst op de Mont Ventoux, toonde Froome weer zijn klasse en soleerde naar de zege. Na de tijdrit naar Chorges, die de Brit ook nog op zijn naam schreef, was de eindzege veilig. In de ritten die volgden wist hij zich staande te houden, waarna hij in Parijs zijn eerste eindzege in de Tour pakte.

Tony Martin vs. Aanstormend peloton
Eén tegen honderd, het is een televisie spelprogramma, maar in de Vuelta a España 2013 werd het werkelijkheid. De 175 kilometer lange rit werd gekleurd door wereldkampioen tijdrijden Tony Martin, de Duitser van Omega Pharma-QuickStep. Na vijf kilometer demarreerde hij alleen uit het peloton, waarna hij in zijn eentje richting de finishplaats Cáceres reed. Op tien kilometer van de streep leek het einde voor Martin in zicht, maar die had echter nog reserves overgehouden. Het peloton, dat uit was op een massaspurt, kwam bijna tot in zijn achterwiel, maar geheel sloot het peloton niet aan.

Der Panzerwagen liep zelfs tientallen seconden weg van het peloton, dat maar niet dichterbij kwam. Orica GreenEDGE en Argos-Shimano probeerden een treintje op gang te zetten in de slotkilometer, maar uiteindelijk was het Fabian Cancellara, de voormalig wereldkampioen tijdrijden, die zijn rivaal Tony Martin in extremis terugpakte. De Deen Michael Morkov greep uiteindelijk de zege, waar de streep voor Martin honderd meter te ver lag.

Horner houdt Nibali van zich af en pakt eindzege Vuelta
De 42-jarige Chris Horner werd door velen uitgelachen, toen hij voor de Vuelta aangaf dat hij zichzelf een kans toedichtte voor de eindzege van de Vuelta a España. De ervaren rot reed in de derde etappe, de eerste met aankomst bergop, echter al indrukwekkend weg van de concurrentie. Eén dag mocht de Amerikaan genieten van de leiderstrui, die daarna via Nibali, Roche en Moreno weer bij Horner om de schouders hing. Op de Alto de Hazallanas deelde Horner een tik uit aan de concurrentie, die hij bijna op een minuut reed.

De Italiaan Vincenzo Nibali, die eerder dat jaar de winterse Giro op zijn naam schreef, was Horners grootste vijand voor de rode trui. In de tijdrit die volgde greep Nibali de trui terug, maar de stugge Horner gaf niet op. Twee mindere etappes van Nibali deden Horner de leiderstrui doen herpakken, die hij niet meer afstond in de slotetappe naar de top van de Angliru. De vele aanvallen van Nibali op de steile flanken van de Angliru werden allemaal gepareerd door de Amerikaan, die in de laatste meters zelfs wegreed bij de vermoeide Nibali, die moest buigen voor de veteraan.

Gesink sprint Sagan uit het wiel in Canada
Robert Gesink kende een teleurstellend jaar. In de Giro, waarin hij goed begon, moest de Varssevelder uiteindelijk opgeven, een dag voor de Giro zijn einde kende. Op dat moment stond hij twaalfde in het algemeen klassement. Hij was echter wel dicht bij een ritzege. In etappe zestien was hij met Intxausti, Kangert en Niemiec op weg naar de straten van Ivrea, toen een kilometer voor het einde zijn ketting brak, waardoor zijn kans op de ritzege wegvaagde.

In dienst van Bauke Mollema en Laurens Ten Dam reed Gesink de Tour de France, waarna hij zijn doelen richtte op het Canadese tweeluik en het WK. Eerder al – in 2010 – zegevierde Gesink in de GP van Montréal en dit maal ging hij met de zege aan de haal in Québec. Op imponerende wijze probeerde Niki Terpstra weg te geraken op vijftien kilometer, maar nadat hij teruggepakt werd door Gesink en Sagan, klaarde Gesink zelf de klus in de sprint. Veelwinnaar en grote favoriet in Québec was Peter Sagan. De Slowaak zat in het wiel van de Belkin-renner, maar hij moest de sprintende Gesink laten gaan.

Rui Costa straft Spaans geblunder af en pakt regenboogtrui
Het WK in Florence werd gekenmerkt door regen en valpartijen op het heuvelachtige parcours. Aftredend wereldkampioen Philippe Gilbert startte met nummer 1 en probeerde in Italië zijn regenboogtrui te verdedigen. Na een zeer lange aanloop, waarin vele uitvallers genoteerd werden, volgde het spektakel pas in de slotronde. Vincenzo Nibali viel op het kletsnatte parcours, maar kwam net op tijd terug, zodat hij een aanval van Joaquim Rodriguez kon counteren op de laatste beklimming van de Fiesole.

Rui Costa, Alejandro Valverde, Rigoberto Uran, Vincenzo Nibali en Joaquim Rodriguez kwamen in de afdaling bijeen, maar na een valpartij van Uran bleven de overige vier over. Een aanval van Joaquim Rodriguez op twee kilometer van het einde leek het wereldkampioenschap te beslissen, zeker omdat Rodriguez met Valverde een ploeggenoot in de achtervolgende groep had zitten. Echter kon deze niet reageren op een aanval van Rui Costa op anderhalve kilometer van de streep.

Costa reed met een grote versnelling naar Rodriguez, die zich helemaal leeg had gereden. De sprint-à-deux die volgde was een prooi voor Rui Costa, die daarmee het tactische geblunder van de Spanjaarden keihard afstrafte. Na afloop waren de reacties van de Spanjaarden niet al te positief, zo was de bondscoach niet blij met het optreden van Valverde, die volgens Rodriguez riep dat hij een gat zou laten vallen. Rodriguez: ´´Hij hoefde alleen maar op Costa te letten.” Door zijn winst mag Costa zich het komende jaar hullen in de regenboogtrui.

Kies nu jouw wielermoment van het jaar in de WielerFlits-poll!