Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Daniel Felipe Martínez vloert Alaphilippe in Ronde van het Baskenland
De vierde etappe van de Ronde van het Baskenland, met finish in Zamudio, is gewonnen door Daniel Felipe Martínez. De Colombiaan van INEOS Grenadiers was na een enerverende etappe de snelste in de sprint van een uitgedunde groep, al was het verschil met Julian Alaphilippe zeer klein. Primož Roglič gaat nog altijd aan de leiding in het algemeen klassement.
Op dag vier van de Ronde van het Baskenland kregen de coureurs weer een lastige rit voor de wielen geschoven. Gisteren streden de favorieten om de zege, maar vandaag keken de vluchters met interesse naar het routeboek. De wedstrijd vertrok vandaag vanuit het op 500 meter hoogte gelegen Vitoria-Gasteiz en vervolgens trok de route over vier serieuze beklimmingen richting de finish in Zamudio. Met de Urruztimendi (1,9 km aan 11%, max. 16-18%) werd het zware werk ook vandaag niet geschuwd, de Vivero (6 km aan 6,3%, max. 18-19%) stond twee keer op het programma en moest dienen als absolute scherprechter.
Sterke kopgroep met Vansevenant en Thomas
De renners, met geletruidrager Primož Roglič op de eerste rij, vertrokken ook vandaag weer onder een overheerlijk Baskisch lentezonnetje. Na diverse schermutselingen van bij de start wisten veertien renners elkaar te vinden en weg te rijden uit het peloton. De namen: Mauri Vansevenant, Geraint Thomas, Cristián Rodríguez, Victor Lafay, Rubén Fernández, Bruno Armirail, Ruben Guerreiro, Mark Donovan, Jefferson Cepeda, Davide Formolo, Óscar Rodriguez, Tsgabu Grmay, Mikel Iturria en Felix Grossschartner. Pascal Eenkhoorn was aanvankelijk ook mee, maar liet zich op vraag van de ploegleiding van Jumbo-Visma weer inlopen door het peloton.
Thomas en Grmay in de vroege vlucht – foto: Cor Vos
De kopgroep kreeg niet zomaar een vrijgeleide op weg naar de finish. In het peloton probeerden de mannen van Equipo Kern Pharma de scheve situatie recht te zetten, aangezien er geen enkele renner van de Spaanse formatie mee was in de vroege vlucht. Equipo Kern Pharma wist het verschil aanvankelijk binnen de perken te houden, maar kwam tegelijkertijd ook geen sikkepit dichter op de veertien koplopers. Na een vergeefse jacht op de koplopers brak de veer en zo kregen de veertien aanvallers eindelijk wat ademruimte. De voorsprong liep op tot ruim drie minuten, een strijd op twee fronten werd steeds aannemelijker.
Kopgroep spat uiteen op de Urruztimendi
En zo mocht Cristián Rodríguez, woensdag ook al de hele dag in de aanval, zich de virtuele leider noemen. De Spanjaard van TotalEnergies was de best geplaatste renner in de kopgroep (zestiende op 2m12s van Roglič) en kon eventueel een dubbelslag slaan. Jumbo-Visma had echter andere plannen en liet de voorsprong niet al te hoog oplopen. Rodríguez kon zich met andere woorden beter richten op het bergklassement en dat deed de 27-jarige renner dan ook. De bergkoning kwam als eerste boven op de tweede klim van de dag, de Java, en wist zo wat welkome puntjes binnen te halen voor de bergtrui.
Met nog ruim vijftig kilometer te gaan zag Grmay zijn moment gekomen om te versnellen. De uit Ethiopië afkomstige klimmer sprong weg uit de kopgroep en wist in z’n eentje een minuut uit te lopen op zijn medevluchters. Een dappere poging van de renner van BikeExchange-Jayco, maar het bleek verspilde moeite, aangezien Grmay op de steile stroken van de Urruztimendi werd ingerekend door de sterkste klimmers uit de kopgroep. Thomas, Guerreiro, Lafay en Armirail gingen op en over de moegestreden Grmay en begonnen gezamenlijk aan de snelle afdaling van de Urruztimendi. In de groep der favorieten bleef het rustig.
