Eerlijke Sam Bennett: “Ben momenteel de zwakke schakel in onze sprinttrein”
Sam Bennett wacht nog op zijn eerste overwinning van 2022. De Ier, die afgelopen winter terugkeerde bij BORA-hansgrohe na twee jaar bij Deceuninck-Quick Step, komt er voorlopig niet aan te pas in de massasprints. “Ik heb het gewoon niet”, zegt Bennett in gesprek met VeloNews, dat met hem sprak voorafgaande aan de derde etappe van Parijs-Nice.
“Ik lig één of twee maanden achter op schema”, vervolgt Bennett. Gisteren (maandag, red.) zat ik in de groep die sprintte voor zege, maar ik kon niet eens in de buurt van de jongens komen, toen we uit de bocht op vierhonderd meter van de streep kwamen. Ik kwam uit het zadel en ging juist langzamer. Het zal weer goedkomen, maar het heeft tijd nodig.”
In zijn eerste koers van het seizoen, de UAE Tour, eindigde Bennett nog wel tweemaal bij de eerste drie. “Het lijkt me momenteel mogelijk om massasprints te winnen als alles perfect verloopt, maar in Parijs-Nice gaat het niet op die manier. Als je een trage wedstrijd hebt met enkel een snelle finale, zonder punten waarbij je echt veel kracht moet gebruiken, dan kan ik m’n weg vinden.”
“Ik ben de zwakke schakel”
“Maar hier kun je je gewoon niet verstoppen”, wijst hij op de zwaarte van Parijs-Nice. “Gisteren (maandag, red.) had ik zelf moeite om de renners te volgen in de waaiers. Dus in Parijs-Nice is het niet mogelijk om te winnen, maar misschien kan het in een andere wedstrijd. Maar ik weet van mezelf dat ik één of twee maanden achter lig.”
Ondanks dat zijn prestaties nog niet helemaal naar wens zijn, is blij Bennett terug te zijn bij BORA-hansgrohe. “Alles gaat perfect met de lead-outs. Ik ben momenteel de zwakke schakel. In de UAE Tour brachten ze me vier van de vier keer keer tot tweehonderd meter van de streep. Maar daar waren twee sprints waar ik niet eens logisch na kon denken. Ik was degene die het probleem was, maar ik moet blij zijn met het werk dat ze voor me verrichtten.”

Misschien kan hij van het EK een doel maken ;) ?
De discussie indachtig gisteren over de 'snelste sprinter', moet je ook hier weer stellen dat het geen baansprints zijn waarbij de rapste meestal wint maar dat je eerst al 200 km hebt moeten verteren voor je aan sprinten toekomt.
Parijs-Nice is op dat vlak een stevige noot om te kraken omdat de klassieke mannen al dik in orde zijn en de koers willen gebruiken voor die paar procentjes richting absolute topvorm.
En je zou toch ook verwachten dat je de kennis en ervaring mee neemt over hard fietsen als je bij de smurfpack vertrekt. Maar blijkbaar werkt dat niet helemaal zo...
Alleszins, de keuze voor het grote geld (en vertrekken) is er vaak eentje voor een minder palmares. Het lijkt wel een keuze tussen financieel verbeteren/sportief stagneren en of blijven met wat minder centjes, tenminste wat sprinters betreft (en ik reken Trentin daar niet bij).