Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Demi Vollering beëindigt gewichtsdiscussie: “Jonge meisjes houden ons in de gaten”
Demi Vollering heeft in een uitgebreid commentaar op Instagram nog één keer gereageerd op de gewichtsdiscussie die werd gestart na de zege van Pauline Ferrand-Prévot in de Tour de France Femmes. Ook Vollering zelf werd veel gevraagd naar de rol van gewicht om de Tour de France te winnen, maar wil de focus nu daarvan weghalen. “Elke renster doet het op haar eigen manier, er kijken jonge meisjes mee”, schrijft Vollering onder meer.
“In de laatste persconferentie na de Tour ging ongeveer tachtig procent van de vragen over mijn gewicht. Of ik van plan was om af te vallen. Of dat de manier zou zijn om de Tour de France opnieuw te winnen. Of dat de sleutel was om beter te presteren in de toekomst”, aldus de Nederlandse “Ik snap het. Mensen zijn enthousiast en hebben meningen.”
“Maar laat me duidelijk zijn: ik zal altijd, elke beslissing in mijn carrière maken met mijn gezondheid op de eerste plaats. Altijd. De waarheid is dat ik niet ben gebouwd om de lichtste renster in het peloton te zijn en ik ga mijn lichaam niet forceren om dat wél te zijn. Ik koers al op het hoogste niveau en heb er deze Tour al alles aan gedaan om in de best mogelijke vorm te beginnen.”
Dankbaar voor het lichaam
Daar hoort dus géén gewichtsverlies bij. Vollering hoopt dat jonge atletes in de toekomst een bewuste keuze voor hun lichaam zullen maken. “Elke renster doet het op haar eigen manier. Er is geen een weg naar succes. Ik ben zeer dankbaar voor het lichaam dat ik heb: het heeft me zoveel overwinningen gebracht.
“Jonge meisjes houden ons in de gaten. Ze zien wat we zeggen en wat we niet niet zeggen. Wat we laten zien en wat wordt bejubeld als ‘de manier’ om succes te behalen. Daarom hebben wij als sport een verantwoordelijkheid om een veilige omgeving te creëren. Gewicht verliezen is niet dé oplossing. Performance gaat over veel meer dingen dan dat. Het gaat om kracht, balans, goed eten en goed in je vel zitten. Daarom: elk lichaam is anders en heeft een andere benadering nodig. Daarom moet je de juiste keuzes voor je gezondheid maken.”
(Advertorial)
Demi Vollering en Polestar bundelen de krachten. Als topsporter staat Demi voor focus, balans en duurzame prestaties, net als Polestar. Samen laten ze zien dat performance en verantwoordelijkheid perfect samenkomen. Schrijf je in en ontvang persoonlijke berichten van Demi en een tot nu toe onverteld verhaal. Over haar weg naar de top, haar keuzes buiten de koers en haar visie op vooruitgang die verder gaat dan snelheid alleen. Ook deelt ze waarom de Polestar 3 haar inspireert in vorm, functie en filosofie.
Het klinkt nobel om te zeggen dat gezondheid altijd op de eerste plaats staat, maar in topsport is dat simpelweg niet waar. Wie werkelijk élke beslissing in zijn of haar carrière baseert op het vermijden van risico’s voor de gezondheid, haalt het hoogste niveau niet eens. Topsport is per definitie een voortdurende onderhandeling met je lichaam: trainen tot over de pijngrens, fietsen met blessures, voeding of gewicht aanpassen voorbij wat prettig voelt, reizen en herstellen op een schema dat weinig met welzijn te maken heeft.
De beste atleten weten dat het om balans gaat, niet om absolute prioriteit. Gezondheid is een voorwaarde om te presteren, maar op het hoogste niveau wordt die voorwaarde bewust opgerekt. Je offert korte termijn comfort (en soms zelfs lange termijn gezondheid) op voor piekmomenten. Dat is geen roekeloosheid, maar een bewuste keuze in een vak waar medailles worden gewonnen door wie verder durft te gaan dan verstandig is voor een doorsnee mens.
Wie echt altijd zijn gezondheid op 1 zet, kiest uiteindelijk voor recreatief sporten. Wie kiest voor topsport, kiest voor het leven aan de rand van wat het lichaam aankan. Vreemd dat Vollering daar omheen draait en/of een sociaal wenselijk antwoord "er kijken jonge meisjes mee" laat prevaleren boven de werkelijkheid eerlijk benoemen. Ik draai het om: verkoop die jonge meisjes geen sprookjes.
"Now that I’ve had a few days to put things into perspective, here’s my personal opinion on the ‘weight topic’.
After the Tour, around 80% of the questions I received in the final press conference were about my weight. Whether I planned to lose more. Whether that would be the way to win the Tour de France again. Whether that was the key to performance in the future. I get it—this is sport. People are enthusiastic and have opinions. But let me be clear: I make, and will continue to make, every decision in my career by putting my health first. Always.
The truth is: I’m not built to be the lightest rider in the peloton. And I don’t want to force my body to become something it’s not. I’m already racing at the highest level—with a strong, lean, capable body. We did everything we could to arrive at the Tour in the best possible shape—for me.
Every rider does that in their own way. This post isn’t about comparison. There’s no single path to success.
I’m deeply grateful for the body and the length I have—it’s brought me so many beautiful victories.
I don’t take that for granted.
So why share this now? Because young girls are watching us. They notice what we say—and what we don’t. What we show. What gets celebrated as “the way” to succeed. Sometimes, what they see quietly plants a seed. They might not talk about it. Or even realise it’s becoming something harmful.
That’s why we—as high performance athletes, teams, and a sport—have a responsibility.
We must create safe environments where athletes can ask questions, speak openly, and get the right guidance—especially young and developing riders. Because the risk is real. Because health isn’t always visible. Because disordered thinking can grow quietly and stay hidden for a long time.
Everyone’s body is different. Every athlete needs a different approach. What matters is making the right decisions for your health, with the right support.
Losing weight is not the ultimate solution. For me, performance is about far more than that. It’s about strength. Balance. Fuelling well. Feeling mentally strong. And recovering faster than everyone else. Without that, no number on the scale will make you faster—or happier.
To every young rider out there: take care of yourself. Ask questions. Trust your body. Every champion’s story is different."
Deze post komt er alleen omdat ze alsnog getypecast wordt als 'slechte verliezer', niet in het minst door haar landgenoten. Ik kan me voorstellen dat dat geweldig frustrerend moet zijn.
Ik denk daarnaast dat de wielren dames zich niet zoveel zorgen hoeven te maken om jonge meisjes. Jonge meisjes kijken naar modellen en influencers als voorbeeld (niet dat dat beter is) en niet naar wielrensters. Heb nog nooit een meisje horen zeggen dat ze hetzelfde lichaam wil als een wielrenster.
Hopelijk heeft ze niet teveel boter op haar hoofd, want dat is ook maar overbodig gewicht om mee te torsen. Bijzonder kwalijk om op deze manier concurrentes te shamen die kennelijk over bepaalde kwaliteiten beschikken die zij mist.
Dat je enerzijds de grenzen moet opzoeken om te winnen (dus ook qua gewicht), maar dat hier anderzijds ook gewoon een heel groot risico aan zit. Voor jezelf als sporter, maar ook in de boodschap die je eigenlijk impliciet de wereld in stuurt richting je concurrenten of jonge ambitieuze sporters.
En dat Vollering dit laatste simpelweg benoemd, zonder daarvoor meteen een slechte verliezer te zijn of geen respect te tonen voor de prestatie van Prevot?