Video Aanhaken, afhaken. Aanhaken, afhaken. Aanhaken, afhaken. Zo zag het wereldkampioenschap van Lucinda Brand er zaterdag uit. Uiteindelijk zag de Nederlandse haar strijdbaarheid beloond worden met een derde plaats. “Het melkzuur spatte uit mijn oren toen we voor de laatste keer de brug opreden”, vertelt Brand na de wedstrijd.

“Het was geen gemakkelijke wedstrijd”, kan de Dordtse dan ook vertellen. Dat had verder nog te maken met een zadelincident in de derde ronde, die ervoor zorgde dat Brand staand moest trappen. “Continu staan en blijven duwen helpt ook niet echt mee. Uiteindelijk ga je dan ook verzuren.”

Had Brand zaterdag de wereldtitel kunnen grijpen? “Ja, nee, ja, het had gekund, maar het was gewoon heel lastig en heel moeilijk. We waren goed aan elkaar gewaagd, maar zij waren technisch handiger dan ik, waardoor alles mij net iets meer kracht kostte. Je moet dat dan handig aanpakken, maar het klopt dat ik heel veel heb terug moeten komen.”

Weelde
Als laatste Nederlandse dame mocht Brand tot slot mee het podium op. Een weelde voor het Nederlandse wielrennen, beseft ook Brand zich. “De bondscoach heeft niks te klagen. Dit is echt heel mooi. Na de successen eerder op de dag mochten ook wij eigenlijk niet achterblijven.”