De grote mannen op weg naar de finish – foto: Cor Vos
Actie op de steile Vivero
Vansevenant, Iturria en Formolo wisten in de wat vlakkere tussenfase tussen de Urruztimendi en de Vivero weer aan te sluiten bij Thomas, Guerreiro, Lafay en Armirail, waardoor we met zeven koplopers begonnen aan de laatste scherprechter van de dag: de Vivero. In de eerste twee kilometer kregen de renners duizelingwekkende stijgingspercentages voor de wielen geschoven, maar Lafay liet zich er niet door afschrikken en ging vol aan. Armirail probeerde te volgen, maar trapte op zijn adem en zag zijn landgenoot alsmaar kleiner worden. In het peloton zat de vaart er inmiddels ook goed in, mede door een versnelling van Pierre Latour.
Lafay bedwong intussen aan een strakke cadans de steilste percentages van de Vivero en wist zo zijn voorsprong op de eerste achtervolgers – Armirail, Thomas, Formolo en Guerreiro – verder uit te breiden. In de groep der favorieten werd bij momenten stevig doorgereden, maar viel het ook net zo vaak weer stil. Hierdoor kon Lafay zijn voorsprong uitdiepen tot anderhalve minuut en zo deed hij nadrukkelijk een gooi naar de ritzege. De renner van Cofidis kwam als eerste boven op de Vivero, maar de finish in Zamudio werd pas bereikt na een snelle finale van net geen twintig kilometer.
Lafay maakt indruk, maar valt stil in de finale
De eenzame koploper moest kortom nog een solo van een twintigtal kilometer uit zijn benen schudden. Het gevaar kwam niet meer van zijn medevluchters, maar van het uitgedunde peloton, aangevoerd door de mannen van Quick-Step Alpa Vinyl en later ook Bahrain Victorious en UAE Emirates. Het verschil tussen Lafay en de groep (met daarin de belangrijke klassementsrenners) was nog maar een minuut. Thomas, Guerreiro, Formolo en Armirail werden nog opgeslokt door het grote pak, maar de voorsprong van Lafay leek geruststellend. De Fransman viel echter stil in de finale en werd op twee kilometer van de streep ingerekend.
Victor Lafay strandt in het zicht van de haven – foto: Cor Vos
En zo kregen we toch een sprint met een uitgedunde groep. Remco Evenepoel zette zich in de laatste kilometer weer op kop voor Julian Alaphilippe en maakte opnieuw indruk met een enorme kopbeurt, maar Alaphilippe kon het andermaal niet afmaken. De Fransman kwam nog wel opzetten in de laatste meters, maar het was Daniel Felipe Martínez die met miniem verschil wist te winnen. Alaphilippe werd op enkele millimeters tweede, Diego Ulissi eindigde als derde. Primož Roglič kwam als vierde binnen en blijft de leider in de Ronde van het Baskenland.
Jammer dat Lafay het niet redde.
Julian oogt geen schijn van de sprinter die in hem schuilt en Remco gaat er al 3 dagen flink voor zitten vanaf 1,5 km voor de meet, maar dat is allemaal verspilde energie als hij ambities heeft voor het algemeen klassement.
Het oogt leuk dat ze al samen pratend op de fiets plannetjes smeden, maar van het resultaat ben ik nog niet bepaald onder de indruk.
Hopelijk voor hen kunnen ze morgen en zaterdag aan blijven haken, want als na vandaag het beste er vanaf is dan is het geen ronde geweest om over naar huis te schrijven.
QS bedrijvig, maar uiteindelijk zonder resultaat. Onze kleine vriend die een dappere poging waagt in de afdaling, maar na 2 bochten alweer de draai niet goed neemt waardoor iedereen terug in het wiel zit. Bewijsdrang om de wereld te laten zien dat hij durft te dalen? Of had hij werkelijk het idee dat hij daar weg zou kunnen rijden? Dan heb ik nieuws voor hem: hij rijdt niet in de Ronde van Denemarken, maar een ronde met echte tegenstand. Het is leuk om te zien, maar het komt een beetje kansloos over.
Wel hebben we kunnen zien waar zijn kwaliteiten echt liggen. Hij doet een schitterende kopbeurt tussen 2 en 1 km van de streep. Dat was harken voor die mannen in zijn wiel. Bouw hem in ergens voor Morkov in de Jakobsen-trein, en de wagonnetjes staan stevig op de rails.
Zorg voor QS is wel dat Alaphillipe geen zekerheidje meer is in de sprints. Zowel gisteren als vandaag waren de echt rappe mannen eraf, maar wordt hij op de meet geklopt. Terwijl hij vroeger dit soort sprintjes makkelijk regelde.
