Voor de eerste editie van de Deutschland moeten we al ver terug in de tijd, maar de rittenkoers is ook heel lang geen zekerheid geweest op de wielerkalender. En dat terwijl de eerste uitgave al in 1911 werd verreden. Na een roerige historie is de wedstrijd echter bezig aan een revival. WielerFlits duikt in de geschiedenis van de koers!

De Deutschland Tour zag meer dan eeuw geleden het levenslicht, maar de organisatie kan nog niet terugkijken op een bijzonder rijke geschiedenis. Voor de eerste editie moeten we terug naar 1911, toen er bijvoorbeeld nog geen sprake was van de Ronde van Vlaanderen. En toch zijn we – wat de Deutschland Tour betreft – nog lang niet toe aan een gouden jubileum. Het geeft de haat-liefdeverhouding van onze oosterburen met het wielrennen goed weer. Hoge pieken, diepe dalen. Vaak ingegeven door dopingproblemen binnen de sport.

Zo stond de Deutschland Tour tussen 1999 en 2008 tien jaar achter elkaar op de wielerkalender, maar verdween de wedstrijd daarna ook weer een decennium in het niets. Grote reden voor het doorgaan in de jaren na de eeuwwisseling: de intense populariteit van Erik Zabel en met name Jan Ullrich. De belangrijkste reden voor het niet doorgaan de jaren daarna: de dopingbekentenissen van de grootste Duitse wielrenners – Ullrich en Zabel incluis – die volgden.

Nils Politt is voorlopig de laatste Duitse winnaar – foto: Cor Vos

De wedstrijd leek zo een stille dood te sterven, maar in 2018 werd de Deutschland Tour toch weer op de wielerkalender geplaatst. Matej Mohoric zegevierde in de comeback-editie voor Nils Politt en Maximilian Schachmann. Politt zou zijn zege in 2021 alsnog krijgen. In 2019 en 2022 plaatsten Jasper Stuyven en Adam Yates zich op de erelijst en in 2023 kroonde Ilan Van Wilder zich tot de vierde Belgische eindwinnaar. En 2020? De ronde werd dat jaar afgeblazen, aangezien de wereld toen nog in de ban was van het coronavirus en bijbehorende pandemie.

Met twee eindzeges (in 2006 en 2007) is Jens Voigt nog altijd recordwinnaar van de Deutschland Tour. De veelzijdige aanvaller – die tegenwoordig vooral furore maakt met zijn enthousiaste wielercommentaar vanop de motor – is zeker niet de enige thuisrijder die op het hoogste schavotje van het eindpodium mocht plaatsnemen. Liefst negentien landgenoten gingen Voig voor en na. Denk aan al even bekende namen als Didi Thurau (1979), Gregor Braun (1980), Patrik Sinkewitz (2004), Linus Gerdemann (2008) en de eerder aangehaalde Nils Politt.

Op de erelijst zien we ook enkele buitenlandse renners van naam en faam. Grote namen als Alexander Vinokourov (2001) en Michael Rogers (2003) zijn tevens voor altijd verbonden aan de Deutschland Tour. Ook Levi Leipheimer stond op de erelijst, maar vanwege een dopingbekentenis is zijn eindoverwinning uit de annalen geschrapt.

België wist – naast de zeges van Stuyven en Van Wilder in 2022 en 2023 – de Deutschland Tour nog twee keer te winnen. Roger Gyselinck (1950) en Isidoor De Ryck (1952) zegevierden in de jaren vijftig van de vorige eeuw. Nederland heeft net als België drie eindwinnaars, met Ab Geldermans (1960), Peter Post (1962) en Theo de Rooij (1982).

In 2024 kreeg de hernieuwde editie van de Deutschland Tour een boost van jewelste met de komst van supermarktketen Lidl als hoofdsponsor en naamsponsor. Onder de naam Lidl Deutschland Tour wist de ronde steeds meer grote namen te trekken; in het eerste jaar met Lidl als hoofdsponsor ging de eindzege naar Mads Pedersen, een renner van… Lidl-Trek.