Chris Froome herkent zichzelf in Tadej Pogacar: “Mentaal was ik uitgeput”
Tadej Pogacar won onlangs zijn vierde Tour de France, maar liet in de slotweek doorschemeren dat hij mentaal vermoeid was. Niet gek, vindt Chris Froome. Voor de Brit – eveneens een viervoudig Tourwinnaar – is het heel herkenbaar, vertelt hij in gesprek met Bici.pro.
“Ik heb eerlijk gezegd niet veel aandacht besteed aan hoe Pogacar eruitziet, maar ik denk dat het volkomen normaal is als hij moe oogt”, aldus Froome. “Hij rijdt al lange tijd op het hoogste niveau, en elk jaar wordt er meer van hem verwacht. In zekere zin herken ik mezelf een beetje in hem. Toen ik de Tour, de Vuelta en de Giro in korte tijd won tussen 2017 en 2018, was ik fysiek in goede vorm voor de Tour dat jaar (in 2018, red.), maar mentaal was ik uitgeput. Ik eindigde toen nog steeds als derde, maar de signalen waren er.”
“Op een gegeven moment realiseer je je dat je tegen bepaalde dingen gewoon ‘nee’ moet zeggen, of op z’n minst je seizoen anders moet plannen”, aldus de 40-jarige renner. “De enige manier om succesvol te blijven na zoveel jaren gestructureerde training, is motivatie. Je hebt nieuwe doelen nodig om gefocust te blijven, maar je moet ook oppassen. Jezelf mentaal te hard pushen is uitputtend, en maakt alles moeilijker. Motivatie is essentieel, maar je moet jezelf de ruimte geven om op adem te komen. Anders begint uiteindelijk de hele structuur te barsten.”
We zijn allemaal een beetje Pogi soms.
Bij Rebellin, Mancebo en Sevilla wordt daar vol lof over gesproken, dat zijn wielerkoningen met een absolute en ultieme liefde voor de fiets, die steeds gepresteerd hebben, maar wel op hun niveau en aan een gerechtvaardigd loon, waardoor het brede publiek er alleen maar respect voor heeft. Bij Froome heeft gewoon iedereen een zure nasmaak omdat hij tientallen miljoenen uit de zakken van zijn ploeg heeft geklopt, compleet belachelijke ambities (en excuses) bleef uitspreken en in die 5 jaar welgeteld 1 top-10 sprokkelde (wonderbaarlijk genoeg dan nog in de Tour de France met zijn 3de plaats vanuit de vlucht).
Het is zijn goed recht, want Israel heeft hem dat ridicule contract aangeboden, maar net als bij Sagan bv is hij toch écht zelf verantwoordelijk voor het flink afbreuk doen aan zijn eigen carrière, door niet de eer aan zichzelf te houden, maar als compleet volgevreten vedette zich gênant op elke molshoop te laten lossen als eerste van het peloton. Veel renners stoppen (te) vroeg uit schrik voor het jaar teveel, maar daar heeft Froome duidelijk geen last van, want die heeft gewoon 2/3de carrière teveel. Tot zijn 26ste niks gepresteerd, dan uit het niets Vuelta-winst als begin van 8 jaar met 46 gewonnen koersen, en ondertussen alweer 7 jaar het grote niets.
Hoewel Froome natuurlijk niet met Pogi te vergelijken is (minder kwaliteit als renner, en een frontale botsing met een muur meer) geven deze woorden wel te denken.