Demi Vollering in tranen na ‘verrassende zege’: “Ik zat eigenlijk met mijn hoofd al bij morgen”
Video Demi Vollering verraste dinsdag met tijdritwinst in de Tour de France Femmes. De renster van SD Worx-Protime was sneller dan tijdritkanon Chloe Dygert en Loes Adegeest. “Het plan was eigenlijk om de gele trui pas later deze week over te nemen”, vertelde een geëmotioneerde Vollering na afloop in het flashinterview.
“Ik had dit echt niet verwacht. Ik dacht niet dat ik dit zou kunnen. Deze eerste dagen moest ik eigenlijk gewoon overleven. Ik wilde vooral genieten van deze dagen in Nederland. Vandaag zat de rit van morgen eigenlijk de hele tijd in mijn hoofd. Die etappe lijkt me echt top, aangezien ik van Luik-Bastenaken-Luik hou. Vandaag zat dat vooral in mijn hoofd.”
De ochtendrit verteerde Vollering desondanks erg goed, gaf de Nederlandse aan. “Ik heb zelfs twee keer geslapen na de ochtendrit. Twee goede powernaps. Ik was zo ontspannen. Ik had geen verwachtingen, zelfs het podium achtte ik niet mogelijk. Ik dacht dat het iets voor de sprinters of tijdritspecialisten was. (…) Het is nu aan de andere teams om mijn gele trui over te nemen. Het is mooi dat ik het nu al heb. Het plan was wel om de trui pas later te nemen.”
(Advertorial)

Ze blijft bij zichzelf, een gevoelig mens die óók in de schijnwerpers niet bang is om haar emoties te tonen. Ook al vinden andere vanuit hun luie stoel daar wat negatiefs van
Ik neem aan dat dat op een gegeven moment wel irritant gaat worden.
Eentje die alles opkropt is ook niet goed maar eentje die alles eruit gooit ook niet.
En ja, ik kan het alleen vanuit mijn eigen oogpunt beoordelen wat ik vervelend zou vinden.
Als jij op een huilbaby geilt dan is dat jouw goed recht.
En dat je zo laag gaat dat je impliceert dat mijn reactie iets met geilen te maken heeft, zegt ontzettend veel over jou en heel weinig over mij.
In elk interview staat ze te huilen.
Ik mag echt serieus hopen dat dit een act is.
En je komt op mij nogal over als een ridder ik het witte paard.
Dat heeft ze helemaal niet nodig, al zal ze er wel emotioneel van worden...
Van mij mag ze huilen wat ze wil, al ga ik steeds meer denken dat het een act is.
En ik heb als vriendin/vrouw liever een iets emotioneel stabielere partner, maar ieder zijn ding.
ze is dankbaar voor de opofferingen van haar omgeving, maar die offers zijn minder vanzelfsprekend indien het een moeilijk verhaal met vallen en opstaan is, met altijd net niet winnen.
vollering is vanaf dat ze op een fiets stapte een succesverhaal met alleen maar triomfen, de beste van haar generatie, lijkt me nogal evident dat haar entourage volledig meegaat in het verhaal. "ik win en ik win en ik win en ik win en ik win en toch blijft men mij steunen, hoe houden ze 't toch allemaal vol"