Aan de andere kant van de Atlantische oceaan rijden momenteel verscheidene Nederlandse wielrenners rond, waarvan Marc de Maar wellicht de meest succesvolle is. De Antilliaans Kampioen op de weg en in de tijdrit zal de lezers van WielerFlits voortaan door middel van een column op de hoogte houden van zijn ervaringen in de Verenigde Staten en op de Nederlandse Antillen. In het tweede deel bedankt hij een bijzonder iemand.

“De vakantie staat weer voor de deur, althans voor de meeste Amerikanen hier. En volgens mij ook voor de meeste Nederlanders, ik spot ze de laatste dagen namelijk steeds vaker hier in Colorado. Het blijft toch een reislustig volkje. Helaas zit mijn vakantie er weer op. Ik heb inmiddels de Caribische zon, zee en strand ingeruild voor Boulder. Geen zee, maar wel schitterend natuurschoon en vooral de Rocky Mountains mogen er wezen!

Wat minder schitterend worden ze echter, wanneer je ze iedere dag met hartslag 180 moet bedwingen. Nee, van vakantie kan ik niet langer spreken. Al deed mijn vriendin me laatst twijfelen door te vragen of ik later, als ik gestopt zou zijn, ook een fiets mee zou nemen op vakantie. Het antwoord was ja! Al kan ik het me nu moeilijk voorstellen.

Even in het ritme komen, zouden voetballers het noemen. Het valt mijn vriendin, die nog wel lekker vakantie heeft, misschien nog wel zwaarder dan mijzelf. Want ik moet eerlijk toegeven dat de egoïst in de wielrenner weer bezit van me neemt. Dat is vaak erg goed voor je prestaties, maar wat minder goed voor je relatie. Helaas raak ik me altijd pas bewust van mijn zelfzucht nadat ze driedubbel ontploft is. Te laat dus. Spijtig.

Waar ik eigenlijk naartoe wil met dit verhaal, is dat het eigenlijk heel bijzonder is dat er vrouwen zijn die een relatie onderhouden met een wielrenner. Dat mag ook wel eens gezegd worden, toch? Ik wil ons ‘wielrenners’ natuurlijk niet helemaal de grond in boren, we hebben ook wel onze goede en leuke kanten. Maar wat zijn we buiten de training eigenlijk een stelletje egoïstische lamzakken!

Het begint gelijk na de training, er wordt verwacht dat het eten klaar staat. Vervolgens hebben we een broertje dood aan het opruimen. En als stank voor dank wordt er meestal nog een uurtje geslapen in de namiddag. Als de vrouw dan met het avondeten wil beginnen, staat er plotseling een afspraak met de masseur gepland om na afloop meteen maar aan te schuiven, wel zo gemakkelijk. Het ergste van dit alles is dat ik nu weer over mezelf schrijf, in plaats van over haar.

Misschien moet ik het woord maar even opschrijven. Egoïsme: Opvatting of levenshouding waarbij de handelswijze van een persoon enkel gericht is op het eigen belang en welzijn. Pijnlijk en confronterend, om over haar maar te zwijgen. Hoe kan ik het ooit nog goed maken? Ik denk niet dat een column gewijd aan haar daar genoeg voor is. Misschien moet ik maar beloven dat ik later geen fiets meeneem op vakantie… En voor nu, hulde aan alle vriendinnen en vrouwen van wielrenners! En speciaal aan die van mij!”

Marc

Marcs website
Marcs twitter