TJV: Verdedigend gekoerst. Ik had gehoopt dat Vingegaard zou proberen weg te muizen, maar hij bleef helaas in het wiel plakken. Maar als ze dat zo iedere dag doen, dan gaan ze uiteindelijk wel met de hoofdvogel naar huis. Toch hoop ik dat Roglic er zelf nog een keer een goede lap op geeft.
Verder is er 1 renner die voorlopig op zijn buik moet slapen. Weet niet wie het was, maar gleed er eentje 20 meter met zijn gat over het asfalt.... auwch!
Bekijk de beelden nog eens, en dan zie je dat hij een verkeerde lijn pakt in 1 van de eerste bochten na zijn demarrage. Waardoor Roglic makkelijk op zijn wiel terugkomt.
Grootste onzekerheid bij Evenepoel ligt m.i. in de hogesnelheidsbochten met weinig tot geen overzicht. Ik heb het idee dat afdalen op lagere snelheden (of van haarspeld naar haarspeld) hem beter af gaat.
Maar met zijn vaardigheden zou ik hem afraden om de grenzen op te zoeken in de afdaling. Voor je het weet moeten ze hem weer gaan zoeken naast het parcours.
- als Vingegaard niét aanvalt dan vind je dat spijtig en had je gehoopt dat hij het wel deed
- als Evenepoel wél aanvalt is het kansloos en arrogant (want dit is niet de ronde van Denemarken he)
Kan je mijn verwarring even uit de wereld helpen met een ongetwijfelfd even verhelderend als verlichtend antwoord?
Evenepoel heeft laten zien dat hij vooral voor de bühne aanvalt en het verschil niet kan maken, waardoor hij toch snel teruggrijpt naar de veilige en vrijblijvende rol van leadout.
Maar ook hier: de renner die niét aanvalt "oogt scherp" en "lijkt sterk" en daarom heeft hij dus wel het recht om aan te vallen? Ik vraag me soms af wat het aanbevolen koersgedrag is voor Evenepoel, wanneer zou hij eens juist kunnen handelen in jullie ogen. Ik herinner me bv de tegenovergestelde situatie in Algarve waar hij niét aanvalt en achteraf verklaart dat het geen zin had omwille van de wind en een aanval dus enkel voor de bühne zou zijn, toen was het óók niet goed.
Ik zal dan het woordvoerderschap van Xistnc op me nemen, da's ook wel een leuke baan.
Als je ziet hoe gemakkelijk Vingegaard naar Alaphillipe toe reed, dan is de kans groot dat er nog wel degelijk meer mogelijk was dan volgen. Net als bij Roglic.
Proberen te demarreren in een afdaling zou ik als ik Evenepoel was overlaten aan de Mohoric-en van deze wereld. Of kijk jij daar anders naar, wetende dat die jongen al over het muurtje is gedoken in RvL, over de vangrail in de Giro en gered werd door een boerenerf in Denemarken. Het is gewoon geen superdaler, die gaat daar het verschil niet maken. Ik mag hopen dat hij inmiddels zoveel zelfkennis heeft dat hij dat ook weet; zo niet, dan is het wachten op de volgende klapper bergaf. En je zag zijn stuurfout in bocht 2, dat zegt genoeg.
Hij mag van mij aanvallen waar hij wil, hij doet maar lekker zijn best. Ziet er leuk uit op TV. Maar het leek bijna nog getelefoneerder dan Vocsnor. En ze laten hem hier echt niet zomaar rijden.
Mooi voor Martinez dat hij hier weet te winnen! Leuke renner die al het hele jaar positief opvalt. :)
Vandaag leek hij oppermachtig bergop.
Dat de investering relatief gering is klopt helemaal maar toch zou je met de luxe van Remco als locomotief niet verwachten dat Julian geklopt wordt door Bilbao en trouwens ook Martinez. Ik twijfel er niet aan dat Julian op de afspraak is voor de Waalse koersen maar hier vond ik deze tweede plaatsen pijnlijker dan een nederlaag tegen een Matthieu of Wout of Tadej.
@Murcia: daar volg ik wel. Maar dat zegt dan meer over de vorm en het vertrouwen van Alaphilippe dan over de manier van koersen.
De afrekening komt zaterdag, ik verwacht morgen en overmorgen toch wel iets van de 2 kopmannen van TJV.