Aan de andere kant van de Atlantische oceaan rijden momenteel verscheidene Nederlandse wielrenners rond, waarvan Marc de Maar wellicht de meest succesvolle is. De kersverse Antilliaans Kampioen op de weg en in de tijdrit zal de lezers van WielerFlits voortaan door middel van een column op de hoogte houden van zijn ervaringen in de Verenigde Staten en op de Nederlandse Antillen. In het eerste deel vertelt hij hoe deze titels tot stand kwamen.

“Zoals de meesten van jullie hebben gelezen, ben ik sinds kort dus ‘wielren-Antilliaan’. Het plan is ooit als grap ontstaan in een willekeurige Groningse kroeg, onder invloed van de nodige alcohol. Gelukkig wist ik het me de volgende ochtend nog te herinneren, om er vervolgens werk van te maken. Dit alles met als doel plaatsing voor het WK en de Olympische spelen.

En zo stond ik afgelopen weekend dus plots aan het vertrek van het Antilliaanse kampioenschap wielrennen op Curaçao. Nu was ik hier al vaker geweest, vooral tijdens de winter. Mooie witte stranden, hemels blauwe zee, heerlijke temperaturen en de nodige zon, kortom ideale omstandigheden voor een lekkere vakantie! Helaas zijn al deze omstandigheden ietsje minder ideaal wanneer je hier iedere dag moet trainen om vervolgens de twee kampioenschappen te rijden. Afzien!

De weersomstandigheden waren dan ook mijn grootste tegenstander afgelopen weekend. Gelukkig was de start van de tijdrit vrij vroeg, waardoor deze niet heel veel verschilde van de tijdritten die ik gewend ben. Al was halverwege de rit mijn bidon wel al volledig leeg. Gelukkig had ik hier niet al te veel last van en wist ik de tijdrit met ruime voorsprong te winnen. Voor de wegwedstrijd had ik heel wat meer stress: langere afstand, onbekend peloton, slechte wegen en 36 graden Celsius!

Gelukkig werd ik op voorhand al gerustgesteld door een aantal van mijn concurrenten, erg vriendelijke gasten. Dit was één van de dingen waar ik me over verbaasde, want ik had me ook goed kunnen voorstellen dat ze helemaal niet zo blij zouden zijn met mijn komst om vervolgens de kampioenstrui even op te halen. Wat ik later dus ook in praktijk bracht. Maar niks anders dan positieve reacties op het podium en na afloop. Ik heb zelfs wat nieuwe vrienden gemaakt, waar ik de komende anderhalve week dus nog de nodige trainingskilometers mee zal gaan maken.

Dit was trouwens ook op voorhand één van de afspraken die er gemaakt zijn met de wielerbond hier, het niveau van het wielrennen hier proberen te verhogen. Daar heb ik wel even mee gewacht tot na het kampioenschap natuurlijk. Deze week staat er een aantal trainingen gepland met diverse lokale clubs, ik kijk er nu al erg naar uit! Wielrennen wordt hier steeds populairder en het is erg leuk om te zien met wat voor enthousiasme er hier gefietst wordt.

Stiekem hoop ik dat ze hier ook nog niet al teveel kennis hebben over hersteltrainingen, lees dagen, zodat ik ook nog wat tijd op het strand kan doorbrengen. Later in de week zal er nog een ontmoeting plaatsvinden met de bondscoach, dit zal uiteraard over mijn mogelijke WK deelname gaan, maar ook over het lokale wielrennen en hoe dit verder vorm te geven. Mijn start als Antilliaan is in ieder geval goed begonnen en ik hoop jullie er de volgende keer meer over te kunnen schrijven!”

Te otro biaha! (tot ziens)

Marc

Marcs website
Marcs twitter